The king of War นิยาย บท 401

จนกระทั่งตอนนี้ เหตุการณ์ฉากนั้นที่หยางเฉินต่อยหมัดเดียวจนทำเขาสั่นถอยไปหลายก้าว ยังวนเวียนอยู่ในหัวสมองเขาแบบชัดแจ๋วทั้งหมด

ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่เขาจะประเมินศัตรูต่ำไป แต่พอหยางเฉินระเบิดพลังในชั่วพริบตา ยังคงทำให้เขาอกสั่นขวัญแขวน

เย่ม่านอึ้งทึ่งในชั่วพริบตานั้น รีบส่ายหน้าทันที “เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

พูดว่าเป็นไปไม่ได้สองรอบติดกัน พอจะอธิบายความหวาดผวาในใจเธอได้

จากก้นบึ้งหัวใจ เธอไม่มีทางยอมรับได้ว่าชายหนุ่มที่พึ่งถูกเธอใส่ร้ายว่าไม่มีอะไรดีเลยเมื่อสักครู่ จะเป็นราชาเจียงผิงที่ตระกูลเย่อยากจะยกให้เป็นแขกพิเศษ

ในใจเหลียงเหลียนแอบทอดถอนใจ สุดท้ายไม่พูดมากอีก

“ไปตระกูลหานแห่งเมืองเอก ฉันไม่เชื่อว่าตระกูลใหญ่ที่สุดของเจียงผิง จะไม่รู้ว่าราชาเจียงผิงคือใคร!”

บนใบหน้าที่เย็นชาของเย่ม่านเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธ

ความจริงตอนเช้าตรู่วันนี้ เธอมาถึงเมืองเจียงโจวแล้ว ไปหลายตระกูลมาติดต่อกัน กลับไม่มีสักคนกล้าเปิดเผยต่อเธอว่าราชาเจียงผิงคือใคร

ทุกคนล้วนแสร้งแสดงความนบนอบคล้อยตามต่อเธอ ภายนอกแสดงว่าเคารพนับถือมาก แต่ตอนที่เธอถามถึงราชาเจียงผิงขึ้นมา กลับต่างพากันเปลี่ยนหัวข้อ พูดจาคลุมเครือ

นอกจากข่าวที่คนภายนอกเหล่านั้นรู้กัน ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ใดๆ ต่างไม่ยอมเปิดเผย

และไม่ใช่ว่าตระกูลเหล่านี้ไม่รู้จักดีเลว แต่ว่าวันนั้นที่งานประชุมแลกเปลี่ยน หยางเฉินสั่นสะเทือนจิตใจพวกเขามากเหลือเกิน

ผู้สืบทอดตระกูลหวงโดนกดให้คุกเข่าลงต่อหน้าสาธารณชน แม้แต่ไหล่ยังถูกหยางเฉินบีบจนเละ

นับประสาอะไรกับผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่งของตระกูลเย่?

เวลานี้ หยางเฉินมาถึงใต้ตึกของซานเหอกรุ๊ปแล้ว รอรับฉินซีเลิกงาน

ในเวลานี้เอง มือถือของเขาดังขึ้นกะทันหัน

“คุณหยางครับ มีเรื่องหนึ่ง ผมต้องรายงานท่านครับ!”

เสียงของกวนเจิ้งซานดูเคารพอย่างมาก “คนของตระกูลเย่ แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู มาที่ตระกูลกวนแล้วครับ สอบถามถึงข่าวของท่านกับผมครับ”

พอได้ยิน หยางเฉินท่าทางแปลกประหลาด ถามอย่างติดตลกอยู่บ้าง “คนตระกูลเย่ที่คุณพูดถึง คงไม่ใช่เป็นผู้หญิงที่ชื่อเย่ม่านหรอกมั้ง?”

“ใช่ครับ คือผู้หญิงคนนี้ เธออยากจะเจอหน้าท่านสักครั้งครับ!”

กวนเจิ้งซานพูดว่า “ฟังความหมายของเธอ น่าจะอยากตีสนิทท่านครับ”

“แต่ว่าท่านวางใจได้ครับ ข่าวที่เกี่ยวกับท่าน ผมไม่ได้เปิดเผยไปสักนิดเดียว”

“ผมโทรไปกำชับกับตระกูลอื่นไว้แล้ว น่าจะไม่มีใครกล้าเปิดเผยสถานะของท่านครับ”

กวนเจิ้งซานพูดขึ้นอีก

“ดี ผมรู้แล้ว!” หยางเฉินตอบกลับ

หลังวางสายโทรศัพท์ หยางเฉินฉีกมุมปากขึ้นเบาๆ วาดรอยยิ้มเย็นชาขึ้น

“เย่ม่านนะเย่ม่าน ถ้าคุณรู้ว่าผมคือราชาเจียงผิงที่คุณอยากตามหา จะทำหน้าตาอย่างไรกันนะ?”

หยางเฉินพูดพึมพำกับตนเอง

เมื่อสักครู่อยู่ต่อหน้าเย่ม่าน ตอนแรกยังโกรธเคืองเต็มที่

พอรับรู้มากะทันหันว่าเธออยากจะตามหาตนเอง หยางเฉินเพียงรู้สึกว่าความโกรธหายไปมากทีเดียว

เพียงแต่นึกถึงความสัมพันธ์ของเย่ม่านและฉินซี สีหน้าหยางเฉินก็มืดมนลงมาอีกครั้ง

“สรุปฉันจะบอกเสี่ยวซีดีหรือเปล่านะ?” หยางเฉินทำหน้าลำบากใจ

ทันใดนั้นเขาเป็นห่วงฉินซีอย่างมาก ก่อนหน้านี้โจวยู่ชุ่ยก็ทำให้หล่อนเสียใจมากพอแล้ว

พอต่อมา มารดาแท้จริงปรากฏตัวแล้ว คาดไม่ถึงยังเป็นคนนิสัยแบบนี้

อยู่ด้วยกันมาในช่วงเวลานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและฉินซี ความจริงก็ลึกซึ้งมากแล้ว

ถ้าคนที่เย่ม่านไปหาก่อนคือฉินซี เขาจะไม่สงสัยสักนิดเดียว ฉินซีคงปฏิเสธที่จะแยกจากเขาเหมือนกัน

ด้วยนิสัยของฉินซี แม้กระทั่งมีความเป็นไปได้จะปฏิเสธการยอมรับเย่ม่านด้วย

ส่วนตัวหล่อนเองนั้น กลับต้องยอมรับความเจ็บปวดทุกอย่าง

“หวังว่าตระกูลเย่จะไม่ทำเกินกว่าเหตุแล้วกัน!”

หยางเฉินหรี่ตาพูด สุดท้ายยังตัดสินว่าจะเก็บซ่อนความจริงไว้ชั่วคราว

แค่ในตอนนี้ หากฉินซีรู้ความจริงเข้า น่าจะเจ็บปวดอย่างมาก