หยางเฉินยิ้มและพูดว่า "เฉียนเปียวไม่เป็นไรแล้ว เมื่อกี้ผมไปโรงพยาบาลมา เฉียนเปียวได้รับบาดเจ็บแค่ภายนอก พักฟื้นสักระยะก็ได้แล้ว"
เมื่อกี้ เขาได้ไปโรงพยาบาลมาจริงๆ หลังจากยืนยันว่าเฉียนเปียวไม่เป็นไรแล้วจึงค่อยกลับมา
นอกจากนี้ เมื่อเขาไปหา เฉียนเปียวก็ตื่นแล้ว
คิงค่ำมืดที่เดิมทีมาจากแดนเหนือ เป็นไปได้อย่างไรที่บาดเจ็บแค่นี้ก็จะทำอะไรเขาได้?
ผู้หญิงสองคนโล่งใจเมื่อได้ยินหยางเฉินกล่าวว่าเฉียนเปียวไม่เป็นไร
“อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะความเอาแต่ใจของเรา จึงทำให้พี่เฉียนได้รับบาดเจ็บ”
ฉินซียังคงโทษตัวเอง
หยางเฉินก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือออกไปโอบกอดฉินซีเข้ามาในอ้อมแขนของเขา และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พี่เฉียนไม่โทษพวกคุณหรอก ดังนั้นพวกคุณไม่ต้องคิดมากแล้ว”
“พวกคุณโชว์หวานไปเถอะ! ฉันขอตัวกลับห้องแล้ว!”
ฉินยีจ้องไปที่ทั้งสองคนด้วยความโกรธ หันกลับมาอย่างโกรธเคืองและกลับไปที่ห้องของเธอ
ฉินซีก็หน้าแดงใหญ่ และเธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่หยางเฉิน
เป็นเรื่องยากสำหรับหยางเฉินที่จะได้เห็นด้านขี้อายของฉินซี ซึ่งเดิมทีก็เป็นสาวงามระดับท็อปอยู่แล้ว ในเวลานี้ เธอเขินอายและมีรอยแดงที่แก้มซึ่งดูมีเสน่ห์มาก
ทั้งคู่แยกจากกันได้ระยะหนึ่งแล้ว หยางเฉินรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ในเวลานี้ สาวงามอยู่ในอ้อมแขนของเขาและความรู้สึกนั้นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น
"อ๊าก……"
ฉินซีก็กรีดร้อง และมองไปที่หยางเฉินด้วยความประหลาดใจ อุ้มเธอเข้าไปในห้องของพวกเขา
เมื่อมองไปที่สายตาร้ายๆที่บุกรุกของหยางเฉิน ฉินซีก็รู้ว่าหยางเฉินต้องการทำอะไร
“สามี เสี่ยวยียังอยู่ในห้อง เราค่อยทำตอนกลางคืน โอเคไหม?”
ร่างกายของฉินซีอ่อนลงและขอร้องด้วยเสียงเบา
หยางเฉินแกล้งมองไปที่ฉินซีอย่างดุร้ายและพูดว่า "วันนี้คุณทำผิด ผมจะลงโทษเดี๋ยวนี้!"
ทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง ก็เต็มไปด้วยเปลวไฟที่เร่าร้อน
ถัดจากห้องของหยางเฉินและฉินซี เป็นห้องของฉินยี
เดิมที ฉินยีนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของเธอ และทันใดนั้นก็มีเสียงที่ไม่เหมาะสมจากประตูถัดไป เธอหน้าแดงด้วยความละอายและพูดว่า "กลางวันแสกๆ ก็ไม่อาย!"
เธอจึงหยิบหูฟังออกมาสวม
เพียงแต่ว่า แม้ว่าเขาจะใส่หูฟัง ในใจของเธอก็วุ่นวายไปหมด และในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาพห้องข้างๆในเวลานี้
โดยเฉพาะ เธอยังได้มโนรูปร่างหน้าตาของหยางเฉินโดยอัตโนมัติ
“ฉันกำลังคิดอะไรอยู่?”
หลังจากที่เธอดึงสติกลับมาแล้ว เธอรู้สึกละอายและโกรธ พูดอย่างดุร้ายว่า"หน้าด้าน!"
ฉากที่เซวหมิงถูกฆ่า รวมถึงเบาะแสใดๆที่เซวข่ายไปในKTVเหม่ยเฮ่า ได้รับการทำลายโดยตระกูลหานและตระกูลกวน
เหมือนว่า เซวหมิงคนนี้ไม่เคยมาที่เมืองเจียงผิง
แต่ท้ายที่สุดแล้ว ยังไงเขาก็เป็นคนทั้งคน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะอยู่โดยปราศจากข่าวคราว
จนถึงวันรุ่งขึ้น พ่อของเซวข่ายโทรมา และบอกเขาว่า “อาหมิงชอบเล่นสนุก เขาได้ไปหาคุณที่เจียงโจวเมื่อวานนี้ คุณช่วยดูแลเขาหน่อย อย่าปล่อยให้เขาเดือดร้อนหรือมีเรื่อง”
เมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อของเขาพูด สีหน้าของเซวข่ายก็แข็งทื่อทันที “อาหมิงมาหาผมเมื่อวานนี้?ทำไมเขาไม่ติดต่อผมเลย?”
“ไอ้เด็กคนนี้ เขาชอบตามคุณไปทุกที่ไม่ใช่เหรอ? คราวนี้ ทำไมเขาถึงไม่ติดต่อคุณมาล่ะ?”
พ่อของเซวข่ายก็ประหลาดใจเช่นกัน
ตั้งแต่วัยเด็ก เซวหมิงก็เติบโตมาในกองเงินกองทอง ได้รับการเอาอกเอาใจจากคนในครอบครัวมาก
แม้ว่าเขาจะอายุ 25 แล้ว แต่ในใจของเซวข่าย เซวหมิงยังเด็กอยู่ และเขารักน้องชายคนนี้มาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...