The king of War นิยาย บท 752

“คุณหยาง!”

เมื่อเห็นหยางเฉิน ทุกคนก็รีบลุกขึ้นยืน

ก่อนที่หยางเฉินจะมา บางคนยังไม่พอใจกับการที่หยางเฉินให้พวกเขารอ แต่หลังจากที่หยางเฉินมาแล้ว ไม่มีใครกล้าแสดงสีหน้าไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย

“หยางเฉิน ข้าขอเตือนแกก่อนนะว่าให้รีบปล่อยข้าไป ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

เซวหยวนป้าที่ถูกหยางเฉินเอาตัวมา เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความละอาย

เขาผู้เป็นถึงเจ้าชายคนที่สามของตระกูลเซว ซึ่งมีตำแหน่งและอำนาจสูงส่งมาก แต่เขากลับถูกหยางเฉินบีบบังคับให้ซ่อนตัวเป็นเวลาหลายวัน และไม่สามารถออกไปจากเยี่ยนตูอีกด้วย

สิ่งสำคัญที่ทำให้เขาโกรธมากที่สุดก็คือ หยางเฉินพาเขามาแสดงตัวต่อหน้าผู้คนมากมายนี้ ซึ่งเป็นการหักหน้าเขาอย่างที่สุด

เมื่อได้ยินเสียงของเซวหยวนป้า สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ตัวของเซวหยวนป้า

แต่ว่า นอกจากหยางเฉินแล้ว เหล่าเศรษฐีในนี้ไม่มีใครเคยเห็นเซวหยวนป้ามาก่อน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้จักสถานะตัวตนของเขาเลย

“คุณหยางครับ ไอ้หมอนี่คือใครครับ? ถูกทำร้ายขนาดนี้แล้ว ยังกล้าข่มขู่คุณอีกเหรอครับ?”

“ช่างเป็นคนโง่เขลาจริงๆ ที่กล้าดูถูกคุณหยาง ถ้าคุณหยางไม่ถือสา ผมสามารถช่วยคุณหยางฆ่าไอ้หมอนี่ได้นะครับ”

ผู้คนเริ่มพูดจาประจบสอพลอหยางเฉิน

“ผั๊วะ ผั๊วะ ผั๊วะ!”

หวงเจิ้งเดินตรงเข้าไปแล้วตบหน้าเซวหยวนป้าไปหลายทีและพูดด้วยความโกรธว่า “ช่างกล้าข่มขู่คุณหยาง มึงอยากตายมากนักใช่ไหม?”

“กูจะบอกมึงนะ เหล่าทายาทตระกูลเศรษฐีของเยี่ยนตู ต่างก็เป็นผู้ติดตามของคุณหยางทั้งนั้น”

“มึงยังกล้าข่มขู่คุณหยางอีก รนหาที่ตายชัดๆ!”

“มองอะไร? มึงจะมองหน้ากูทำไม?”

เมื่อเห็นเซวหยวนป้ามองหน้า หวงเจิ้งก็ตบหน้าทั้งซ้ายและขวาของเซวหยวนป้าไปอีกหลายที กระทั่งเขารู้สึกเจ็บมือถึงจะหยุดลง

ส่วนแก้มของเซวหยวนป้าก็แดงและบวมช้ำขึ้นมาทันที

“คุณหยางครับ ไอ้หมอนี่มันกล้าข่มขู่คุณ สงสัยมันอยากตายมาก ถ้าคุณหยางไม่ถือสา ผมขอเอาตัวมันไปฝังทั้งเป็นะครับ?”

เย่หัวก็เดินเข้ามาและพูดด้วยสีหน้าประจบสอพลอ

หลังจากนั้น เขายังถ่มน้ำลายใส่หน้าเซวหยวนป้าและพูดอย่างชั่วร้ายว่า “มึงมองอะไร เดี๋ยวก็ควักลูกตาทิ้งซะหรอก!”

เซวหยวนป้าโกรธจนแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา แต่ทำได้เพียงอดทนไว้

เขารู้ดี การที่หยางเฉินพาเขามาที่นี่ จุดประสงค์ก็คือการทำให้เขาอับอายขายหน้า แต่โชคดีที่คนในนี้ไม่รู้จักตัวตนของเขา

เพราะถ้าผู้คนรู้ว่าเขาคือเจ้าชายสามของตระกูลเซว เขาจะต้องขายหน้าไปยังรากเหง้าตระกูลอย่างแน่นอน

“เจ้าชายตระกูลเซว คุณกลายเป็นคนถ่อมตัวตั้งแต่เมื่อไหร่? โดนด่าโดนทำร้ายแต่ไม่บ่นสักคำเลย?”

ทันใดนั้น หยางเฉินก็มองไปที่เซวหยวนป้าแล้วถามอย่างติดตลก

ดวงตาของเซวหยวนป้าเบิกกว้างทันที เขาไม่นึกเลยว่าหยางเฉินจะเปิดเผยสถานะตัวตนของเขาต่อหน้าสาธารณะแบบนี้ และเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงตะโกนออกมาว่า “หยางเฉิน แกกล้าดูถูกข้างั้นเหรอ ข้าผู้เป็นเจ้าชายจะสู้กับแกให้ถึงที่สุด!”

“ผั๊วะ!”

เขายังไม่ทันได้ทำอะไร แต่หยางเฉินก็ลงมือก่อนแล้ว เขาตบไปที่ใบหน้าของเซวหยวนป้าด้วยความแรง และฟันของเซวหยวนป้าก็หักออกไปสองซี่

“เจ้าชายงั้นเหรอ? ต่อหน้าผม ใครกล้าบอกว่าตัวเองเป็นเจ้าชาย?”

ด้วยการตบของหยางเฉินก่อนหน้านี้ ทำให้เซวหยวนป้าถึงกับล้มลงกับพื้น และในขณะนี้ เท้าของหยางเฉินก็เหยียบไปที่กลางอกของเซวหยวนป้า

จากนั้นพูดต่ออย่างดุเดือด “คุณส่งคนไปลอบสังหารเหล่าหัวหน้าตระกูลในเยี่ยนตู ตอนนี้ก็ตกเป็นนักโทษของผมแล้ว คุณยังกล้าอวดดีอีกเหรอ?”

ปากของเซวหยวนป้าเต็มไปด้วยคลาบเลือด และดวงตาสีแดงของเขาก็จ้องไปที่หยางเฉินด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “หยางเฉิน ทางที่ดีแกฆ่าข้าให้ตายนะ ไม่อย่างนั้นแกจะถูกข้าฆ่าแน่นอน!”

“แต่ข้าจะไม่ฆ่าแค่คนเดียวเท่านั้น ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับแก ข้าจะฆ่าให้หมด!”

“ข้าจะให้แกรู้เองว่า การท้าทายเซวหยวนป้าอย่างข้า มันเป็นเรื่องร้ายแรงแค่ไหน!”