The king of War นิยาย บท 535

ใครก็คิดไม่ถึงว่า เย่ม่านแอบเลี้ยงดูผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคน เอาไว้อย่างลับๆ

หยางเฉินสัมผัสได้ถึงคนพวกนี้ตั้งแต่แรก แต่เขาไม่ได้คุยกับเย่ม่าน ตอนนี้เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย

แต่เป็นแบบนี้ยิ่งดี เขาจะได้ไม่ต้องออกแรง

เรื่องนี้เป็นเรื่องในตระกูลเย่ ถ้าหยางเฉินผลีผลามลงมือ ขืนเขาไม่ทันระวัง แล้วทำใครตายขึ้นมา เขาไม่รู้จะอธิบายกับฉินซีอย่างไร

เขาแค่ต้องปกป้องชีวิตของเย่ม่านให้ปลอดภัย แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

“เย่ม่าน นี่แกจะหักหลังเหรอ”

เย่จี้จงอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ความโกรธอยู่บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอย

“พ่อบังคับฉันให้ทำเรื่องทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ เรื่องมันจะมาถึงจุดนี้ไหม”

“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน ตระกูลเย่จะครอบครองตระกูลฉีได้ไหม”

“ถ้าไม่ได้ครอบครองตระกูลฉี ป่านนี้ตระกูลเย่คงหลุดออกจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูไปแล้ว”

“ฉันเป็นสายเลือดตระกูลเย่ กฎข้อไหนบอกว่าผู้หญิงไม่สามารถเป็นเจ้าบ้านได้”

เย่ม่านพูดด้วยสีหน้าเฉยชา แววตาอันแหลมคม กวาดมองคนในตระกูลเย่ ไม่ว่าใครได้สบตากับเธอ จะต้องก้มหน้าหลบโดยอัตโนมัติ ไม่มีใครกล้ามองเธอสักคน

“ไม่มีกฎที่ว่าผู้หญิงห้ามเป็นเจ้าบ้าน แต่มันเป็นกฎที่ไม่ได้เขียนเอาไว้ชัดเจน ตระกูลเย่ปฏิบัติตามกฎ มาร้อยกว่าปี แกมีสิทธิ์อะไรมาแหกคอก”

เย่จี้จงมองอย่างปรปักษ์ ถึงเขาจะอายุ 80 ปีแล้ว แต่ความมีอำนาจ ยังไม่ลดลงแม้แต่น้อย

“กฎที่ไม่ได้เขียนไว้ชัดเจนอย่างนั้นเหรอ น่าขำชะมัด!”

เย่ม่านแสยะยิ้ม “ถึงจะเขียนกฎไว้ชัดเจน วันนี้ฉันก็จะแหกกฎ และจะทำลายมันด้วย ผู้หญิงแล้วยังไง นี่มันยุคที่หญิงชายเท่าเทียมกัน ผู้หญิงก็มีศักดิ์ศรีและฐานะเหมือนกัน”

“หลังจากนี้เจ้าบ้านตระกูลเย่ คือคนที่มีความสามารถ ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย ก็มีสิทธิ์เหมือนกัน!”

“ในเมื่อร้อยปีมานี้ ตระกูลเย่ไม่มีเจ้าบ้านที่เป็นผู้หญิง งั้นคนอย่างเย่ม่าน จะเป็นเจ้าบ้านหญิงคนแรก ของตระกูลเย่!”

ตอนนี้เย่ม่านเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ความน่าเกรงขามปกคลุมทั่วตัวเธอ

เธอมั่นใจแต่ไม่ก้าวร้าว ผู้หญิงที่ใช้กำลังของตัวเองเพียงคนเดียว สร้างแมมบ้าแดงกรุ๊ปขึ้นมา เธอจะธรรมดาได้อย่างไร

“แก......แก แกจะบีบบังคับให้ฉันตาย!”

เย่จี้จงพูดตวาด เขาโกรธจนสั่นไปทั้งตัว

“พอแล้ว เย่ม่าน!”

ขณะนั้น จู่ๆ เย่ชังก็ลุกขึ้น เขากัดฟันพูดว่า “ทำไมเธอถึงพูดกับพ่อแบบนี้ หรือต้องบีบบังคับให้พ่อตาย เธอถึงจะพอใจ”

เย่ม่านเหลือบมองเย่ชังด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ เธอพูดประชดว่า “ออกมาพูดตอนนี้ อยากแสดงให้เขาเห็นหรือไง แล้วให้เขาประกาศให้นายเป็นผู้สืบทอดเหรอ”

เย่ชังหน้าแดง จู่ๆ เขาก็พูดเพราะอายจนโกรธ “เธอพูดอะไรไร้สาระ ตำแหน่งเจ้าบ้านตั้งแต่อดีต มีเพียงเจ้าบ้านเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์สั่ง พ่อเป็นเจ้าบ้านในตอนนี้ เขาจะให้ใครเป็นเจ้าบ้าน คนนั้นก็ต้องเป็น ถ้าเขายอมให้เธอเป็นเจ้าบ้านจริงๆ ฉันก็ไม่คัดค้าน”

“แต่พ่อไม่คิดจะทำเช่นนี้ เธอกลับบังคับเขา”

“ได้! เธอเก่งมากไม่ใช่เหรอ ถึงขนาดจะฆ่าพ่อ งั้นก็เข้ามาฆ่าฉันก่อนสิ!”

เย่ชังอารมณ์เดือดดาล เขาเข้ามาขวางหน้า เย่จี้จง และทำตัวเป็นลูกกตัญญู

เย่หวูซวงตากระตุก เขามีสีหน้าหงุดหงิด เขารู้ดี มีหม่าชาวกับหยางเฉินอยู่ เย่ม่านน่ากลัวมาก

นี่เป็นโอกาสเดียวของเขา ถ้าออกหน้าเหมือนเย่ชัง บางทีอาจจะได้รับการชื่นชมจาก เย่จี้จง เผื่อจะได้ตำแหน่งผู้สืบทอด

แต่ว่า ถึงเย่จี้จงมอบตำแหน่งเจ้าบ้านให้ตัวเอง มีเย่ม่านอยู่ ตัวเองจะทำอะไรได้

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เย่หวูซวงจึงขอดูสถานการณ์ก่อนดีกว่า

เย่ม่านเหลือบมองเย่ชังอย่างเย็นชา เธอพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ในเมื่อนายอยากตายขนาดนี้ งั้นฉันจะสนองให้ คิดซะว่าเชือดไก่ให้ลิงดู คนตระกูลเย่จะได้เห็น ผู้หญิงที่กลายเป็นบ้า สามารถทำได้ทุกอย่าง”

พูดจบ เธอกวักมือ และออกคำสั่ง “ภายในสิบวินาที ถ้าเย่ชังยังไม่ถอย ฆ่าเขาได้เลย!”

“รับทราบ!”