The king of War นิยาย บท 685

ท่ามกลางสายตาฝูงคน เซวข่ายเดินหน้าตาระรื่นชื่นบานเข้ามา มุ่งตรงเข้าไปข้าง ๆ กวนเจิ้งซาน ยิ้มยียวน ถามว่า “ท่านผู้นำกวน คิดใคร่ครวญแล้วเห็นเป็นยังไง？”

เพียงสองคนก็กล้าเข้ามาบ้านตระกูลกวน บ่งชัดได้ว่าเซวข่ายเป็นคนที่ตระกูลเซววางความมั่นใจไว้อย่างสูง

ผู้แข็งแกร่งวัยกลางคนที่เขาพามาด้วย ยืนตระหง่านอยู่ข้างหลัง ดูยังกับหอคอยเหล็ก ใบหน้าถมึงทึง

แม้มีแค่สองคน แต่กลับทำให้ผู้นำตระกูลทั้งห้า ต่างรู้สึกถึงมีแรงกดดันมหาศาล

จินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคางรู้สึกอึดอัดอย่างหนัก จะไปก็ไม่ใช่ จะกลับเข้ามาก็ใช่ที่ เลยยืนกันอยู่ที่หน้าประตู แววตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

โถงรับแขกที่ใหญ่โต เงียบสงัด สายตาของทุกคน หยุดลงตรงเซวข่ายพร้อม ๆ กัน

กวนเจิ้งซานสูดหายใจลึก ๆอย่างเงียบ ๆ พยายามฝืนใจตัวเองให้สงบนิ่ง แล้วจึงพูดว่า “คุณชายข่าย จะให้พวกเราสวามิภักดิ์ตระกูลเซว เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้หรอก！”

ในเมื่อได้ตัดสินใจเชื่อมั่นในหยางเฉินแล้ว กวนเจิ้งซานก็ปล่อยใจได้เต็มที่

พอเขาพูดประโยคนี้ออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าเซวข่ายชงักแข็งทื่อในทันที เหมือนคิดไม่ถึงอย่างแรงว่าตระกูลกวนกล้าปฏิเสธการยอมสวามิภักดิ์

แต่ก็เพียงชั่ววูบเดียว นับว่าสุขภาพจิตของเซวข่ายดีเอามาก ๆ ทันทีนั้นบนใบหน้าก็ได้ย้อนนำเอารอยยิ้มเดิมกลับมา

คนที่ไม่รู้ คงยังเห็นว่าพวกเขาอยู่กันอย่างชื่นมื่นอะไรปานนั้น

“ดูแล้ว ที่พวกคุณชุมนุมกันที่นี่ในวันนี้ คงไม่ใช่ปรึกษาว่าจะสวามิภักดิ์ตระกูลเซวยังไง แต่เป็นการหารือว่าจะต่อต้านตระกูลเซวของข้ากันถึงที่สุดละสิ？”

เซวข่ายพูดด้วยเสียงหัวเราะ สายตากวาดมองหน้าผู้นำทั้งห้าตระกูล

แต่ละคน พอถูกมองจากสายตาของเซวข่าย ต่างสะท้านสั่นกันอย่างไม่รู้ตัว

อายุน้อย ๆ แค่นี้ ก็ดูมีอานุภาพขนาดนี้ ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ

ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า ฝ่ายนั้นมาในฐานะยิ่งใหญ่เอามาก ญาติสายตรงตระกูลเซวหนึ่งในสี่ตระกูลหลวง การมาของเขา ก็คือฐานะตัวแทนตระกูลเซว

ตอนนี้ พวกเขาไม่ได้คุยกับเซวข่าย แต่กำลังคุยกับตระกูลเดอะคิง

“คุณชายข่าย ท่านอย่าเข้าใจผิดนะครับ พวกเราไม่ได้มีการหารือเรื่องต่อต้านตระกูลเซวเลยอย่างเด็ดขาด ต่อให้ใส่ความกล้าลงไปอีกสิบเท่า พวกเราก็ไม่มีใครกล้าหรอกครับ！”

จินจื้อหมิงรีบ ๆ เอ่ยปากพูด รอยยิ้มบนใบหน้า ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าคนร้องไห้

เหลี่ยงเหวินคางก็ดึงสติกลับมา รีบพูดว่า “ตระกูลเซวให้ไปอยู่ตรงไหนทั่วทั้งประเทศ ก็เป็นตระกูลมหาเศรษฐีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด พวกเราถึงจะถูกเรียกว่าตระกูลเศรษฐี แต่เทียบกับตระกูลเซวแล้ว พวกเราไม่ใช่อะไรสักอย่าง”

“พวกคุณพูดได้ไม่ผิด เทียบกับตระกูลเซว พวกแกมันก็คือขยะ！”

เซวข่ายยิ้มกวน ๆ พูดว่า “ขยะที่โยนทิ้งได้ทุกขณะ พวกแกเข้าใจไหม？”

จินจื้อหมิงกับเหลี่ยงเหวินคางต่างรู้สึกเนื้อตัวอ่อนปวกเปียก ไหนเลยจะกล้าพูดคำว่าไม่？แย่งกันผงกหัว “คุณชายข่ายพูดถูกเลยครับ！”

เดิมที พวกเขาก็ยังมีคิดอยู่ว่าจะกลับไปรวมกลุ่มเศรษฐีตระกูลอื่น ๆ เพื่อหาแนวช่องทางเจรจา

แต่มาถึงตอนนี้ พวกเขาสัมผัสรู้แล้ว เซวข่ายนั้นแกร่งกล้ามาก อย่าว่าแต่รวมหนันหยังและตงหลันสองมณฑล ต่อให้เพิ่มตระกูลมหาเศรษฐีทั้งสามตระกูลในเจียงผิงเข้ามาให้หมด ก็ยังไม่กล้าขอเจรจากับเซวข่ายเลย！

ฝ่ายนั้นเป็นถึงตัวแทนตระกูลเซวซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลเดอะคิง ขืนไปคุย จะไม่เป็นการรนหาที่ตายหรือ？

ซูเฉิงอู่ก็ยิ่งผวากลัวจนไม่กล้าพูดอะไรเลยแม้สักคำ นั่งหลบอยู่ด้านข้าง หายใจยังไม่กล้ามีเสียง

กวนเจิ้งซานแม้จะเครียดอยู่มาก แต่มีหยางเฉินอยู่ข้าง ๆ เขาก็ยังรู้สึกผ่อนคลายอยู่มาก

ในห้าผู้นำตระกุลมหาเศรษฐี ก็คงมีหานเซี่ยวเทียนที่รู้ฐานะศักดิ์ของหยางเฉิน มองไปที่เซวข่ายอีกที สีหน้าไม่มีแววที่จะกลัว

“ข้าพูดว่าตระกูลพวกแกทั้งหลายที่นั่งอยู่นี่ล้วนเป็นขยะ แกไม่ยอมหรืองัย？”

ดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความโกรธในแววตาหานเซี่ยวเทียน เซวข่ายยิ้มกวน ๆ มองถามไปที่หานเซี่ยวเทียน

หานเซี่ยวเทียนพูดเสียงเยือก “ก็เพราะตระกูลพวกข้าด้อยกว่าตระกูลเซว ตระกูลพวกข้าเลยต้องเป็นขยะงั้นหรือ？”

“มีปัญหารึงัย？” เซวข่ายถามด้วยเสียงหัวเราะ

“ถ้าจะว่ากันตามหลักภาษาที่แกพูด ถ้างั้นพวกตระกูลที่แข็งแกร่งกว่าหรือมีอิทธิพลเหนือกว่าตระกูลเซว ตระกูลเซวในสายตาพวกเขา ก็คงแค่ขยะนะ？”หานเซี่ยวเทียนลอยหน้าลอยตาพูด

ได้ยินที่พูด อีกสี่ผู้นำตระกูล ต่างตะลึงงง หานเซี่ยวเทียนปากกล้าแบบตายเป็นตายขนาดนี้เลยหรือ กล้าขนาดว่าคนตระกูลเซวซึ่ง ๆ หน้า ว่าตระกูลเซวก็เป็นแค่ขยะ？