The king of War นิยาย บท 788

“คุณน่าจะรู้ตำแหน่งของตระกูลซุนในเมืองเยี่ยนตู การจะฆ่าคนขับรถเถื่อนคนเดียว มันง่ายดายเหลือเกิน!”

เสียงของอู๋เทียนโย่วดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือของหยางเฉินอีกครั้ง

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “ที่เขาว่ากันว่าผิดเป็นครู อย่างคุณน่าจะบอกว่าสอนเท่าไหร่ก็ไม่หลาบจำ? หรือจะบอกว่าคุณโง่ดี?”

“ผมวางแผนไว้ว่า ตอนนี้ผมจะโพสต์คลิปเสียงสองคลิปขึ้นไปบนอินเทอร์เน็ต ถ้าผมเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นมาจริงๆ คุณหนีไม่พ้นแน่”

หยางเฉินพูดพลางจัดการในโทรศัพท์มือถือ

อู๋เทียนโย่วตกใจกลัว รีบตะโกนขึ้นว่า “หยุดนะ! คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

“ทำไมล่ะ? ตอนนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วเหรอ?”

หยางเฉินหัวเราะพลางกล่าวว่า “ในเมื่อรู้ตัวว่าผิดแล้ว งั้นก็ขอโทษสิ!”

“ไอ้หนุ่ม คุณอย่าคิดได้คืบจะเอาศอก!”

อู๋เทียนโย่วกัดฟันกรอด

“นักแสดงปลายแถว จะข่มขู่คนอื่นอีกแล้ว”

หยางเฉินพูดอย่างไม่มีทางเลือก “ยังไงผมก็ต้องปล่อยคลิปเสียง ต้องแบบนี้เท่านั้นถึงจะสามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้”

“ขอโทษ ผมผิดไปแล้ว!”

อู๋เทียนโย่วกลัวจนสั่นไปทั้งตัว รีบกล่าวขอโทษ

หยางเฉินส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีความจริงใจเลยสักนิด ผมไม่ยอมรับ”

อู๋เทียนโย่วโกรธจนแทบจะระเบิด ไม่เคยต้องมารองรับอารมณ์เช่นนี้มาก่อน

“คุณหยาง ผมขอโทษ ผมไม่ควรข่มขู่คุณ ไม่ควรข่มขู่เซี่ยเหอ ผมสำนึกผิดแล้ว วันหลังจะไม่กล้าทำอีกแล้ว คุณหยางได้โปรดให้อภัยผมสักครั้ง!”

อู๋เทียนโย่วข่มความโกรธแล้วกล่าวขึ้น

“คุกเข่าลง!”

หยางเฉินตะคอกใส่

อู๋เทียนโย่วสีหน้าแข็งทื่อ เขาคิดไม่ถึงว่า หยางเฉินจะกล้าบอกให้ตัวเองคุกเข่า

“ไอ้หนุ่ม คุณรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” แววตาของอู๋เทียนโย่วมืดมนน่าสะพรึงกลัว

“พวกคุณดูสิ สายตาของนักแสดงปลายแถวคนนี้ดุร้ายแค่ไหน? เขาต้องแก้แค้นผมแน่นอน ผมอยากคลิปนี้ไว้ ถ้าหากผมเป็นอะไรขึ้นมา พวกคุณห้ามปล่อยนักแสดงปลายแถวคนนี้ไปนะ!”

หยางเฉินกดอัดคลิปแล้วหันไปทางใบหน้าของอู๋เทียนโย่วแล้วพูดด้วยสีหน้าคับข้องใจ

เมื่อเห็นภาพนี้ เซี่ยเหอที่อยู่ข้างๆ ก็ถึงกับตกตะลึง

เธอไม่สามารถเชื่อมโยงหยางเฉินในตอนนี้กับหยางเฉินที่อยู่ในบาร์หงเหยียนก่อนหน้านี้ได้เลย

อู๋เทียนโย่วโกรธหน้าแดงราวกับตับหมู อยากจะฆ่าหยางเฉินเสียในตอนนี้เลย

“พรึ่บ!”

เขาคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง กัดฟันพูดว่า “คุณหยาง ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว คุณช่วยปล่อยผมไปสักครั้ง ลบคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงด้วยเถอะ”

“ต้องอย่างนี้สิ! คนเราน่ะ วันหลังก็ช่วยทำตัวเงียบๆ หน่อย โชคดีนะที่คุณมาเจอคนดีๆ อย่างผม ที่ยินดีปล่อยคุณไป”

“มิฉะนั้นเส้นทางอาชีพของนักแสดงปลายแถวอย่างคุณจะพังทลายอย่างสมบูรณ์”

หยางเฉินเดินเข้าไปและตบบ่าอู๋เทียนโย่วเบาๆ ทำหน้าตัดสินชี้ขาด

“เอาล่ะ ผมให้อภัยคุณแล้ว คุณลุกขึ้นแล้วไสหัวไปให้พ้น!”

หยางเฉินกล่าวยิ้มๆ “วันหลังอย่ามาก่อกวนแฟนของผมอีก ไม่งั้นผมจะปล่อยคลิปเสียงกับคลิปวิดีโอทั้งหมด”

“คุณหมายความว่ายังไง? ผมก็คุกเข่าขอร้องคุณแล้ว คุณยังจะเก็บคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงไว้อีกเหรอ?”

อู๋เทียนโย่วโมโหทันที

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “คุณคุกเข่าขอโทษก็เพราะคุณทำผิด มันเกี่ยวอะไรกับการที่ผมจะลบหรือไม่ลบคลิปเสียงกับวิดีโอด้วยล่ะ?”

“อีกอย่าง ถ้าผมลบจริงๆ แล้วคุณให้พี่สาวลูกพี่ลูกน้องคุณมาฆ่าผมแล้วจะทำยังไงล่ะ?”

“คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมมีจรรยาบรรณพอ ตราบใดที่คุณไม่มาก่อกวนแฟนของผม สิ่งเหล่านี้จะเป็นแค่ของที่ระลึกตลอดไป”

“ตอนแรกผมคิดจะปล่อยคุณไปสักครั้งเพื่อเห็นแก่หน้าเซี่ยเหอ แต่คิดไม่ถึงว่าคุณจะกล้าให้บอดี้การ์ดมาชิงมือถือผม ในเมื่อคุณไม่ให้เกียรติกันแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีก โพสต์คลิปวิดีโอกับคลิปเสียงขึ้นอินเทอร์เน็ตเลยแล้วกัน!”

อู๋เทียนโย่วหวาดกลัวจนถึงที่สุด “พรึ่บ” เขาคุกเข่าลงกับพื้นทันที

“คุณหยาง ผมผิดไปแล้ว ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ ผมไม่กล้าอีกแล้ว ไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้โปรดอย่าโพสต์ของพวกนั้นขึ้นอินเทอร์เน็ตเลยนะ”

“ถ้าไม่อย่างนั้น เส้นทางในวงการบันเทิงของผมต้องจบสิ้นลงอย่างแท้จริง”

“ผมมีเงิน คุณบอกมาได้เต็มที่ ขอแค่คุณไม่โพสต์ขึ้นอินเทอร์เน็ต คุณต้องการเงินเท่าไหร่ ผมให้ได้หมดเลย”

เห็นได้ชัดว่า อู๋เทียนโย่วกลัวแล้วจริงๆ

หยางเฉินถามด้วยรอยยิ้ม “หนังเรื่องนี้คุณบอกเมื่อกี้ คุณได้ค่าตัวเท่าไหร่?”

“แปดล้าน!”

อู๋เทียนโย่วรีบบอก

“ดี ผมก็ไม่อยากทำให้คุณลำบาก ขอคุณแปดล้านแล้วกัน”

หยางเฉินโยนบัตรธนาคารออกมาใบหนึ่ง “โอนเงินไปที่บัญชีนี้เดี๋ยวนี้ ภายในห้านาทีถ้าผมไม่เห็นเงินแปดล้าน คุณก็รอขึ้นพาดหัวข่าววันพรุ่งนี้ได้เลย!”

อู๋เทียนโย่วตัวสั่นเทิ้ม แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เงินแปดล้านไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับเขา

ถึงอย่างไรเขาก็เป็นแค่ดาราเล็กๆ ที่เพิ่งเริ่มจะดัง ได้ค่าตัวถึงแปดล้านก็นับว่าสูงมากแล้ว

แต่ถ้าเขาไม่ให้เงิน หยางเฉินต้องโพสต์มันขึ้นอินเทอร์เน็ตแน่นอน เส้นทางอาชีพของเขาจะดับ ในอนาคตอย่าว่าแต่แปดล้านเลย แปดหมื่นก็ยังไม่มีคนจ้างเขามาเล่นหนัง

พอคิดได้อย่างนี้ อู๋เทียนโย่วก็ไม่ลังเล รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโอนเงิน

ไม่ถึงสองนาที หยางเฉินก็ได้รับข้อความเงินเข้า

“คุณหยาง ผมโอนเงินเข้าบัญชีของคุณตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คุณลบคลิปวิดีโอกับคลิปเสียงได้แล้วหรือยัง?”

อู๋เทียนโย่วถามอย่างระมัดระวัง