นับตั้งแต่หยางเฉินกลับมา และหลังจากที่เสี้ยวเสี้ยวมีพ่อ บุคลิกของเธอก็สดใสขึ้นมาก
ในไม่ช้า เธอก็เข้าถึงเด็กๆ ทุกคนในนั้น วิ่งเล่นกันอย่างมีความสุข
ฉินต้าหย่งนั่งบนม้านั่งหินด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก และสายตาของเขาไม่เคยละจากเสี้ยวเสี้ยวเลย
เวลาผ่านไปทีละนาที และเวลาครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
“เสี้ยวเสี้ยว เรากลับบ้านกันเถอะ!”
ฉินต้าหย่งเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
“คุณปู่คะ เสี่ยวจูนมีปัญหาแล้ว!”
ฉินต้าหย่งที่เพิ่งเดินเข้ามา เสี้ยวเสี้ยวก็พูดกับเขาด้วยสีหน้าขมขื่น
“มีปัญหาอะไรเหรอ?”
ฉินต้าหย่งถามด้วยความสงสัย
และเขาเพิ่งสังเกตเห็นเพื่อนที่เล่นกับเสี้ยวเสี้ยวก่อนหน้านี้ นอกจากเด็กชายคนหนึ่งที่ยังอยู่ คนอื่นๆ ก็ได้เดินหนีกันไปหมด
โดยที่ไม่คาดคิด หลังจากเสี้ยวเสี้ยวเพิ่งพูดจบ เสี่ยวจูนก็เดินเข้ามาพูดด้วยความโกรธ “เราไม่ได้มีปัญหาหรอก เธอนั่นแหละที่มีปัญหา!”
“เธอเป็นคนหักหุ่นตัวนี้เองนะ! เธอสิที่ต้องมีปัญหา!”
เสี้ยวเสี้ยวรู้สึกโกรธมาก ทั้งๆ ที่เสี่ยวจูนเป็นคนผิด แต่ทำไมเสี่ยวจูนถึงใส่ร้ายเธอด้วย
ฉินต้าหย่งที่เห็นแบบนี้ก็เพิ่งสังเกตเห็นรถโรลส์รอยซ์สุดหรูคันหนึ่งจอดอยู่ข้างๆ แต่โลโก้หน้ารถถูกหักออกไป และโลโก้นั้นอยู่ในมือของเสี่ยวจูนอีกด้วย
“หุ่นโลโก้อยู่ในมือเราไม่ใช่เหรอ? เด็กคนนี้ ทำไมถึงใส่ร้ายคนอื่นได้?”
ฉินต้าหย่งมั่นใจว่าเสี้ยวเสี้ยวไม่มีทางโกหกอยู่แล้ว หุ่นหน้ารถมันอยู่ในมือของเสี่ยวจูน แสดงว่าเสี่ยวจูนเป็นคนหักมัน
“แง!”
ฉินต้าหย่งทำให้เสี่ยวจูนรู้สึกตกใจมาก เขาจึงยัดโลโก้ในมือให้กับเสี้ยวเสี้ยวแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเสียงดัง
“เสี่ยวจูน ลูกเป็นอะไร? ใครรังแกลูกเหรอ?”
ในเวลานี้ สาววัยสามสิบวิ่งเข้ามาแล้วกอดเสี่ยวจูนไว้และถามเขา
เสี่ยวจูนก็ตอบด้วยน้ำตา “คุณแม่ครับ เสี้ยวเสี้ยวเป็นคนหักโลโก้ แต่เขายังโทษผม แล้วก็ตาแก่คนนี้ยังตีผมด้วยครับ! คุณแม่ครับ พวกมันรังแกผมครับ!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวจูน ฉินต้าหย่งก็แทบจะเป็นบ้า จากนั้นเขาพูดอย่างไม่พอใจว่า “เด็กคนนี้ ทำไมถึงพูดจาโกหกได้?”
“ผั๊วะ!”
ในขณะที่ความสนใจของฉินต้าหย่งอยู่ที่เสี่ยวจูน และก่อนที่เขาจะตั้งตัวได้ แม่ของเสี่ยวจูนก็เข้ามาตบหน้าเสี้ยวเสี้ยวโดยไม่ลังเล
“นังตัวแสบ แกกล้ารังแกลูกชายฉันงั้นเหรอ ฉันจะสั่งสอนแกเอง!”
แม่ของเสี่ยวจูนด่าไปด้วยแล้วยกมือขึ้นเพื่อจะตบเสี้ยวเสี้ยว
“แง!”
เสี้ยวเสี้ยวที่ถูกตบหน้าก็ร้องไห้ออกมาทันที
ฉินต้าหย่งเพิ่งตั้งสติได้ เขารู้สึกโกรธมาก เขาก็ผลักแม่ของเสี่ยวจูนออกไปแล้วกอดเสี้ยวเสี้ยวไว้และพูดด้วยความโกรธว่า “ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงทำร้ายเด็ก?”
“ไอ้แก่ แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ! แกรู้ไหมว่าสามีฉันคือใคร? เขาคือคนของตระกูลหลีเชียวนะ!”
แม่ของเสี่ยวจูนเหมือนผีบ้าคนหนึ่ง เธอตะโกนด่าไปด้วยแล้วสองมือก็ยื่นออกไปเพื่อหยิกตัวของฉินต้าหย่งไปด้วย
ฉินต้าหย่งได้แต่ปกป้องเสี้ยวเสี้ยวไว้ในอ้อมแขนของเขา และทนกับการขีดข่วนจากแม่ของเสี่ยวจูนเท่านั้น
ผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุอยากเข้ามาห้ามคนทะเลาะกันมาก แต่หลังจากแม่ของเสี่ยวจูนบอกว่าสามีเธอเป็นคนของตระกูลหลี ทุกคนก็กลัวจนไม่กล้าทำอะไร
หลังจากที่ตระกูลไช่ถูกแทนที่โดยตระกูลเฉินแล้ว ตระกูลหลีก็กลายเป็นที่สนใจ ซึ่งนอกจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว จะมีใครกล้าต่อกรกับคนของตระกูลหลีอีก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...