The king of War นิยาย บท 466

เขาเคยปะทะกับผู้แข็งแกร่งมากมาย แต่ที่สามารถต่อยเขาหมัดเดียวจนถอยหลัง ลื่นไถลมาสามสี่เมตรได้ กลับไม่เคยมีสักคนเดียว

ปัจจุบันนี้ คาดไม่ถึงจะถูกชายหนุ่มที่ดูเหมือนอายุเพียงยี่สิบห้ายี่สิบหกปีคนหนึ่ง โจมตีหมัดเดียวจนถอยหลังได้

ประเด็นคือเขายังใส่ถุงมือเหล็กไว้ด้วย ถ้าไม่ใช่ถุงมือเหล็กลดแรงโจมตีส่วนใหญ่ให้อ่อนลง ภายใต้หมัดนี้ จุดจบของตนเองคงย่ำแย่มากแน่?

“ไม่เลว!”

หม่าชาวเหมือนกำลังให้คำแนะนำอยู่ หัวเราะเยาะแล้วพูดจา “ต้องยอมรับว่าแกกระตุ้นจิตใจต่อสู้ของฉันได้สำเร็จ! ฉันสามารถบอกแกได้อย่างแน่ใจมากว่าฉันจะพังมือเหล็กคู่นี้ของแกให้หักด้วยตัวเอง!”

“เอาชนะฉันให้ได้ก่อนค่อยมาพูด!”

ไอ้มือเหล็กยากจะพูดออกมาสักประโยค

พอพูดจบลง ทั้งสองคนพุ่งเข้าหากันและกันอีกครั้ง

“ตึงๆๆ!”

หม่าชาวราวกับหมัดวิเศษไม่ธรรมดา ควงมือต่อยไปหมัดแล้วหมัดเล่า

ไอ้มือเหล็กถอยหลังติดๆ กัน มือทั้งคู่กำบังไม่หยุด

การเคลื่อนไหวของเขาแข็งทื่ออยู่บ้าง ความเร็วช้ากว่าหม่าชาวอยู่มากด้วย แต่กลับสามารถขจัดพลังส่วนมากภายใต้หมัดที่หม่าชาวโจมตีมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ดูเหมือนว่าทั้งหมดเป็นหม่าชาวต่อยได้เหนือกว่าไอ้มือเหล็ก ต่อยจนไอ้มือเหล็กไม่มีแรงสู้กลับสักนิด

มองเห็นเหตุการณ์ฉากนี้ สีหน้าของทุกคนในตระกูลหวังดูแย่ถึงขีดสุดแล้ว

โดยเฉพาะเป็นหวงหู่ ทั้งหน้าคือความหมดหวัง

เมื่อสักครู่เขาตัดสินใจเอาความตายมาแลกกับชีวิตของทุกคนในตระกูลหวัง กลับนึกไม่ถึงว่าระหว่างช่วงอันตรายล่อแหลมนี้ หวงจงจะปรากฏตัวขึ้น

วินาทีที่ไอ้มือเหล็กปรากฏตัวขึ้นนั้น เขาลืมแม้กระทั่งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้แล้ว

มีไอ้มือเหล็กอยู่ หยางเฉินจะจัดการตนเองได้อย่างไร?

แต่นึกไม่ถึงว่าลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้างกายหยางเฉินจะเก่งกาจขนาดนี้ แม้แต่ไอ้มือเหล็กยังพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ถ้าไอ้มือเหล็กแพ้แล้ว คงถึงตาตัวเองแล้วหรือเปล่า?

เวลานี้ ในใจเขาเต็มไปด้วยความกลัวและไม่สงบ ได้เพียงเฝ้าปรารถนาว่าไอ้มือเหล็กจะสามารถฆ่าหม่าชาวทิ้งได้

คนของตระกูลอ้ายก็ทำหน้าตกใจเช่นกัน

ความสามารถที่หม่าชาวแสดงออกมา ช่างน่าตกใจเหลือเกิน!

แม้กระทั่งอ้ายชวนคิดว่าถ้าตอนแรกเขาไม่บังคับอ้ายหลินแต่งเข้าตระกูลหวัง แต่ให้คบหากันกับหม่าชาว ตระกูลอ้ายของเขาไม่ใช่ว่าจะมีผู้แข็งแกร่งที่แกร่งกว่าไอ้มือเหล็กคนหนึ่งเหรอ

ประเด็นคือ ผู้แข็งแกร่งคนนี้ยังเป็นหลานเขยของเขาอีก!

ในตอนที่ทุกคนกำลังคิดว่าไอ้มือเหล็กใกล้จะพ่ายแพ้นั้น หยางเฉินกลับทำหน้าเคร่งขรึม พูดพึมพำกับตนเอง “ถ้าแกกล้าทำร้ายพี่น้องของฉันสักนิด ฉันจะให้ทั้งตระกูลหวงตายชดใช้!”

หยางเฉินเพิ่งพูดจบไป เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นฉับพลัน!

เห็นเพียงเมื่อสักครู่นี้ไอ้มือเหล็กที่แพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ชั่วพริบตาเดียวแรงอาฆาตแค้นรุนแรงก็ระเบิดขึ้นมาบนมือเหล็กของเขา

เดิมทีไอ้มือเหล็กที่เลือกตั้งรับมาตลอด ทันใดนั้นโจมตีหมัดหนึ่งออกไปยังตำแหน่งหัวใจของหม่าชาว

สายตามองเห็นว่าหมัดของเขากำลังจะตกลงบนตัวหม่าชาว ในเวลานี้เอง ปลายมีดแหลมคมที่ประกายแสงแวววาวแวบหนึ่งก็ยื่นออกมาจากหลังหมัด

ส่วนปลายของมีดแหลมคม หันไปทางหัวใจของหม่าชาวโดยตรง

ไอ้มือเหล็กหน้าดูอาฆาตแค้นเต็มที่ “ตายซะเถอะ!”

เขาอยากฆ่าหม่าชาวอย่างคาดไม่ถึง!

“แกกล้า!”

ชั่วขณะนั้นหยางเฉินโกรธจัด ชั่วพริบตาเดียวลุกขึ้นยืนแล้ว

ตะเกียบสแตนเลสอันหนึ่งในมือเขา เกิดเสียง“ฟึ่บ” หลุดออกไปจากในมือของเขาแล้ว

“โครม!”

ตามมาด้วยเสียงโลหะกระทบที่แจ่มชัดดังขึ้นฉับพลัน

“ตึง!”

ในขณะเดียวกันก็เป็นเสียงกระแทกที่ทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังขึ้นด้วย

ภายในความตกใจของทุกคน หมัดของหม่าชาวต่อยโดนส่วนหัวใจของไอ้มือเหล็กอย่างรุนแรง

ส่วนหมัดของไอ้มือเหล็กที่เมื่อสักครู่แอบซ่อนอาวุธลับไว้ ยังไม่ทันโดนร่างกายของหม่าชาว เขากลับถูกหม่าชาวต่อยเข้าก่อน