The king of War นิยาย บท 664

“เสี่ยวหย่า จะไม่แนะนำหนุ่มหล่อข้างกายคุณให้ผมรู้จักหน่อยเหรอ?” ชายหนุ่มยังคงมีรอยยิ้มที่ทรงเสน่ห์มาก

ซ่งหวาหย่าถึงได้สติกลับมา สูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆ สงบอารมณ์ลง

“เขาเป็นสามีของฉัน หยางเฉิน”

ซ่งหวาหย่าพูดจบก็เหนี่ยวแขนของหยางเฉินมาโดยอัตโนมัติ แล้วพูดแนะนำหยางเฉิน “เขาเป็นเพื่อนของฉัน ม่อตงซวี่”

“สวัสดีครับ ม่อตงซวี่!” ม่อตงซวี่ยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นมือขวาออกไป

หยางเฉินกำลังจะเข้าไปจับมือด้วย แต่ก็ถูกขวางไว้โดยซ่งหวาหย่า เธอพูดอย่างเฉยชา “ไหนคุณบอกว่า คุณไม่เคยจับมือกับผู้ชายไม่ใช่เหรอ?”

หยางเฉินกะพริบตาปริบๆ ฉันเคยพูดแบบนั้นด้วยเหรอ?

แต่ก็ยังเข้าใจว่าซ่งหวาหย่าหมายถึงอะไร เธอไม่ต้องการให้เขาจับมือกับม่อตงซวี่

“ขอโทษนะครับ ภรรยาของผมเป็นคนอนามัยจัด” หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม

ม่อตงซวี่อึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะได้สติกลับมา ความหมายของหยางเฉินคือ มือของเขาสกปรกงั้นหรือ?

แต่ม่อตงซวี่ได้รับการอบรมมาดี ไม่ได้แสดงความโกรธใดๆ ออกมา เขายังคงรักษาภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนและสง่างาม พลางยิ้มเล็กน้อย “ผมยังมีเพื่อนรออยู่ทางนั้น ขอตัวก่อนนะครับ แล้วพบกัน!”

จากนั้นม่อตงซวี่ก็หันหลังเดินจากไปพร้อมกับซุนเหม่ยจวน

“พี่ชายรูปหล่อ เอาเหล้าที่แรงที่สุดของคุณมาให้ฉันขวดหนึ่ง”

พอม่อตงซวี่เดินออกไป ซ่งหวาหย่าก็เรียกหาบาร์เทนเดอร์ที่อยู่แถวนั้น

เห็นได้ชัดว่าเธออารมณ์ไม่ดีเพราะผู้ชายคนเมื่อครู่นี้

แม้หยางเฉินจะไม่รู้ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาระหว่างคนทั้งสอง แต่ดูจากการสนทนาเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าซ่งหวาหย่าจะคิดมาตลอดว่าม่อตงซวี่ตายแล้ว

ตอนที่ซ่งหวาหย่าได้ยินว่าม่อตงซวี่แต่งงานแล้ว เธอก็อารมณ์ไม่ดี

ไม่นานบาร์เทนเดอร์ก็นำบรั่นดีดีกรีสูงออกมาหนึ่งขวด

ซ่งหวาหย่าเทจนเต็มแก้ว แล้วดื่มจนหมด

“แค่กๆๆ...”

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนที่ดื่มเหล้าบ่อย หลังจากดื่มเหล้าดีกรีสูงหนึ่งแก้วลงท้อง เธอก็ไออย่างรุนแรง น้ำตาไหลเอ่อออกมา

“ช้าลงหน่อย!” หยางเฉินรีบบอกแล้วลุกขึ้นช่วยตบหลังซ่งหวาหย่าเบาๆ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซ่งหวาหย่าค่อยดีขึ้น แต่ใบหน้าของเธอกลับเต็มไปด้วยน้ำตา

“ฉันจะไปห้องน้ำ!”

พอซ่งหวาหย่าพูดจบ ก็รีบออกไปก่อนที่หยางเฉินจะทันได้เอ่ยปาก

หยางเฉินถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสอง แต่ก็พอจะคาดเดาได้บ้าง

ประมาณสิบนาทีต่อมา ในที่สุดซ่งหวาหย่าก็กลับมา เห็นได้ชัดว่าเธอล้างหน้ามา เครื่องสำอางบนใบหน้าของเธอนั้นเบาบางลงมาก แต่ก็ยังยากที่จะซ่อนใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเธอ

“อันที่จริงเขาเป็นแฟนเก่าของฉัน!”

จู่ๆ ซ่งหวาหย่าก็พูดออกมา

เมื่อได้คำตอบนี้ หยางเฉินก็ไม่แปลกใจ เขาพยักหน้าเล็กน้อย

ซ่งหวาหย่าดูเหมือนจะสงบอารมณ์ลงมากแล้ว เธอไม่ดื่มบรั่นดีดีกรีสูงขวดนั้นอีกต่อไป วางข้อศอกลงบนโต๊ะ แล้วเอามือทั้งสองกุมศีรษะของตัวเองไว้

“พี่หยาง คุณอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับเขาไหม?” ซ่งหวาหย่ามองหยางเฉินแล้วถามขึ้น

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย “ถ้าคุณอยากพูด ผมก็จะตั้งใจรับฟัง!”

ซ่งหวาหย่ายิ้มอย่างขมขื่น เผยรอยความคิดถึงออกมาบนใบหน้า จากนั้นเธอก็พูดช้าๆ “ฉันกับเขา เป็นคู่รักที่คบหากันมาสี่ปีตอนเรียนมหาวิทยาลัย”

“เมื่อสี่ปีก่อน เราเรียนจบมหาวิทยาลัยพร้อมกัน เดิมทีวางแผนว่าจะแต่งงาน แต่แล้วเขาก็หายตัวไปในวันก่อนที่เราจะแต่งงานกัน”