The king of War นิยาย บท 777

หยางเฉินขมวดคิ้ว"สำหรับผู้ที่เป็นหนี้ฉัน มีเพียงสองทางที่จะไปได้ ชำระหนี้หรือถูกฉันฆ่า"

“ดูจากรูปลักษณ์ของนายแล้ว นายตั้งใจจะเรื่องทางตายนั่นเหรอ?”

ซุนซวี่เหลือบมองหยางเฉินที่ถีบเฉาจื้อออกไป ตอนนี้เขายังไม่กลับมา เขาแค่รู้สึกว่าหนังศีรษะของเขาชาไปหมด

“โอเค ฉันตกลง!”

ซุนซวี่กัดฟันพูด และกดโทรออกไป“โอนเงิน 5 หมื่นล้านหยวนให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ป และโอนยกซิงเฉินมีเดียให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปฟรีด้วย”

อีกฝ่ายดูตกใจอย่างมาก หลังจากถามคำถาม ก็ได้ยินซุนซวี่คำราม"ฉันสั่งให้นายทำอะไร นายก็ทำตามที่ฉันสั่งอย่างนั้น พูดไม่รู้เรื่องหรือไง?"

หลังจากวางสาย ซุนซวี่ก็พูดว่า "ฉันทำตามที่นายพูดแล้ว ต่อจากนี้ไป เราสองคนก็ไม่มีอะไรติดขาดกันแล้วใช่ไหม"

หยางเฉินมองซุนซวี่อย่างขี้เล่น“อย่าคิดที่จะแก้แค้นฉันเลย ไม่อย่างนั้นครั้งหน้า การปล่อยนายไปคงไม่ง่ายเหมือนแสนล้านนี้”

หลังจากนั้น หยางเฉินก็หันหลังกลับและเตรียมจะจากไป

“หยางเฉิน หยุดเดินเดี๋ยวนี้!”

ด้วยบอดี้การ์ดทั้งสองคนที่ช่วยการพยุง เฉาจื้อลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

การถีบของหยางเฉินทำให้การหายใจของเขาหยุดนิ่งชั่วขณะหนึ่ง และเขาเกือบตายเพราะขาดอากาศหายใจ

ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น กระทั่งผู้แข็งแกร่งสองคนที่อยู่ข้างๆของตระกูลเฉา ก็ถูกโต๊ะชาไม้มะฮอกกานีล้มลง ทำให้กระดูกหลายชิ้นหัก

“อะไรครับ? คุณชายเฉามีคำแนะนำอะไรอีกครับ?”

หยางเฉินหยุดการก้าวจากไป หันมองเฉาจื้อ และถามด้วยหัวเราะเยาะเย้ย

เฉาจื้อกัดฟันอย่างแน่นและพูดว่า "หยางเฉิน ถ้านายกล้าที่จะก้าวออกจากตระกูลซุน แม้แต่ก้าวเดียว ฉันจะไม่มีวันตายถ้านายไม่ตาย!"

“อ่อ เสร็จจบแล้ว?”

หยางเฉินถามด้วยใบหน้าที่นิ่งไร้ความรู้สึก และไม่กลัวคำขู่ของเฉาจื้อเลยแม้แต่น้อย “ถ้านายคุกเข่าลงขอความเมตตาตอนนี้ และเต็มใจที่จะเป็นคนของฉัน ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง!”

เฉาจื้อเช็ดเลือดที่มุมปาก จ้องไปที่ หยางเฉินและพูดว่า

“งั้นก็เป็นไปตามที่ฉันบอก ฉันจะไม่มีวันตายถ้านายไม่ตาย!”

หยางเฉินหัวเราะ หันหลังและจากไป คราวนี้เขาไม่ได้หยุดเดิน

ในขณะที่เขาหันหลังกลับ ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมมากทันที

อารมณ์ที่ เฉาจื้อแสดงออกมานั้นเกินกว่าคนในวัยเดียวกันกับเขาอย่างสิ้นเชิง และแม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็ยังล้าหลัง การล่วงละเมิดบุคคลเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องดี

หยางเฉินไม่กลัวเฉาจื้อ แต่เขากลัวว่าคนอย่างเฉาจื้อจะไม่รู้จักแบ่งแยก

“หวังว่าเขาจะไม่เสียสติเพราะความโกรธ!”

หยางเฉินกล่าวเบาๆ

ระหว่างทางกลับ หยางเฉินได้รับโทรศัพท์จากลั่วปิงว่า "ท่านประธานครับ บัญชีของบริษัทเพิ่มขึ้น 5 หมื่นล้านหยวนครับ ซึ่งเป็นเงินที่โอนมาจากตระกูลซุนครับ"

“นอกจากนี้ ตระกูลซุนยังโอนซิงเฉินมีเดียด้วยมูลค่าตลาดเกือบ 5 หมื่นล้านหยวนไปยัง เยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยครับ”

หยางเฉิน“โอเค ฉันทราบแล้ว!”

ตระกูลหลง“เมื่อกี้หยางเฉินออกจากตระกูลซุนไปครับ และยังใช้กำลังต่อยเฉาจื้อด้วยครับ”

หลงจ้านพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม"ไม่เพียงเท่านั้น ซุนซวี่ถูกคุกคามโดย หยางเฉิน และเอา50 พันล้านรวมทั้ง บริษัท บันเทิงที่มีมูลค่าตลาดมากกว่า 40 พันล้านเกือบ 50 พันล้าน"

ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาที่สงบของ หลงเถิน

“แม้แต่เฉาจื้อ ก็เอาหยางเฉินไม่อยู่เหรอ?”

หลงเถินพูดด้วยความประหลาดใจ“ดูเหมือนว่าเราดูถูกหยางเฉินมากเกินไป”

“ตอนนี้ เราต้องทำอะไรครับ เพิ่มไฟเข้าไปไหมครับ?” หลงจ้านถามอีกครั้ง

หลงเถินส่ายหัว"ยังไม่ถึงเวลา รอดูก่อนค่อยตัดสินใจ แม้ว่าเฉาจื้อเป็นเพียงทายาทขอตระกูลเฉา เขาแยกแยะออกอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ เราไม่สามารถยั่วยุเข้าไปได้แน่นอน"

“แน่นอนเฉาจื้อจะไม่มีวันปล่อยหยางเฉินไปง่ายๆ”