The king of War นิยาย บท 753

หยางเฉินไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าเซวหยวนป้าอยู่แล้ว เขาแค่รู้สึกโกรธที่เซวหยวนป้าข่มขู่ครอบครัวเขา

หลังจากการห้ามของหานเซี่ยวเทียนและคนอื่นๆ หยางเฉินก็เตะเซวหยวนป้าออกไปแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้ากล้าพูดจาข่มขู่ถึงคนรอบกายของผมอีก ผมจะฆ่าคุณ!”

เมื่อถูกเหยียบต่อหน้าสาธารณะ และยังถูกดุด่าต่อหน้าสาธารณะแบบนี้ เซวหยวนป้ายังจะกล้าต่อเถียงได้อีกหรือ?

และหลังจากถูกหยางเฉินเตะจนปลิว เขาได้แต่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นและหลับตาเพื่อแสร้งทำเป็นตายแล้ว

เขาเป็นถึงทายาทของตระกูลเดอะคิง แม้กระทั่งอาจเป็นถึงผู้สืบทอดบัลลังก์ในอนาคต แต่วันนี้เขากลับแพ้ให้กับหยางเฉิน แถมยังมีผู้คนจากเยี่ยนตูเป็นพยานอีกด้วย แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ไหนอีก?

“คุณหยางครับ เขาจะตายไหมครับ?”

เมื่อเห็นเซวหยวนป้าแน่นิ่งไม่ขยับ หานเซี่ยวเทียนก็ถามอย่างจริงจัง

แต่หยางเฉินรู้ดีว่าเซวหยวนป้าเป็นนักศิลปะการต่อสู้ แม้เขาจะเตะเซวหยวนป้าจนปลิว แต่ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย

อย่างมากสุดเซวหยวนป้าก็แค่กระดูกหักเพิ่มอีกสองสามชิ้น ไม่ถึงกับตายอย่างแน่นอน

“ไม่ต้องห่วง มันไม่ตายหรอก!”

หยางเฉินชำเลืองมองเซวหยวนป้าที่แกล้งนอนตายอยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นหันมองไปที่ทุกคนแล้วพูดว่า “วันนี้ ผู้นำตระกูลทุกคนถือว่าได้รับการช่วยเหลือแล้ว”

“แต่ว่าอาการบาดเจ็บของทุกคนยังสาหัสอยู่ ต้องย้ายไปห้องไอซียู และตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย”

“แต่ไม่ต้องห่วงนะ ผมมอบหมายงานไปแล้ว พวกเขาจะได้รับการดูแลที่ดีที่สุด”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ต่อไป เราเหลือเพียงสิ่งเดียวที่ต้องทำ นั่นคือการจัดการปัญหาของเยี่ยนตู”

หยางเฉินพูดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารออย่างจริงจัง เพราะพวกเขารู้ถึงความสามารถของหยางเฉินเป็นอย่างดี อย่างน้อยการเตะเจ้าชายสามของตระกูลเซวจากตระกูลเดอะคิงก็เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

ก็แค่เหล่าเศรษฐีไม่กี่ตระกูลจากเยี่ยนตู ถ้ามีหยางเฉินอยู่ด้วย แล้วจะกลัวอะไรอีก?

“คุณหยางครับ ครั้งนี้เราจะปล่อยตระกูลซุนกับตระกูลหลินและตระกูลซ่งไปอีกไม่ได้แล้วนะครับ!”

หวงเจิ้งกัดฟันพูด

เย่หัวก็แสดงสีหน้าโกรธเคืองมาก “ใช่ครับ ครั้งนี้สามตระกูลนี้ร้ายที่สุด ฉวยโอกาสในตอนที่หัวหน้าครอบครัวของพวกเราถูกลอบสังหารแล้วมาโจมตีเรา กลอุบายช่างน่ารังเกียจอย่างที่สุดครับ!”

หวังเฉินก็พูดขึ้น “ใช่ครับ สามตระกูลยักษ์ใหญ่จากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูร่วมมือกันแล้วทำการโจมตีคนอื่นอย่างกะทันหัน ไม่ว่าตระกูลไหนก็ทนรับไม่ได้หรอกครับ”

“ถ้าคุณหยางไม่ได้เตือนพวกเรา แล้วให้พวกเราหยุดต่อสู้กับพวกเขา ผมเกรงว่าตอนนี้ตระกูลของพวกเราต่างก็ต้องประสบความสูญเสียครั้งใหญ่แน่นอนครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเฉิน ทุกคนต่างก็พยักหน้า

ตระกูลเฉิน ตระกูลหาน ตระกูลกวน และยังมีตระกูลหง พวกเขาต่างก็ประสบความสูญเสียอย่างหนักเช่นกัน แต่เป้าหมายหลักของตระกูลซุนกับตระกูลหลินและตระกูลซ่งทั้งสามตระกูลยักษ์ใหญ่นี้ คือการมุ่งเป้าไปที่ตระกูลเย่กับตระกูลอวี๋เหวินและตระกูลหวงเป็นหลัก

ส่วนตระกูลเศรษฐีอย่างตระกูลเฉินและตระกูลอื่นๆ ที่อยู่ในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูนั้น พวกเขากลับต้องเผชิญกับตระกูลอื่นๆ เช่นเดียวกับพันธมิตรห้าตระกูลในก่อนหน้านี้

พวกเขาร่วมมือกันเพื่อจะจัดการกับตระกูลเฉิน แต่สุดท้ายกลับถูกหยางเฉินยึดทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูล และหลังจากที่รู้ว่าหยางเฉินกำลังพบเจอกับปัญหาครั้งใหญ่ พวกเขาก็ร่วมมือกันโจมตีตระกูลเฉินอย่างไม่ลังเล

“คุณหยางครับ คุณคิดยังไงครับ?”

ในเวลานี้ เย่หัวถามขึ้นอย่างกะทันหัน

แต่สายตาของหยางเฉินจับจ้องไปที่เซวหยวนป้าที่ยังคงแกล้งตายอยู่บนพื้น และพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมให้คุณสิบวินาที ถ้ายังแกล้งตายอีก ผมจะถือว่าคุณกลายเป็นศพไปแล้วจริงๆ!”

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบ เซวหยวนป้าที่ยังคงนอนอยู่บนพื้นก็รีบกระโดดลุกขึ้นทันที แล้วมันเหมือนผู้ได้รับบาดเจ็บสักที่ไหนกัน?

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง!

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เซวหยวนป้ารู้สึกขายหน้าที่สุด แต่ทำไงได้ ตอนนี้เขาตกเป็นลูกไก่ในกำมือของหยางเฉินไปแล้ว เขาสู้หยางเฉินไม่ได้ ทำได้เพียงทนรับความจริง

“คุณอยากให้ผมทำอะไร?”

เซวหยวนป้าเดินเข้ามาแล้วถามอย่างเย็นชา

“ใช้เครดิตของคุณ แล้วเชิญเหล่าผู้นำของตระกูลเศรษฐีที่เกี่ยวข้องกับคุณมาที่โรงแรมเยี่ยนตู”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ รูม่านตาของเซวหยวนป้าก็หดตัวลง หยางเฉินต้องการจับตระกูลเศรษฐีทั้งหมดในคราวเดียว!

หวังเฉินและคนอื่นๆ ก็ตระหนักถึงจุดประสงค์ของหยางเฉิน และทุกคนก็รู้สึกตื่นเต้นทันที