The king of War นิยาย บท 411

หลังจากที่ตระกูลหูล่มสลาย ตั้งแต่นี้ต่อไป หนันยังจะอยู่ในความดูแลของตระกูลจู

คำพูดของเขา ทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

“อนาคต?”

หานเซี่ยวเทียนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงขมวดคิ้วถามขึ้น

จูกว่างจื้อยิ้ม “เจ้าบ้านหาน คุณก็รู้ เมื่อสิบปีก่อนหนันยังและเจียงผิงเป็นหนึ่งเดียวกัน ผมคิดว่านี่เป็นโอกาสที่จะรวมสองมณฑลเข้าด้วยกันอีกครั้ง!”

หานเซี่ยวเทียนยิ้มเยาะ “รวมสองมณฑลเข้าด้วยกัน ความทะเยอทะยานของเจ้าบ้านจู มีไม่น้อยเลยนะ!”

จูกว่างจื้อหัวเราะลั่น พลางหรี่ตากล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าผมทะเยอทะยาน แต่ทุกอย่างเป็นการฉวยโอกาส!”

“สมาคมบูโดกำลังจะจัดการกับตระกูลมั่งคั่งในสองมณฑลของพวกเรา สุดท้าย ไม่สมาคมบูโดก็พวกเราสองมณฑลจะเป็นฝ่ายชนะ”

“ถ้าสมาคมบูโดชนะ พูดอะไรไปก็ไม่มีความหมาย แต่ถ้าพวกเราสองมณฑลชนะ จะวางแผนอย่างไรต่อไป?”

จูกว่างจื้อถามด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าชราเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“เจียงผิงก็คือเจียงผิง หนันยังก็คือหนันยัง จะวางแผนอะไรได้อีก?” หานเซี่ยวเทียนกล่าวอย่างเฉยเมย

จูกว่างจื้อส่ายหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ได้การ!”

“ไม่ได้การยังไง?”

“ถ้าคนในตระกูลจูของผมออกหน้า เอาชนะสมาคมบูโดได้ ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า พวกเราตระกูลจูช่วยเจียงผิงแก้ปัญหาวิกฤติในครั้งนี้ได้น่ะสิ?”

จูกว่างจื้อพูดพร้อมกับยิ้มตาหยี

“คุณมั่นใจในตัวเองมากเลยนะ!”

หานเซี่ยวเทียนหัวเราะเยาะ “งานต่อสู้ยังไม่ทันเริ่มต้น คุณก็รีบร้อนเริ่มเข้ายึดเจียงผิงแล้วเหรอ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วตระกูลจูกับสมาคมบูโดจะต่างกันยังไงล่ะ?”

“เจ้าบ้านหาน ต้องไม่เหมือนกันอยู่แล้ว” เฉินซิงไห่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เอ๊ะ? ตรงไหนที่ไม่เหมือนกัน?” หานเซี่ยวเทียนแสร้งทำเป็นสับสน

“สมาคมบูโดมีศักยภาพมากกว่า แข็งแกร่งกว่าตระกูลจู!” เฉินซิงไห่กล่าว

“ฮ่าฮ่า! แตกต่างจริงๆ!”

หานเซี่ยวเทียนหัวเราะลั่น รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ จางหายไป “อีกอย่างหนึ่ง ตระกูลจูนั้นไร้ยางอายยิ่งกว่าสมาคมบูโดเสียอีก!”

หานเซี่ยวเทียนและเฉินซิงไห่ ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย รอยยิ้มบนใบหน้าของจูกว่างจื้อหายไปในทันใด ถูกแทนที่ด้วยความเย็นชา

ในเวลานี้ปรมาจารย์หงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน “เจ้าบ้านจู ผมเคยบอกไปแล้วว่า ไม่จำเป็นต้องพูดคุยเรื่องความร่วมมือกับพวกเขา ฆ่าไปเลยไม่ง่ายกว่าเหรอ?”

ปรมาจารย์หงเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจที่สุดของตระกูลจู

เขาถูกตระกูลจูเก็บซ่อนไว้อยู่เสมอ ถ้าตระกูลหูไม่ล่มสลาย เขาก็จะไม่ถูกเปิดเผย

เดิมทีจูกว่างจื้อได้วางแผนเก็บปรมาจารย์หงไว้ เพื่อใช้รับมือกับตระกูลหู แต่คิดไม่ถึงว่า ยังไม่ทันได้ลงมือกับตระกูลหู ตระกูลหูก็ถูกทำลายเสียก่อน

ยิ่งไปกว่านั้นเขามั่นใจว่า ถ้าปรมาจารย์หงลงมือ แม้แต่ยอดฝีมือจากสมาคมบูโดก็อาจไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

สำหรับเจียงผิง เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา

“คุณต้องการจะทำอะไร?”

ในขณะนี้ ร่างที่อยู่เบื้องหลังหานเซี่ยวเทียน ได้ก้าวออกมาและยืนขวางอยู่ตรงหน้าเขา

องครักษ์ประจำกายของหานเซี่ยวเทียน ผู้แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลหาน กุ่ยหยา!

กุ่ยหยารู้สึกถึงแรงกดดันอย่างรุนแรงจากปรมาจารย์หง

ความรู้สึกเช่นนี้ เป็นอันตรายอย่างยิ่ง

ปรมาจารย์หงมองกุ่ยหยาอย่างยั่วเย้า “คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ผมแนะนำให้คุณออกไปจากที่นี่ดีกว่า มิฉะนั้นจะตายเปล่า!”

กุ่ยหยาไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าดูจริงจัง

เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายกำลังพูดโกหก

องครักษ์ของเฉินซิงไห่ก็ก้าวออกมายืนกับกุ่ยหยา จ้องมองปรมาจารย์หงที่กำลังเดินเข้ามาใกล้พวกเขาทีละก้าวตาเป็นมัน

ในดวงตาของหานเซี่ยวเทียนและเฉินซิงไห่ เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

พวกเขารู้ดีว่า ครั้งนี้อาจพ่ายแพ้ให้กับเมืองหนันหยังจริงๆ

พวกเขาเชื่อคำพูดของจูกว่างจื้อ คิดว่าอีกฝ่ายต้องการร่วมมือกับตระกูลมั่งคั่งในเจียงผิงเพื่อรับมือกับสมาคมบูโดร่วมกัน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า อีกฝ่ายต้องการควบคุมเจียงผิงก่อนที่จะจัดการกับสมาคมบูโด

เพียงแต่ว่า เมื่อมีคุณหยางอยู่ พวกเขาจะทำแผนชั่วสำเร็จหรือไม่?

เมื่อนึกถึงหยางเฉิน หานเซี่ยวเทียนและเฉินซิงไห่ก็สงบจิตใจลงมาก