The king of War นิยาย บท 578

"เรื่องของวันนี้เดิมทีมันเกิดจากอ้ายหลินและหม่าชาว พวกเขาพาปัญหามาให้ตระกูลอ้าย ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลอ้ายของฉันเลย"

หลังจากที่มึนงงอยู่เป็นเวลานาน อ้ายหมิงซวี่ก็กัดฟันพูด

เมื่อเห็นสีหน้าของเขา หยางเฉินแทบอยากจะรีบเข้าไปตบหน้าเขาสองสามครั้ง

อันที่จริง ความหมายของหยางเฉินนั้นง่ายมาก ขอแค่อ้ายหลินยังเป็นสมาชิกในตระกูลอ้าย เขาก็จะปกป้องตระกูลอ้าย เขาไม่เชื่อว่าอ้ายหมิงซวี่ไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งของคำพูดของเขา

แต่ว่า อ้ายหมิงซวี่นั้นดื้อรั้นมาก และยืนกรานไม่เชิญอ้ายหลินกลับตระกูลอ้าย

ดวงตาของอ้ายหลินเต็มไปด้วยความผิดหวัง เธอมองอ้ายหมิงซวี่ลึกๆ และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกเกลียดชังพ่อคนนี้เล็กน้อย

"เจ้าบ้านซุน แม้ว่าคุณอยากจะหาเรื่อง แต่ก็ควรมุ่งตรงไปที่อ้ายหลินสิ ไม่ใช่ตระกูลอ้ายของฉัน ตอนนี้ตระกูลอ้ายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว"

อ้ายหมิงซวี่พูดโดยมองไปที่ซุนซวี่

สีหน้าของซุนซวี่ดูแย่เล็กน้อย จู่ๆ ก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ความหมายของหยางเฉินก็คือ เขาจะไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลซุนกับตระกูลอ้าย แต่ความหมายของอ้ายหมิงซวี่ก็คือ ให้เขาหาอ้ายหลิน

ในตอนที่ซุนซวี่กำลังทำอะไรไม่ถูก หยางเฉินก็เยาะเย้ย:"คุณไม่มีหลักการเลยจริงๆ ทั้งๆที่คุณไล่อ้ายหลินออกจากตระกูลก่อน และต้องการให้อ้ายหลินแต่งงานกับตระกูลซุน ตอนนี้กลับยังมีหน้ามาบอกว่า ทุกอย่างในวันนี้ อ้ายหลินเป็นคนนำมาให้ตระกูลอ้าย?"

"คนในตระกูลเถียนเสียชีวิตแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลอ้ายจริงๆ เราจะจัดการเอง แต่ความแค้นระหว่างตระกูลซุน นั่นเป็นเรื่องของตระกูลอ้าย"

เสียงของหยางเฉินเย็นชาสุดขีด

เมื่อประโยคนี้ออกมา สีหน้าของทุกคนในตระกูลอ้ายก็ร้อนรน

"เจ้าบ้าน คุณรีบเก็บคำสั่งการไล่อ้ายหลิน ให้เธอกลับบ้านตระกูลอ้ายเถอะ! "

"นั่นสิ ก่อนหน้านี้เราคุยกันแล้วว่า อ้ายหลินก็เป็นสมาชิกของตระกูลอ้าย คุณไม่ควรไล่เธอออกจากตระกูล คุณทำตามใจตัวเอง ตอนนี้จึงทำให้ตระกูลอ้ายจนมุม"

"ขอแค่อ้ายหลินกลับตระกูลอ้าย คุณหยางไม่มีทางสนตระกูลอ้ายแน่นอน เจ้าบ้าน คุณยอมเถอะ! ให้อ้ายหลินกลับมา!"

ตระกูลอ้ายรีบพูดโน้มน้าวกันอย่างเสียงดัง

เดิมทีอ้ายหลินยังมีความหวังริบหรี่กับตระกูลอ้าย ตอนนี้รู้สึกขยะแขยงมาก

ตอนนั้นที่อ้ายหมิงซวี่จะไล่เธอออกจากตระกูลอ้าย คนของตระกูลอ้ายไม่ได้มีท่าทางแบบนี้ แต่ละคนแทบอยากจะทุบตีเธอ แล้วไล่ออกจากบ้าน

ตอนนี้ พอรู้ว่าอ้ายหลินมีที่พึ่ง ก็ขอร้องให้อ้ายหลินกลับมา และเอาความผิดทุกอย่างลงที่อ้ายหมิงซวี่

ตระกูลนี้ ยังมีอะไรให้ระลึกถึงอีก?

สายตาของอ้ายหลินค่อยๆ เย็นชาลง

คราวนี้ อ้ายหลินได้เห็นสีหน้าคนของตระกูลอ้ายได้อย่างชัดเจน และเห็นสีหน้าพ่อของเธอได้อย่างชัดเจนเช่นกัน

เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเหมือนแหลกสลาย เจ็บปวดรวดร้าวใจแทบอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไป

เมื่อเห็นแววตาเศร้าเสียใจของอ้ายหลิน ในใจหม่าชาวก็เต็มไปด้วยการโทษตัวเอง ถ้าไม่ใช่ว่าเขาลงมือแรงเกินไป เถียนซินหยู่ก็คงไม่ตาย

"อ้ายหลิน ผมขอโทษ!"

หม่าชาวพูดขอโทษ

อ้ายหลินพยายามไม่ให้น้ำตาไหล เธอฝืนยิ้มแล้วส่ายหน้า:"ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันต้องขอบคุณนายซะอีก"

หม่าชาวรู้สึกงงเล็กน้อยทันที อ้ายหลินก็พูดขึ้นทันที:"ขอบคุณที่นายทำให้ฉันได้เห็นหน้าตาของตระกูลอ้าย"

หยางเฉินเหลือบมองอ้ายหลิน และโล่งใจเมื่อเห็นว่าเธอยังสามารถยืนหยัดได้

แม้ว่าซุนซวี่จะได้รับประโยชน์จากตระกูลอ้ายหน่อย แต่หยางเฉินไม่พูด เขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับตระกูลอ้าย