The king of War นิยาย บท 603

“ที่รัก ใครโทรมา? ทำไมคุณไม่รับล่ะ?”

เห็นหยางเฉินไม่รับโทรศัพท์ ฉินซีจึงถามด้วยความสงสัย

“เป็นของซ่งหวายี่”

หยางเฉินตอบไปประโยคหนึ่ง ถึงรับสาย

เสียงที่คุ้นเคยลอยมาจากในลำโพงทันที “คุณหยาง รีบออกมาเร็ว ผมอยู่ที่หน้าประตูบ้านคุณแล้ว จะพาคุณไปที่สนุกๆ”

พอได้ยิน หยางเฉินขมวดคิ้วแล้ว

เขาไม่ได้บอกซ่งหวายี่ว่าตนเองพักที่ไหน คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะรู้ เห็นได้ชัดว่าตรวจสอบเขาแล้ว

“คืนนี้ผมยังมีธุระอื่น ไม่ออกไปแล้ว” หยางเฉินตอบอย่างเรียบนิ่ง

“คุณหยาง คุณนี่ไม่จริงใจกับเพื่อนเลยนะ! ผมมาถึงหน้าประตูบ้านคุณแล้ว ยังอยากถือโอกาสแนะนำเพื่อนสองสามคนให้คุณรู้จักด้วย” ซ่งหวายี่หัวเราะบอกไป

หยางเฉินหลังลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากตอบ “ได้ ผมจะออกไปตอนนี้!”

เขาอยากจะดูหน่อย อีกฝ่ายอยากจะเล่นอะไรกับเขากันแน่

“ได้ ผมรอคุณอยู่ข้างนอก!” ซ่งหวายี่พูดจบวางสายโทรศัพท์ลง

“ที่รัก คุณจะออกไปข้างนอก?”

ฉินซีอยู่ข้างกายหยางเฉิน ได้ยินเนื้อหาในโทรศัพท์ทั้งหมดแล้ว

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย “คุณอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีปัญหานะ?”

“ไม่เป็นไร คุณไปทำธุระเถอะ! ฉันจะวิดีโอคอลหาเสี้ยวเสี้ยวสักหน่อยพอดี” ฉินซียิ้มพูดขึ้น

เพิ่งเดินออกจากบ้าน ก็มองเห็นรถแข่งปากานีสีดำคันหนึ่งจอดอยู่หน้าประตู ซ่งหวายี่กำลังพิงที่ข้างตัวรถ สูบบุหรี่อยู่

เห็นหยางเฉินปรากฏตัวขึ้น เขารีบเดินเข้าไปหา หัวเราะอยู่แล้วพูดว่า “คุณหยาง มาหาคุณถึงบ้านโดยตรง คุณคงไม่ถือสามั้ง?”

หยางเฉินมองซ่งหวายี่อย่างเฉยชาแวบหนึ่ง เอ่ยปากบอก “ผมไม่ชอบให้คนอื่นมาตรวจสอบผม”

พอได้ยิน ซ่งหวายี่ตะลึงเล็กน้อย จากนั้นรีบอธิบายว่า “คุณหยางอย่าเข้าใจผิด ก็แค่คฤหาสน์หลังนี้ที่คุณพัก เป็นของตระกูลซ่งสร้างขึ้น เพราะราคาสูง ขายไม่ออกมาโดยตลอด ดังนั้นคุณเพิ่งซื้อไป ผมก็รู้ว่าเป็นคุณแล้ว”

หยางเฉินพยักหน้านิดหน่อย ไม่ได้พัวพันเรื่องนี้ต่ออีก ขึ้นรถไปกับซ่งหวายี่โดยตรง “จะไปไหน?”

ซ่งหวายี่ไม่ได้พาคนขับรถมา จึงขับรถด้วยตนเอง หัวเราะแบบลึกลับ “อย่าเพิ่งรีบร้อน รอคุณไปถึง ก็รู้เอง”

รถแล่นฉิวไปตลอดทาง ซ่งหวายี่ไม่เหมือนคุณชายตระกูลเศรษฐีอื่นๆ ที่ก้าวร้าวขนาดนั้น ตลอดทางมีมารยาทอย่างมาก ไม่ได้ขับแซง และไม่ได้ผ่าสัญญาณไฟแดงด้วย

อีกยี่สิบนาทีต่อมา รถค่อยๆ จอดที่หน้าประตูคลับแห่งหนึ่ง

“คลับหวงจิน!”

หลังจากลงรถ หยางเฉินมองเห็นด้านบนทางเข้า มีตัวอักษรใหญ่ไฟLEDสองสามตัว

“นี่คือคลับชั้นนำของเมืองเยี่ยนตู รายการความบันเทิงด้านในมีครบครัน”

“คุณอย่าได้ดูถูกว่าเป็นคลับที่เล็กขนาดนี้แห่งหนึ่ง ว่ากันว่ากำไรในแต่ละปี ล้วนเกินกว่าหมื่นล้านขึ้นไป”

“เพียงแค่บัตรสมาชิกชั้นสูงใบนี้ในมือของผม ค่าสมาชิกแต่ละปีก็ตั้งห้าสิบล้าน”

“แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู แทบจะในทุกตระกูล ล้วนมีบัตรสมาชิกชั้นสูงกันสี่ห้าใบ”

“ตระกูลเศรษฐีแปดแห่ง นั่นคือค่าสมาชิกประมาณสองพันล้าน นี่ยังเป็นแค่สมาชิกระดับสูงสุดเอง ด้านล่างยังมีสมาชิกระดับอื่นด้วย ค่าสมาชิกแต่ละปีก็ไม่น้อย แค่สมาชิกระดับต่ำสุด ค่าสมาชิกแต่ละปียังห้าล้าน”

ซ่งหวายี่พูดอธิบาย พลางพาหยางเฉินเดินไปด้านในคลับด้วย

หยางเฉินหลังฟังซ่งหวายี่พูดเรื่องพวกนี้ ในแววตาลึกมีความตกใจนิดๆ แวบผ่าน

คลับแห่งหนึ่งแบบนี้ คาดไม่ถึงแต่ละปีครอบครองกำไรหมื่นล้านขึ้นไป ได้ยินแล้วตกใจอยู่บ้างจริงๆ

ต้องยอมรับว่า เรื่องเหล่านี้ที่ซ่งหวายี่เล่ามา ดึงดูดความอยากรู้อยากเห็นของหยางเฉินที่มีต่อคลับแห่งนี้จริงๆ

“แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ยอมให้มีคลับที่ทำเงินได้ขนาดนี้อยู่ได้?” หยางเฉินถามด้วยความสงสัยพอสมควร

ซ่งหวายี่หัวเราะแล้ว “ถ้าผมพูดว่า เจ้าของคลับแห่งนี้ แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูร่วมมือกัน ยังไม่กล้าล่วงเกินมั้ง?”

พอได้ยิน ในใจหยางเฉินยิ่งตื่นตกใจขึ้น

เห็นได้ชัดว่า ที่ซ่งหวายี่พูดมาคือความจริง