The king of War นิยาย บท 648

“จางหรุ่ย แม้แต่คุณชายเหลียงเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เธออย่าหาเรื่องสร้างปัญหาเถอะนะ” ผังเสี่ยวเยว่พูดอย่างไม่เกรงใจ

“ผังเสี่ยวเยว่ คิดไม่ถึงเลยว่าหล่อนจะเป็นคนแบบนี้ ฉันมองหล่อนผิดไปจริงๆ！” จางหรุ่ยพูดอย่างโกรธเคือง

“ใช่แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าหล่อนจะเป็นคนแบบนี้ มันทำให้พวกเราผิดหวังมากเลยจริงๆ” เนี่ยเจียเจียเองก็รีบพูดออกมาเช่นเดียวกัน

ในเวลานี้โจวชินเองก็ไม่ลืมที่จะเหยียบย่ำผังเสี่ยวเยว่ด้วยการพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ผังเสี่ยวเยว่ หล่อนนี่หาแฟนได้ดีจริงๆเลยนะ！เขาไม่ยอมช่วยเหลือก็ไม่เป็นไรแต่หล่อนยังจะมาพูดจาไร้สาระอยู่ได้！”

สีหน้าของผังเสี่ยวเยว่นั้นดูแย่เป็นอย่างมากแต่หล่อนไม่ได้รู้สึกเศร้าเสียใจเลยแม้แต่น้อย

ด้วยสติปัญญาและการสังเกตของหล่อนก็พอรู้ได้ว่าเพื่อนรูมเมททั้งสามคนของหล่อนนั้นเป็นผู้หญิงยังไงแล้วทำไมจะต้องมารู้สึกเศร้าเสียใจด้วยล่ะ？

“ในเมื่อพวกเธอเก่งนักเก่งหนา ทำไมแฟนของพวกเธอถึงยังสู้กันเองอยู่นั่นล่ะ？มีความสามารถก็ให้พวกเขาหยุดสิ จะไปเชื่อฟังเหมือนหมาอยู่ทำไม？”

ผังเสี่ยวเยว่พูดอย่างประชดประชัน

เวลานี้เอง ใบหน้าของฉือเจียงและเจียวต้าเหว่ยนั้นล้วนแต่บวมช้ำไปหมด ทั้งสองคนต่างไร้เรี่ยวแรงที่จะสู้กันอีกต่อไป

“พอแล้ว！”

ไช่เหวินพูดออกมาในทันใด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉือเหวินและเจียวต้าเหว่ยที่ทำผิดแต่ไม่โดนลงโทษต่อก็ได้รีบหยุดสู้กันในทันทีพร้อมกับพูดออกมาอย่างสั่นเทา “คุณชายเหวิน ท่านปล่อยพวกเราไปแล้วใช่ไหมครับ？”

ไช่เหวินพูดอย่างเย็นชา “พวกนายสองสามคนรีบไสหัวออกไปซะและทิ้งแฟนของพวกนายเอาไว้ เรื่องในวันนี้ก็จะถือว่าจบลง”

ขณะที่พูดเขาก็ได้เหล่ตามองหญิงสาวทั้งสี่คนที่อยู่ในที่นั่งชั้นพิเศษนี้

สีหน้าของผู้หญิงสองสามคนนั้นดูเปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากที่ลังเลเล็กน้อยฉือเจียงและเจียวต้าเหว่ยก็พยักหน้าออกมาและกล่าวในทันทีว่า “ขอบคุณคุณชายเหวิน ขอบคุณคุณชายเหวิน พวกหญิงพวกนี้จะทิ้งไว้ให้กับท่าน พวกเราไปก่อนนะครับ！”

ผู้หญิงทั้งสี่คนนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเหลียงหยุน เขาจึงไม่ได้สนใจอะไรพร้อมกับรีบพูดว่า “ขอบคุณคุณชายเหวิน พวกหญิงพวกนี้เชิญเล่นตามสบาย พวกเราขอตัวไปก่อนนะครับ！”

เนี่ยเจียเจียและโจวชินที่เพิ่งจะประณามหยางเฉินไปได้แต่มองไปที่แฟนหนุ่มของตนที่ทิ้งพวกเธอไว้โดยไม่ลังเลเลยสักนิดเดียวซึ่งนั่นทำให้พวกหล่อนตกใจไปครู่หนึ่ง

สีหน้าของผังเสี่ยวเยว่เปลี่ยนไปอย่างมากพร้อมกับใช้แรงที่ผิดปกติจับไปที่มือของหยางเฉิน

มีเพียงแค่จางหรุ่ยเท่านั้นที่ไม่มีจิตสำนึกใดๆแต่กลับยังตั้งหน้าตั้งตารอสิ่งนี้อีกต่างหาก

“คุณชายกวางคะ เมื่อกี้ท่านไม่ได้พูดวว่าชอบฉันงั้นเหรอ？เมื่อสักครู่ที่ฉันกล้าที่จะปฏิเสธท่านไปนั่นก็เป็นเพราะฉันตาบอดเอง ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าคิดผิดและเสียใจเป็นอย่างมาก คุณชายกวางให้โอกาสฉันได้คอยดูแลปรนนิบัติท่านได้ไหมคะ？”

สิ่งที่ทำให้เนี่ยเจียเจียและโจวชินผิดหวังมากไปกว่านี้ก็คือท่าทางที่ดูประจบเอาใจของจางรุ่ยนั่นเอง อีกทั้งเธอยังเริ่มเดินเข้าไปแนบชิดกับตัวของไช่กวางอีก “ฉันชื่อจางหรุ่ยค่ะ เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ของมหาวิทยาลัยเยี่ยนตู ขอเพียงแค่ท่านยินยอม ต่อไปฉันก็จะเป็นผู้หญิงของท่านเอง”

ฉือเจียง เจียวต้าเหว่ยและเหลียงหยุนที่เดินมาถึงประตูทางเข้าก็ยืนหยุดอยู่ตรงนั้น

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมองเห็นความหวัง

“ฮ่าฮ่าฮ๋า…”

ไช่กวางหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับหรี่ตาพูดว่า “ฉันดูเพื่อนสนิทของเธอแล้วดูเหมือนว่าพวกหล่อนจะไม่อยากอยู่ต่อกันนะ ขอเพียงแค่เธอไปเกลี้ยกล่อมพวกหล่อนให้มาอยู่เป็นเพื่อนฉันในคืนนี้ ต่อไปเธอก็จะมาเป็นผู้หญิงของฉัน！”

จางหรุ่ยไม่ได้โกรธที่ไช่กวางทำตัวเจ้าชู้จากนั้นมองไปที่เนี่ยเจียเจียและคนอื่นๆพร้อมกับเอ่ยปากพูดว่า “พวกหล่อนสองสามคนได้ยินที่ไช่กวางพูดไหม？”

“ในเมื่อแฟนของพวกหล่อนเองก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว คิดอยากจะออกไปก็ไม่มีหวังซะหรอก มันจะดีกว่าไหมถ้าพวกหล่อนเชื่อฟังไช่กวางอย่างว่านอนสอนง่าย”

“ฉันคิดว่าคุณชายกวางคงไม่ปฏิบัติกับพวกหล่อนอย่างไม่เป็นธรรมหรอก”

เมื่อจางหรุ่ยพูดจบก็ได้หันไปมองไช่กวางและถามว่า “ใช่ไหมคะ！ คุณชายกวาง？”

แต่ในเวลานี้เอง หยางเฉินผู้ที่เงียบมาโดยตลอดก็ได้เอ่ยปากพูดออกมาอย่างเย็นชาในทันใด “ผู้หญิงสารเลวแบบนั้น ถ้าหากพวกนายต้องการจริงๆล่ะก็จะเอาเหลือทิ้งไว้ก็ได้แต่อีกสามคนที่เหลือจะต้องออกไปจากที่นี่กับฉัน！”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็ตกตะลึง

ฉือเจียงและเจียวต้าเหว่ยเองก็เบิกตากว้างเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่ได้คิดว่าหยางเฉินจะยอมออกหน้าเพื่อแฟนสาวของพวกเขา

ตัวของผังเสี่ยวเยว่เองก็สั่นไปหมด ได้แต่มองไปที่หยางเฉินอย่างเหลือเชื่อ

หล่อนรู้ว่าหยางเฉฺนคือประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปและเดาออกว่าหยางเฉินเองก็เป็นคนของตระกูลอวี๋เหวิน อย่างไรก็ตามเขาเป็นแค่คนที่ถูกทอดทิ้ง การที่ตระกูลอวี๋เหวินได้มอบเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้แก่เขาก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว

แต่ยังไงซะคนของตระกูลไช่ก็ไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว แม้จะสู้แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูไม่ได้แต่ตระกูลไช่ก็เป็นเจ้าวงการสถานบันเทิงของเยี่ยนตู

พูดได้ว่าครึ่งหนึ่งของสถานบันเทิงของเมืองเยี่ยนตูเป็นของตระกูลไช่

แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเองก็ไม่กล้าที่จะมีปัญหากับตระกูลไช่

เดิมทีหยางเฉินถูกเรียกมาเพื่อปลอมตัวเป็นแฟนหนุ่มให้กับหล่อน ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องมาช่วยหล่อนอีกทั้งยังมาทำให้คนที่มีเบื้องหลังใหญ่โตอย่างนี้ต้องขุ่นเคืองอีกด้วย

เนี่ยเจียเจียและโจวชินที่ไม่พอใจในตัวของหยางเฉินมาโดยตลอดถึงกับตกตะลึง ในดวงตาคู่นั้นฉายแววถึงความซึ้งใจและความเสียใจเอาไว้

ไม่ว่าหยางเฉินจะสามารถแก้ไขความยุ่งยากเหล่านี้ให้พวกหล่อนได้หรือไม่แต่อย่างน้อยหยางเฉินก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องก่อนหน้านี้และยังช่วยเหลือผังเสี่ยวเยว่รวมถึงพวกหล่อนอีก

“หนุ่มน้อย นายกำลังรนหาที่ตาย！” ไช่กวางหรี่ตาพร้อมกับพูดออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยความโหดร้าย

ใบหน้าของจางหรุ่ยเต็มไปด้วยความอัปยศและโกรธเคือง คำพูดของหยางเฉินเมื่อสักครู่มันเห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทิ้งเธอเอาไว้

“คุณชายกวาง ในเมื่อไอ้หมอนี่มันรนหาที่ตาย ฉันเห็นว่าท่านเองก็คงทำมันให้ลุล่วงไปได้ ทางที่ดีที่สุดคือโยนเขาไปเป็นอาหารของพวกปลาซะ” จางหรุ่ยพูดออกมาอย่างชั่วร้าย