The king of War นิยาย บท 536

เมื่อมองตามเย่ม่านไป เห็นเย่หวูซวงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนก

“คุณป้า ผมยอมแพ้กับการแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านไปนานแล้ว ในตระกูลเย่ มีป้าที่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าบ้านที่สุด”

เย่หวูซวงแสดงให้เห็นว่า ตัวเองยอมแพ้กับการแย่งตำแหน่งเจ้าบ้าน จากนั้นจึงพูดประจบประแจง

แต่ทว่า เพราะเย่หวูซวงหาเรื่องผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด เรียกได้ว่า เรื่องทั้งหมดในวันนี้ เป็นความผิดของเย่หวูซวง

เย่ม่านเกือบโดนทรราชฆ่า ถ้าหยางเฉินมาไม่ทัน เธอคงลงนรกไปแล้ว

ถ้าเย่ม่านยังปล่อยเย่หวูซวงไป เธอคงใจกว้างมากเกินไป

“ยอมแพ้กับการแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านไปนานแล้ว ถ้าฉันจำไม่ผิด เมื่อกี้นายยังจะประจานฉันอยู่เลยไม่ใช่หรือไง”

เย่ม่านแสยะยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“ผมเปล่านะป้า! ผมจะกล้าทำแบบนั้นได้ยังไง”

เย่หวูซวงพยายามทำตัวแน่วแน่ แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความตื่นตระหนกบนใบหน้าได้

“เอามือถือของเขามาให้ฉัน!”

เมื่อเย่ม่านออกคำสั่ง ก็มีคนพุ่งเข้าไปทันที

“ถึงป้าจะเป็นเจ้าบ้านแล้ว แต่ป้าจะละเมิดความเป็นส่วนตัว ของคนในตระกูลไม่ได้นะ ถ้าผมไม่อนุญาต ใครก็มาละเมิดความเป็นส่วนตัวของผมไม่ได้”

เย่หวูซวงกำมือถือในมือแน่น และตะโกนออกมา

“เอามา!”

เย่ม่านตวาดขึ้น

เย่หวูซวงรู้ว่าเย่ม่านมีจิตใจแน่วแน่ ที่จะค้นมือถือของเขา เขาไม่มีทางหนีพ้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาจึงยกมือถือ กำลังจะโยนไปทางอ่างเก็บน้ำอีกด้านหนึ่ง

แค่มือถือพัง ข้อมูลในเครื่องจะหายไปทั้งหมด เมื่อไม่มีหลักฐาน ถึงเย่ม่านเป็นเจ้าบ้าน ก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้

แต่วินาทีที่เขาจะโยนมือถือออกไป เย่ม่านสั่งให้ผู้แข็งแกร่ง ถีบตรงด้านหลังของเย่หวูซวง ทำให้เขาล้มหน้าคะมำไปข้างหน้า

ถึงมือถือจะถูกโยนออกไป แต่มันตกอยู่ในพุ่มหญ้าข้างๆ

เมื่อเย่หวูซวงตั้งสติได้ มือถือของเขาก็อยู่ในมือเย่ม่านแล้ว

“ป้าจะละเมิดความเป็นส่วนตัวของผมไม่ได้!” เย่หวูซวงพูดเสียงดัง

ขนาดคนที่ควบคุมตระกูลเย่มาสิบกว่าปีอย่าง เย่จี้จงยังโดนเย่ม่านไล่ออกจากตำแหน่ง คนธรรมดาๆ อย่างเย่หวูซวง จะขัดขวางไม่ให้เย่ม่านค้นมือถือเพียงเครื่องเดียวได้อย่างไร

เมื่อเย่ม่านเห็นข้อความที่ถูกส่งออกไป สีหน้าของเธอเคร่งขรึมขึ้นทันที เธอมองเย่หวูซวงอย่างอาฆาต จากนั้นจึงพูดว่า “นายกล้าประจานเหรอ รู้ไหมว่าการหักหลังตระกูล มีโทษยังไง”

ตามกฎของตระกูลเย่ โทษของการหักหลังตระกูล คือตายเท่านั้น!

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ม่าน คนตระกูลเย่พากันตกใจ พวกเขารู้ว่าเย่หวูซวงอยากช่วงชิงตำแหน่งเจ้าบ้าน แต่คิดไม่ถึงว่า เขาจะทำถึงขนาดนี้ เขากล้าหักหลังตระกูล

“หักหลังตระกูลงั้นเหรอ”

เย่หวูซวงรู้ว่าเรื่องถูกเปิดโปงแล้ว เขาจึงตัดสินใจไม่ปิดบังอีก และพูดด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม “ถ้าการที่ผมส่งข้อความแค่ข้อความเดียว เรียกว่าหักหลังตระกูล แล้วการที่ผู้หญิงอย่างป้า บีบให้เจ้าบ้านมอบตำแหน่งให้ป้า ต่อหน้าทุกคน แบบนี้เรียกว่าอะไร”

“เย่ม่าน ไม่ต้องมาทำเป็นสูงส่ง ถ้าให้เทียบกับสิ่งที่ป้าทำ ผมสู้ป้าได้เหรอ”

“ผมติดต่อกับผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด บอกว่าหยางเฉินฆ่าคนของพวกเขา”

“แล้วมันจะทำไม หยางเฉินแค่คนนอก ผมอยากฆ่าเขา เกี่ยวอะไรกับการหักหลังตระกูล”

“กลับกันผู้หญิงใจดำอำมหิตอย่างป้า บีบให้พ่อตัวเองมอบตำแหน่งให้ ป้าคือคนที่ทำผิดกับตระกูลเย่อย่างมหันต์!”

“ผู้หญิงใจอำมหิตอย่างป้า มีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนการกระทำของผม”

สีหน้าของเย่หวูซวงโกรธจนผิดปกติ เหมือนเขาคำรามออกมา

สีหน้าของเย่ม่านเคร่งขรึม ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้ยังเหลือความเมตตา ให้เย่หวูซวงเพียงเล็กน้อย งั้นตอนนี้ คงหลงเหลือเพียงความอาฆาตเท่านั้น

“หยางเฉินคือคนนอกเหรอ เขาเป็นลูกเขยของฉัน! เป็นคนของตระกูลเย่ นายบอกคนของสมาคมบูโด ให้ฆ่าหยางเฉิน เท่ากับการหักหลังตระกูล หักหลังบรรพบุรุษ ต้องตายเท่านั้น!”

“ถ้าไม่ใช่เพราะนาย จะเกิดเรื่องทั้งหมดนี้เหรอ”