The king of War นิยาย บท 546

สีหน้าของหลินเทียนเจ๋อไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก เป็นเจ้าบ้านในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเหมือนกัน แต่อวี๋เหวินเกาหยางข่มขู่เขา

ก่อนหน้านี้ ถึงเย่ม่านกับหลินเทียนเจ๋อจะมีปากเสียงกัน จนถึงจะสู้กัน แต่ทั้งสองฝ่ายยังยับยั้งชั่งใจ จึงไม่ได้ลงไม้ลงมือ

แต่ทว่าอวี๋เหวินเกาหยาง เอ่ยปากว่าจะช่วยตระกูลเย่ทำลายตระกูลหลิน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้หลินเทียนเจ๋อ โมโหขนาดไหน

“อวี๋เหวินเกาหยาง นายคิดว่าฉันเป็นคนอ่อนแอหรือไง ทำลายตระกูลหลินเหรอ ตระกูลอวี๋เหวินมีปัญญาหรือเปล่าล่ะ”

หลินเทียนเจ๋อพูดด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

ไม่รอให้อวี๋เหวินเกาหยางเอ่ยปาก เย่ม่านชิงพูดก่อน “ถ้าตระกูลหลินยังไม่ไสหัวออกจากตระกูลเย่ ฉันยินดีร่วมมือกับเจ้าบ้านตระกูลอวี๋เหวิน ทำให้แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู เหลือเพียงเจ็ดตระกูล!”

ข่มขู่!

นี่มันข่มขู่กันชัดๆ!

อวี๋เหวินเกาหยางเป็นเจ้าบ้านตระกูลอวี๋เหวินมาหลายปี แต่เย่ม่านเพิ่งจะเป็นเจ้าบ้านเมื่อคืนนี้ แถมยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย

การที่ตระกูลหลินร่วมมือกับตระกูลซุน กดดันตระกูลเย่ เพราะพวกเขาดูถูกเย่ม่าน คิดว่าถ้าสองตระกูลร่วมมือกัน จะกดดันตระกูลเย่ให้ยอมจำนนได้

แต่ทว่าตอนนี้ อวี๋เหวินเกาหยางช่วยตระกูลเย่ ข่มขู่ว่าจะทำลายตระกูลหลิน หลังจากที่ตระกูลอวี๋เหวินปรากฏตัว ซุนซวี่ เจ้าบ้านตระกูลซุน ถึงกับเงียบไป

ตอนนี้ หลินเทียนเจ๋อรู้สึกขี่หลังเสือแล้วลงยาก

ถ้าซุนซวี่ช่วยเขาอย่างไม่ลังเล เขาคงมีความกล้าเผชิญหน้ากับตระกูลอวี๋เหวิน แต่นี่ซุนซวี่เงียบ สีหน้ามีความลังเล อย่างเห็นได้ชัด

“หยูเหวินโจว พ่อของนาย อยู่ต่อหน้าฉัน ยังต้องเห็นแก่หน้าฉัน นายกล้าข่มขู่ตระกูลหลินต่อหน้าฉัน คิดว่าตระกูลหลินรังแกได้ง่ายงั้นเหรอ”

ขณะนั้น หลินเป้าเดินถือไม้เท้าเข้ามา และพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

อวี๋เหวินเกาหยางยิ้มบางๆ “ที่แท้ลุงหลินก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ ขอโทษที่เสียมารยาทครับ!”

ฟังแล้วดูเหมือนอวี๋เหวินเกาหยางกำลังขอโทษ แต่น้ำเสียงและสีหน้า ไม่มีความจริงใจเลยแม้แต่น้อย

รอยยิ้มยังแฝงไปด้วยความยียวน

หลินเป้าโมโหจนตัวสั่น อวี๋เหวินเกาหยางพูดต่อ “ลุงหลิน นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญจริงๆ ตอนที่พ่อผมออกจากตำแหน่ง เขาเคยพูดว่า ในเมื่อผมเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง ต่อไปไม่จำเป็นต้องไว้หน้าใคร งั้นวันนี้ผมไม่ไว้หน้าลุงหลินแล้วกัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินเป้าเบิกตาโต เขาจ้องอวี๋เหวินเกาหยางเขม็ง จากนั้นจึงพูดอย่างโหดเหี้ยม “ไอ้หนุ่ม วันนี้แกตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม ที่จะเป็นศัตรูกับตระกูลหลิน”

“ลุงหลิน ผมไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับตระกูลหลิน แต่ตระกูลหลินต้องการเป็นศัตรูกับผมต่างหาก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลเย่เป็นพันธมิตรกับตระกูลอวี๋เหวิน ใครทำร้ายตระกูลเย่ อย่าหาว่าตระกูลอวี๋เหวินไม่เกรงใจก็แล้วกัน”

อวี๋เหวินเกาหยางยังคงยิ้มบางๆ คนที่ไม่รู้ คงเข้าใจว่าเขาพูดล้อเล่นกับตระกูลหลิน

หลินเป้าเข้าใจแล้ว วันนี้จะลงมือกับตระกูลเย่ คงลำบากมาก

ตอนนี้ตระกูลหลินเป็นฝ่ายหาเรื่องตระกูลเย่ คงโดนตระกูลเย่แค้นอย่างแน่นอน ถ้าตระกูลซุนไม่ช่วยขึ้นมา ตระกูลอวี๋เหวินกับตระกูลเย่ ต้องร่วมมือกันจัดการตระกูลหลินไม่ช้าก็เร็ว

หลินเทียนเจ๋อก็คิดเช่นนี้ เขารีบหันไปมองซุนซวี่

คนที่อยู่ในนี้ ล้วนเป็นเจ้าบ้านตระกูลใหญ่ ทุกคนฉลาดหลักแหลม ซุนซวี่กำลังวิเคราะห์ ถ้าร่วมมือกับตระกูลหลิน เขาจะได้ผลประโยชน์มากน้อยเพียงใด

“พี่ซุน ได้ข่าวว่าช่วงที่ตระกูลซุนกำลังบุกเบิกตลาดในต่างแดน พบอุปสรรคนิดหน่อยใช่ไหม”

หลินเทียนเจ๋อมองซุนซวี่และเอ่ยขึ้น “พี่ซุนก็รู้ หลายปีมานี้ตระกูลหลินทุ่มเทพัฒนาธุรกิจด้านบันเทิง มีเส้นสายในต่างแดนไม่น้อย ถ้าพี่ซุนต้องการ รีบบอกมาได้เลย ถ้าตระกูลหลินช่วยได้ เราต่างเป็นเจ้าบ้านเหมือนกัน ตระกูลหลินไม่นิ่งดูดายแน่นอน”

ซุนซวี่ไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับดีใจแทบบ้า

ตามข้อตกลงของทั้งสองคนก่อนหน้านี้ ไม่มีเรื่องที่จะช่วยตระกูลซุน บุกเบิกตลาดในต่างแดน อยู่ในข้อตกลง

การที่เขาเงียบ ตั้งแต่อวี๋เหวินเกาหยางปรากฏตัว เพราะต้องการเรียกผลประโยชน์เพิ่ม