The king of War นิยาย บท 538

เป็นครั้งแรกที่เย่ม่านรับรู้ถึงคุณค่าของคำว่า “ครอบครัว”

ถึงหยางเฉินยังไม่ยอมรับแม่ยายอย่างเธอ แต่ภายในระยะเวลาไม่กี่ชั่วโมง ในคืนนี้ หยางเฉินช่วยเธอตั้งสองครั้ง

เธอรู้สึกเหมือนโดนเยาะเย้ย เธออยู่กับคนตระกูลเย่มาห้าสิบกว่าปี จนถึงตอนนี้ คนในตระกูลเย่อยากให้เธอตาย แม้กระทั่งพ่อแท้ๆ ของเธอ ตอนที่เธอจะโดนฆ่า พ่อยังไม่แยแส

กลับกันลูกสาวที่เธอไม่ได้เลี้ยงดูอย่างฉินซี เธอโทรเพียงสายเดียว ลูกสาวก็ให้หยางเฉินมาที่ตระกูลเย่

ตอนนี้ หยางเฉินมายืนขวางหน้าเธอ แถมยังพูดแบบนั้น ทำให้เธอเศร้าใจมาก

“พี่เฉิน ไอ้เลวนี่ ให้ผมจัดการเอง!”

จู่ๆ หม่าชาวก้าวเข้ามายืนข้างหยางเฉิน เขามองจินกางด้วยแววตาเย็นยะเยือก และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

หยางเฉินส่ายหน้า “นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

เพียงประโยคเดียว ทำให้หม่าชาวรู้ว่าตัวเองยังห่างชั้นกับอีกฝ่ายมาก เขาไม่เซ้าซี้ และถอยหลังลงไป

แววตาของจินกางน่ากลัวมาก ตอนนี้เขามองหยางเฉิน ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

“ไอ้กระจอก แกเป็นใครกันแน่”

จินกางจ้องหยางเฉินอยู่นาน จึงเอ่ยถามขึ้น

พละกำลังและความเร็วที่หยางเฉินเผยให้เห็นเมื่อครู่ ทำให้เขารู้สึกกดดันมาก

การเป็นอันดับสามของสมาคมบูโด จึงไม่ต้องสงสัยเรื่องพละกำลัง

เขาจะฆ่า แต่กลับโดนชายหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบ เล่นงานจนเขาถอยหลัง

เขาไม่มีทางเชื่อ ถ้าบอกว่าไม่มีใครอยู่เบื้องหลังหยางเฉิน

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือ แกแน่ใจแล้วใช่ไหม ที่จะสู้กับฉัน”

หยางเฉินเอามือไขว้หลัง และมองจินกางด้วยสีหน้าราบเรียบ

เขายืนอยู่ตรงนั้น เหมือนเป็นราชาของที่นี่ เขาให้ความรู้สึกสูงส่ง และไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

คนในตระกูลเย่ มองหยางเฉินอย่างเลื่อมใส

ก่อนหน้านี้ หยางเฉินจะจัดการตระกูลเย่ คนตระกูลเย่จึงเกลียดหยางเฉิน อยากให้เขาตายที่นี่

แต่ตอนนี้หยางเฉินช่วยตระกูลเย่อีกครั้ง พวกเขาจึงมองหยางเฉินดีขึ้นมา

แววตาของเย่ม่านเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ตอนแรกเธอคิดว่า การที่สู้กับสมาคมบูโด หยางเฉินต้องตายแน่

แต่สิ่งที่ทำให้เธอคิดไม่ถึง ตอนที่จินกางจะฆ่าเธอ หยางเฉินสามารถช่วยเธอจากเงื้อมมือของจินกางได้

ความสามารถอยู่ในระดับเดียวกับพวกจินกาง เมื่อเทียบกันแล้ว ฆ่าคนคงง่ายกว่าช่วยคนมาก

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หยางเฉินยังช่วยเธอ

แค่จุดนี้ ก็สามารถตัดสินได้แล้ว

จู่ๆ เธอรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา ถ้าหยางเฉินกำราบจินกางได้จริง งั้นก็แสดงว่า ความสามารถของหยางเฉิน สามารถจัดการสมาคมบูโดได้ใช่ไหม

“ขนาดตัวตน แกยังไม่กล้าเปิดเผยเลย”

จินกางหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น

ตอนนี้ ความอาฆาตบนตัวเขาหายไปแล้ว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย

การที่เป็นประธานสาขาใหญ่ เขตจิ่วโจว ไม่ใช่เพียงพละกำลังที่เหนือกว่าคนอื่น ถ้าไม่มีไหวพริบ ถึงเขาจะเก่งกว่านี้ คงไม่สามารถเป็นประธานสาขาใหญ่ได้หรอก

ถึงทั้งสองยังไม่ได้สู้กันจริงจัง แต่เขารับรู้ได้ถึงอันตรายจากตัวหยางเฉิน เขารู้สึกเหมือนทำพลาด ถ้าทั้งสองคนสู้กัน คนที่ตายอาจจะเป็นตัวเขาเอง