The king of War นิยาย บท 544

“ไอ้กระจอกอย่างพวกแกสองคน กล้ามาดูถูกฉันเช่นนี้ พวกแกต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองทำ!” หลินเป้าตวาดเสียงดัง

เขาพูดจบ มีคนยี่สิบกว่าคน เดินเข้าไปหาหลินเป้า

“นั่นหลินเทียนเจ๋อ! ลูกชายหลินเป้า เจ้าบ้านตระกูลหลินคนปัจจุบัน!”

มีคนในตระกูลเย่รู้จักผู้ที่มาถึง จู่ๆ พวกเขาก็อึ้งไป

อีกทั้งยังมีชายร่างกายบึกบึนยี่สิบกว่าคน ยืนอยู่ข้างหลังหลินเทียนเจ๋อ ดูก็รู้ว่าเป็นผู้มีฝีมือของตระกูลหลิน

จู่ๆ เจ้าบ้านตระกูลหลินอย่างหลินเทียนเจ๋อ พาคนมาเยอะขนาดนี้ ไม่ได้มาดีอย่างแน่นอน

“พ่อ!”

หลังจากหลินเทียนเจ๋อเดินมาข้างหน้าหลินเป้า เขาโค้งหัวให้เล็กน้อย

จากนั้นสายตาดุราวกับเหยี่ยว มองไปที่หม่าชาว

เขารู้ว่าหม่าชาวเยาะเย้ยหลินเป้าเมื่อครู่

“ไอ้กระจอก ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกคือใคร มาดูหมิ่นพ่อฉัน แกต้องชดใช้กับเรื่องนี้!”

จู่ๆ หลินเทียนเจ๋อเอ่ยขึ้น เพียงเริ่มพูด ก็ข่มขู่หม่าชาวให้ชดใช้เสียแล้ว

หม่าชาวแสยะยิ้ม มองหลินเป้าที่กำลังโกรธอย่างเย้ยหยัน หม่าชาวพูดยียวนว่า “ทำไม ตาเฒ่าสู้ไม่ได้ ลูกชายออกโรงแทนเหรอ ถ้าลูกชายสู้ไม่ได้ ต้องเรียกหลานออกมาด้วยหรือเปล่า อ้อ ไม่ใช่สิ หลานนอนแผ่หลาอยู่บนพื้นแล้วนิ”

“แกจะยั่วโมโหตระกูลหลินอีกใช่ไหม” หลินเทียนเจ๋อพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ ทว่าแววตาของเขาเคร่งขรึมจนน่ากลัว

“วันนี้เป็นพิธีศพของพ่อฉัน เจ้าบ้านตระกูลหลินพาคนมาเยอะแบบนี้ กลัวว่าจะมาด้วยเจตนาไม่ดี”

ขณะนั้น เย่ม่านเดินออกมา เธอมองหลินเทียนเจ๋อและถามขึ้น

หลินเทียนเจ๋อจึงหันไปมองเย่ม่าน แววตาของเขาเย็นยะเยือก “พ่อฉันพาคนมาเคารพศพเจ้าบ้านเย่ ด้วยเจตนาดี แต่กลับโดนฝูงหมาของเธอดูหมิ่น ตระกูลเย่จะให้เรื่องจบแบบนี้เหรอ”

“เจตนาดีเหรอ”

เย่ม่านแสยะยิ้ม “พ่อคุณใช้ความอาวุโสของตัวเอง ดูถูกฉันต่อหน้าทุกคน อีกทั้งยังบีบบังคับให้ฉันแต่งเข้าตระกูลหลิน ถ้าเจ้าบ้านตระกูลเย่อย่างฉัน แต่งเข้าตระกูลหลิน ต่อไปตระกูลเย่คงต้องฟังตระกูลหลินทุกเรื่องไม่ใช่หรือไง”

“แค่ผู้หญิงที่ฆ่าพ่อเพื่อแย่งตำแหน่ง มีหน้าเรียกตัวเองว่าเจ้าบ้านตระกูลเย่ด้วยเหรอ” หลินเทียนเจ๋อแสยะยิ้ม แววตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้หลินเป้าด่าเธอว่าฆ่าพ่อเพื่อแย่งตำแหน่ง ใครจะไปคิดว่าหลินเทียนเจ๋อจะพูดเหมือนกัน ถึงอารมณ์เย่ม่านจะดีแค่ไหน ทว่าตอนนี้เธอไม่สามารถสะกดกลั้นความโกรธได้

“หุบปากนะหลินเทียนเจ๋อ!”

เย่ม่านตวาดขึ้น เธอพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “นี่เป็นเรื่องของตระกูลเย่ คุณแค่คนนอก ไม่มีสิทธิ์มาพูด!”

“ฉันยังยืนยันเหมือนที่พูดกับพ่อคุณ ถ้าพวกคุณมาเพื่อเคารพศพพ่อฉัน ตระกูลเย่ยินดีต้อนรับ แต่ถ้าไม่ใช่ ก็รีบไสหัวไปออกไปจากตระกูลเย่ซะ!”

เย่ม่านกวักมือ “ผู้พิทักษ์ตระกูลเย่!”

เมื่อเธอพูดจบ ทีมผู้แข็งแกร่งตระกูลเย่สิบกว่าคน รีบพุ่งออกมาล้อมคนตระกูลหลินเอาไว้

ตอนนี้เย่ม่านดูมีอำนาจมาก

หลินเทียนเจ๋อกลับไม่กลัวสักนิด เขายิ้มเย้ยหยัน “ทำไมเหรอ เธออับอายจนโกรธเลยเหรอ”

เย่ม่านไม่พูดอะไร สายตาเย็นชาจ้องหลินเทียนเจ๋อเขม็ง

คนตระกูลเย่ มองคนของตระกูลหลินด้วยความเย็นชา

“เจ้าบ้านของพวกคุณ โดนผู้หญิงคนนี้ทำให้โมโหจนตาย พวกคุณยังปกป้องให้ผู้หญิงคนนี้ มาเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่อีกเหรอ” หลินเทียนเจ๋อกวาดตามองคนตระกูลเย่ และถามอย่างยียวน

“หุบปาก! เรื่องของตระกูลเย่ เราจัดการเองได้ ในเมื่อคนตระกูลหลิน ไม่ได้มาเคารพศพนายท่านอย่างจริงใจ งั้นก็ไสหัวไปจากตระกูลเย่ซะ!”

ผู้อาวุโสในตระกูลทนดูไม่ได้อีกแล้ว เขาพูดอย่างเดือดดาล

“คนของตระกูลหลิน ไสหัวออกไปจากตระกูลเย่! ที่นี่ไม่ต้องรับพวกนาย!”

“ไสหัวออกไปจากตระกูลเย่!”