The king of War นิยาย บท 787

“อู๋เทียนโย่วฉันจะเป็นแฟนกับใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!”

เซี่ยเหอพูดด้วยความโมโห “จะว่าไปแล้ว หยางเฉินน่ะเป็นแฟนฉัน ไม่ใช่คนขับรถเถื่อนอย่างที่คุณบอก”

อู๋เทียนโย่วหัวเราะ “เซี่ยเหอ ผมไม่ใช่คนโง่นะ ผมรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณมีแฟนหรือเปล่า”

“หนังเรื่องนี้ที่พวกเรากำลังถ่ายกัน ถึงแม้ว่าจะยังถ่ายไม่เสร็จ แต่ก็ได้รับความนิยมสูงมากแล้ว”

“ผมกล้ารับประกันเลยว่า หนังเรื่องนี้จะต้องดังมากแน่ๆ ถึงตอนนั้นค่าตัวของเราจะสูงขึ้นเป็นเท่าตัว”

“คุณคิดว่านักแสดงสาวสวยมากความสามารถที่มีค่าตัวนับร้อยล้านกับไอ้โง่ยาจกที่ขับรถ Passat ราคาสองแสนกว่าจะมาเกี่ยวข้องกันได้ยังไง?”

เมื่อได้ยินคำพูดของอู๋เทียนโย่วหยางเฉินถึงรู้ว่าทำไมจู่ๆ เซี่ยเหอถึงควักเงินหนึ่งล้านออกมาได้ง่ายดายนัก

ที่แท้ตอนนี้เธอก็เป็นนักแสดงแล้ว

แถมยังได้ถ่ายหนังแล้วเรื่องหนึ่งด้วย แต่ด้วยระดับความสวยอย่างเซี่ยเหอ การได้เป็นดารามันก็ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไร

ถ้าอย่างนั้นอู๋เทียนโย่วคนนี้ ก็เป็นนักแสดงเหมือนกันงั้นหรือ?

“ฉันจะคบกับใคร มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยล่ะ?”

เซี่ยเหอโกรธมาก พูดด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว “อย่าว่าแต่หยางเฉินไม่ใช่คนขับรถเถื่อนเลย ต่อให้เขาจะเป็นจริงๆ ฉันก็ไม่รังเกียจเขา”

“อู๋เทียนโย่วฉันจะบอกคุณให้นะ ต่อให้ระหว่างฉันกับหยางเฉินมันเป็นไปไม่ได้ ฉันก็ไม่มีทางคบกับคุณ”

ดวงตาของอู๋เทียนโย่วหรี่ลงเล็กน้อย ทีแรกเขายังสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเซี่ยเหอกับหยางเฉิน แต่ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเชื่อแล้ว

เพราะนับตั้งแต่เขารู้จักกับเซี่ยเหอมานาน นี่คือครั้งแรกที่เซี่ยเหอโมโหใส่เขา

อีกอย่างพูดแบบนี้เหมือนไม่ให้เกียรติกันเลยสักนิด

การกระทำของเซี่ยเหอเห็นได้ชัดว่าต้องการปกป้องหยางเฉิน ซึ่งทำให้อู๋เทียนโย่วรู้สึกอึดอัดมาก

“เซี่ยเหอ คุณอย่าลืมนะว่าผมเป็นพระเอกของหนังเรื่องนี้ ส่วนคุณน่ะเป็นแค่นางรอง”

“ถ้าทำให้ผมไม่พอใจ ด้วยเส้นสายของผม การเปลี่ยนตัวนางรองที่ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่ มันเป็นเรื่องง่ายๆ เลย”

อู๋เทียนโย่วทำหน้าขู่ แววตาเต็มไปด้วยความนึกสนุก

ดวงตาของเซี่ยเหอแดงก่ำ ริมฝีปากแดงเม้มแน่น เธอรู้ว่าสิ่งที่อู๋เทียนโย่วพูดคือความจริง

ถึงอย่างไรหนังเรื่องนี้ก็เพิ่งจะเริ่มเปิดกล้องถ่ายทำไปได้ไม่นาน ถึงแม้เธอจะเป็นนางรอง มีบทละครไม่เยอะ ถ้าต้องการจะเปลี่ยนตัวเธอจริงๆ ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

หยางเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดูท่าทางคุณจะเส้นใหญ่นะ?”

อู๋เทียนโย่วกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “จะบอกความจริงให้คุณฟังนะ ผมเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในสังกัดซิงเฉินมีเดีย คุณรู้ไหมว่าซิงเฉินมีเดียเป็นกิจการของใคร?”

“นั่นเป็นบริษัทการบันเทิงที่มีชื่อเสียงในประเทศ เป็นกิจการของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู”

“และซุนจื้อเจียวซึ่งเป็นผู้จัดการทั่วไปของซิงเฉินมีเดีย เป็นทายาทสายตรงของตระกูลซุน เธอเป็นพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของผม”

“แค่ผมพูดประโยคเดียวก็แบนเซี่ยเหอได้แล้ว ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าผมเส้นใหญ่แค่ไหน?”

หยางเฉินมีสีหน้าตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าทั้งอู๋เทียนโย่วและเซี่ยเหอจะเป็นนักแสดงของซิงเฉินมีเดีย

ส่วนซิงเฉินมีเดีย ก่อนจะถึงวันนี้นั้นเป็นกิจการของตระกูลซุน

แต่ซุนซวี่นั้นไม่สามารถจ่ายเงินชดใช้ได้หนึ่งแสนล้าน ดังนั้นจึงยกซิงเฉินมีเดียให้เขา

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ตอนนี้เขาต่างหากที่เป็นประธานของซิงเฉินมีเดีย

พอเห็นหยางเฉินไม่พูดอะไรเลย อู๋เทียนโย่วก็นึกว่าทำให้หยางเฉินกลัวได้สำเร็จ จึงพูดด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง “ไอ้หนุ่ม ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าผมเส้นใหญ่แค่ไหน?”

หยางเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เส้นใหญ่น่ะใช่ แต่ถ้าเทียบกับผม ยังห่างไกลนัก”

ได้ยินดังนั้นอู๋เทียนโย่วก็ถึงกับอึ้งไป ครู่ใหญ่กว่าจะได้สติ เขาระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมาอย่างทนไม่ได้

“น่าขำชะมัด เป็นคนขับรถเถื่อนแต่กล้าพูดกับผมแบบนี้ มีภูมิหลังที่แข็งแกร่งกว่าผมงั้นเหรอ?”

อู๋เทียนโย่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ได้ความกล้ามาจากเหลียงจิ้งหรูเหรอ? ฮ่าฮ่า ตลกชะมัด!”

“อู๋เทียนโย่วหุบปากซะ! ห้ามมาดูถูกแฟนของฉัน!”

เซี่ยเหอก็มองไปที่หยางเฉินด้วยความประหลาดใจ

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “อู๋เทียนโย่วใช่ไหม? คุณคิดว่าถ้าผมเอาคลิปเสียงนี้โพสต์ขึ้นอินเทอร์เน็ต คุณจะได้ขึ้นพาดหัวข่าวหรือเปล่า?”

“แม้แต่หัวข้อข่าว ผมก็ช่วยคุณคิดเอาไว้แล้ว”

“นักแสดงหนุ่มปลายแถวสุดเลวทราม ใช้เส้นสายของตัวเองข่มขู่นักแสดงสาวให้คบกับตน”

“คุณคิดว่าพอถึงตอนนั้น ชื่อเสียงของคุณจะดังระเบิดไปเลยไหม?”

เหงื่ออันเย็นเยียบไหลลงจากหน้าผากของอู๋เทียนโย่ว

สำหรับดาราแล้ว แค่พูดผิดประโยคเดียวก็อาจจะทำให้สังคมไม่พอใจ ทำลายเส้นทางอาชีพของตัวเอง

แค่คลิปเสียงของหยางเฉินนี้ ถ้าถูกโพสต์ขึ้นไปบนอินเทอร์เน็ตจริงๆ มันจะกลายเป็นที่โจษจันอย่างแน่นอน

ถึงตอนนั้นเขาไม่เพียงจะถูกเตะออกจากกองถ่ายละครเท่านั้น แต่ยังต้องจ่ายค่าชดเชยที่สูงเสียดฟ้าอีกด้วย

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่อู๋เทียนโย่วก็ยิ่งกลัวมากขึ้น

“ไอ้หนุ่ม นี่คุณต่ำช้าถึงขนาดนี้เลยเหรอ รีบเอาคลิปเสียงมาให้ผมลบเดี๋ยวนี้!”

อู๋เทียนโย่วกัดฟันพูด

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “ถ้าในเรื่องความต่ำช้า คุณเก่งกว่าผมมาก ใช้เส้นสายของตัวเองมาข่มขู่นักแสดงหญิงตัวคนเดียวที่ไม่มีใครหนุนหลัง ถ้าเทียบกับคุณแล้ว ผมยังด้อยกว่ามาก”

“ไอ้หนุ่ม คุณนี่เตือนดีๆ ไม่ฟังต้องบังคับถึงจะฟัง!”

อู๋เทียนโย่วพูดอย่างโกรธเคือง “ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ลบคลิปเสียงทิ้งซะ ไม่งั้นผมจะทำให้คุณหายไปจากเมืองเยี่ยนตู!”

“คุณน่าจะรู้ตำแหน่งของตระกูลซุนในเมืองเยี่ยนตู การจะฆ่าคนขับรถเถื่อนคนเดียว มันง่ายดายเหลือเกิน!”

มาถึงจุดนี้แล้วอู๋เทียนโย่วยังกล้าข่มขู่เขา หยางเฉินรู้สึกสงสัยในทันใด ทำไมเจ้าหมอนี่ถึงเย่อหยิ่งนัก โตมาแบบไหนกัน?

“ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ลบคลิปเสียงทิ้งซะ ไม่งั้นผมจะทำให้คุณหายไปจากเมืองเยี่ยนตู!”