The king of War นิยาย บท 588

ไม่ต้องพูดถึงว่าอวี๋เหวินปิงจำเป็นต้องตาย ก็คืออวี๋เหวินปิงบอกว่าเขารู้ความลับเกี่ยวกับมารดาของหยางเฉินเรื่องนี้ หยางเฉินจึงอยากหาอวี๋เหวินปิงให้เจอ

ชั่วขณะนั้นรอยยิ้มบนหน้าของอวี๋เหวินเกาหยางแข็งค้าง เดิมทีคิดว่าสามารถถือโอกาสพูดคุยกับหยางเฉิน เปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนเสียหน่อย นึกไม่ถึงว่าหยางเฉินเอ่ยปากก็ถามถึงอวี๋เหวินปิงเลย

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เงียบงันตั้งนาน อวี๋เหวินเกาหยางส่ายหน้าตอบ

“ไม่รู้?”

หยางเฉินหัวเราะเยาะขึ้น “คุณไม่รู้จริงๆ? หรือว่าไม่อยากให้ผมรู้?”

เขาไม่เชื่อแน่นอนว่า อวี๋เหวินเกาหยางจะไม่รู้ที่อยู่ของอวี๋เหวินปิง

ต่อให้ไม่รู้จริงๆ งั้นก็ต้องรู้ความลับบางอย่างเกี่ยวกับอวี๋เหวินปิงแน่

“หยางเฉิน ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนจริงๆ”

อวี๋เหวินเกาหยางรีบพูดรับรองทันที จากนั้นบอกอีกว่า “บางที อาจอยู่ที่ตระกูลเฉามั้ง!”

ตระกูลเฉา คือตระกูลของมารดาอวี๋เหวินปิง เคยเป็นราชวงศ์แห่งจิ่วโจว แต่ว่าเพราะปัจจุบันนี้ตกต่ำ ถูกบีบออกไปจากราชวงศ์แห่งจิ่วโจว กลายเป็นตระกูลเดอะคิงแห่งจิ่วโจวแล้ว

ถึงแม้เป็นเช่นนี้ ตำแหน่งของตระกูลเฉาที่ประเทศจิ่วโจว ก็ไม่ใช่ตระกูลของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูระดับแบบนี้จะสามารถทัดเทียมได้

“คุณคิดจริงเหรอว่าพูดชื่อตระกูลเฉาออกมา ผมจะไม่กล้าไปตามหาคนที่ตระกูลเฉา?”

หยางเฉินหัวเราะแบบเสียดสี พูดเหยียดหยาม “เดิมทีผมคิดว่า คุณจะรู้จักสถานะของผมดีมาก ตอนนี้ดูแล้ว เกรงว่าที่คุณรู้มาคงเป็นแค่ส่วนน้อยนิด”

ประเทศจิ่วโจว มีทั้งหมดเก้าเขตใหญ่ ห้าราชวงศ์และสี่ตระกูลเดอะคิง แบ่งออกไปรักษาดินแดน แต่นอกจากเก้าเขตใหญ่ ยังมีชายแดนเหนือใต้ออกตกอยู่ด้วย

เมื่อเปรียบเทียบกันดู ชายแดนทั้งสี่ถึงเป็นส่วนที่ควบคุมอำนาจอย่างแท้จริง หยางเฉินในฐานะอดีตจอมพลชายแดนเหนือ ก็คือคนคนนั้นที่ครองอิทธิพลอำนาจมากที่สุดในดินแดนเหนือ

เทียบกับผู้นำของราชวงศ์และตระกูลเดอะคิง สถานะของหยางเฉินไม่ด้อยกว่าพวกเขาสักนิดเดียว แม้กระทั่งยังแกร่งกว่า

ถึงแม้ว่าหยางเฉินจะออกมาจากชายแดนเหนือแล้ว แต่จนถึงปัจจุบันนี้ ชายแดนเหนือยังคงรักษาตำแหน่งจอมพลของหยางเฉินไว้ เพราะในใจของนักรบในชายแดนเหนือ หยางเฉินเป็นเทพที่ไม่อาจเอาชนะได้คนหนึ่ง

นอกจากหยางเฉินแล้ว ไม่มีใครมีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งของจอมพลชายแดนเหนือได้

ถ้าเกิดหยางเฉินอยากไปตระกูลเฉาสักรอบจริง ขอเพียงตระกูลเฉารู้สถานะของหยางเฉิน ต่อให้เป็นผู้นำของตระกูลเฉา ก็ต้องมาต้อนรับด้วยตนเอง

อวี๋เหวินเกาหยางรู้สถานะจอมพลชายแดนเหนือของหยางเฉิน กลับไม่รู้ชัดเจนว่า ตำแหน่งของจอมพลชายแดนเหนือสามารถทัดเทียมผู้นำของห้าราชวงศ์ได้

“หยางเฉิน แกคิดมากแล้ว ฉันไม่ได้มีความหมายอื่น ไม่รู้จริงๆ ว่าอวี๋เหวินปิงอยู่ที่ไหนกันในตอนนี้”

อวี๋เหวินเกาหยางถูกหยางเฉินมองความคิดทะลุปรุโปร่ง ก็ไม่เขินอาย ยังคงแสดงท่าทางที่ไม่รู้ที่อยู่ของอวี๋เหวินปิงจริงๆ

สีหน้าหยางเฉินค่อยๆ เย็นเฉียบ หรี่ตาพูดว่า “ในเมื่อคุณไม่ยอมบอก งั้นผมได้แต่ไปตระกูลเฉาเองสักรอบแล้ว”

อวี๋เหวินเกาหยางขมวดคิ้วแล้ว “แกคงไม่ได้จะไปตระกูลเฉาจริงมั้ง?”

“ผมจำเป็นต้องหาอวี๋เหวินปิงให้เจอ!”

หยางเฉินท่าทางแน่วแน่

สำหรับคนที่อยากจะทำร้ายคนใกล้ชิดของตนเอง จำเป็นต้องตายทั้งหมด

อวี๋เหวินปิง จำเป็นต้องตาย!

แต่เมื่อเทียบกับการเอาชีวิตของอวี๋เหวินปิง หยางเฉินยิ่งอยากรู้ความลับที่อวี๋เหวินปิงบอกว่าเกี่ยวข้องกับมารดาเขาอันนั้นมากกว่า

“ถึงตระกูลเฉาจะถูกไล่ออกจากลำดับของราชวงศ์แล้ว แต่บรรพบุรุษของตระกูลเฉา โดยเฉพาะยังเป็นสายเลือดราชวงศ์ ถึงตกอับไปก็ยังแกร่งกว่าผู้ที่ขึ้นมาอิทธิพลใหม่ แกไปตระกูลเฉา ก็ไม่ต่างจากคนไม่เจียมตัว”

อวี๋เหวินเกาหยางพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ฉันรู้ว่าอวี๋เหวินปิงทำเรื่องที่ผิดต่อแกมากมาย ต่อให้แกฆ่าเขาแล้ว ก็เป็นสิ่งสมควร”

“เพียงแค่ ฉันหวังว่าแกจะเห็นแก่ที่เขาเป็นพี่ชายคนละแม่ของแก ไว้ชีวิตเขาสักครั้ง ถือว่าฉันขอร้องแกล่ะนะ!”