The king of War นิยาย บท 788

“คุณน่าจะรู้ตำแหน่งของตระกูลซุนในเมืองเยี่ยนตู การจะฆ่าคนขับรถเถื่อนคนเดียว มันง่ายดายเหลือเกิน!”

เสียงของอู๋เทียนโย่วดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือของหยางเฉินอีกครั้ง

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “ที่เขาว่ากันว่าผิดเป็นครู อย่างคุณน่าจะบอกว่าสอนเท่าไหร่ก็ไม่หลาบจำ? หรือจะบอกว่าคุณโง่ดี?”

“ผมวางแผนไว้ว่า ตอนนี้ผมจะโพสต์คลิปเสียงสองคลิปขึ้นไปบนอินเทอร์เน็ต ถ้าผมเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาจริงๆ คุณหนีไม่พ้นแน่”

หยางเฉินพูดพลางจัดการในโทรศัพท์มือถือ

อู๋เทียนโย่วตกใจกลัว รีบตะโกนขึ้นว่า “หยุดนะ! คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

“ทำไมล่ะ? ตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วเหรอ?”

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “ในเมื่อรู้ตัวว่าผิดแล้ว งั้นก็ขอโทษสิ!”

“ไอ้หนุ่ม คุณอย่าคิดได้คืบจะเอาศอก!”

อู๋เทียนโย่วกัดฟันกรอด

“นักแสดงปลายแถว จะข่มขู่คนอื่นอีกแล้ว”

หยางเฉินพูดอย่างไม่มีทางเลือก “ยังไงผมก็ต้องปล่อยคลิปเสียง ต้องแบบนี้เท่านั้นถึงจะสามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้”

“ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว!”

อู๋เทียนโย่วกลัวจนสั่นไปทั้งตัว รีบกล่าวขอโทษ

หยางเฉินส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ผมไม่ยอมรับ”

อู๋เทียนโย่วโกรธจนแทบจะระเบิด ไม่เคยต้องมารองรับอารมณ์เช่นนี้มาก่อน

“คุณหยาง ผมขอโทษ ผมไม่ควรข่มขู่คุณ ไม่ควรข่มขู่เซี่ยเหอ ผมสำนึกผิดแล้ว วันหลังจะไม่กล้าทำอีกแล้ว คุณหยางได้โปรดให้อภัยผมสักครั้ง!”

อู๋เทียนโย่วข่มความโกรธแล้วกล่าวขึ้น

“คุกเข่าลง!”

หยางเฉินตะคอกใส่

อู๋เทียนโย่วสีหน้าแข็งทื่อ เขาคิดไม่ถึงว่า หยางเฉินจะกล้าบอกให้ตัวเองคุกเข่า

“ไอ้หนุ่ม คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” แววตาของอู๋เทียนโย่วมืดมนน่าสะพรึงกลัว

“พวกคุณดูสิ สายตาของนักแสดงปลายแถวคนนี้ดุร้ายแค่ไหน? เขาต้องแก้แค้นผมแน่นอน ผมอยากคลิปนี้ไว้ ถ้าหากผมเป็นอะไรขึ้นมา พวกคุณห้ามปล่อยนักแสดงปลายแถวคนนี้ไปนะ!”

หยางเฉินกดอัดคลิปแล้วหันไปทางใบหน้าของอู๋เทียนโย่วแล้วพูดด้วยสีหน้าคับข้องใจ

เมื่อเห็นภาพนี้ เซี่ยเหอที่อยู่ข้างๆ ก็ถึงกับตกตะลึง

เธอไม่สามารถเชื่อมโยงหยางเฉินในตอนนี้กับหยางเฉินที่อยู่ในบาร์หงเหยียนก่อนหน้านี้ได้เลย

อู๋เทียนโย่วโกรธหน้าแดงราวกับตับหมู อยากจะฆ่าหยางเฉินเสียในตอนนี้เลย

“พรึ่บ!”

เขาคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง กัดฟันพูดว่า “คุณหยาง ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว คุณช่วยปล่อยผมไปสักครั้ง ลบคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงด้วยเถอะ”

“ต้องอย่างนี้สิ! คนเราน่ะ วันหลังก็ช่วยทำตัวเงียบๆ หน่อย โชคดีนะที่คุณมาเจอคนดีๆ อย่างผม ที่ยินดีปล่อยคุณไป”

“มิฉะนั้นเส้นทางอาชีพของนักแสดงปลายแถวอย่างคุณจะพังทลายอย่างสมบูรณ์”

หยางเฉินเดินเข้าไปและตบบ่าอู๋เทียนโย่วเบาๆ ทำหน้าตัดสินชี้ขาด

“เอาล่ะ ผมให้อภัยคุณแล้ว คุณลุกขึ้นแล้วไสหัวไปให้พ้น!”

หยางเฉินกล่าวยิ้มๆ “วันหลังอย่ามาก่อกวนแฟนของผมอีก ไม่งั้นผมจะปล่อยคลิปเสียงกับคลิปวิดีโอทั้งหมด”

“คุณหมายความว่ายังไง? ผมก็คุกเข่าขอร้องคุณแล้ว คุณยังจะเก็บคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงไว้อีกเหรอ?”

อู๋เทียนโย่วโมโหทันที

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “คุณคุกเข่าขอโทษก็เพราะคุณทำผิด มันเกี่ยวอะไรกับการที่ผมจะลบหรือไม่ลบคลิปเสียงกับวิดีโอด้วยล่ะ?”

“อีกอย่าง ถ้าผมลบจริงๆ แล้วคุณให้พี่สาวลูกพี่ลูกน้องคุณมาฆ่าผมแล้วจะทำยังไงล่ะ?”

“คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมมีจรรยาบรรณพอ ตราบใดที่คุณไม่มาก่อกวนแฟนของผม สิ่งเหล่านี้จะเป็นแค่ของที่ระลึกตลอดไป”