The king of War นิยาย บท 795

เขานึกถึงความเป็นไปได้ที่หลากหลาย แต่นึกไม่ถึงอวี๋เหวินปิงเลย

“นักข่าวหลายคนที่ถูกพาตัวออกไปได้ชี้แจงว่า มีคนให้เงินก้อนหนึ่งแก่พวกเขา ให้พวกเขาเปิดโปงเรื่องอุบัติเหตุของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป”

“และคนที่ให้เงินพวกเขาก็ชื่อเฉินจื้อ เป็นคนของอวี๋เหวินปิง”

“เมื่อครู่นี้เราได้พบเฉินจื้อ แต่ตอนนี้เขาตายแล้ว”

หม่าชาวมีสีหน้าเคร่งเครียด เขากล่าวว่า “ญาติของคนงานทั้งสองที่ตกลงมาเสียชีวิตได้ชี้แจงกับทางตำรวจแล้ว เฉินจื้อได้ให้เงินพวกเขาเพื่อให้ไม่ยอมรับการประนีประนอมใดๆ”

“นอกจากนี้เฉินจื้อยังให้เงินมัดจำพวกเขาไว้แค่หนึ่งแสน บอกว่าถ้าสามารถทำให้เรื่องราวใหญ่โตได้ หลังจากเสร็จเรื่อง จะให้พวกเขาทุกคนอีกคนละหนึ่งล้าน”

“ยังมีนักฆ่าประตูนรกเป็นคนกระดูกแข็ง ใช้ทุกวิธีแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมเปิดเผยนายจ้าง”

“แต่จากการที่เฉินจื้อมีการติดต่อกับญาติผู้ตายและนักข่าวเหล่านั้น ก็เป็นที่ชัดเจนว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การบงการของอวี๋เหวินปิง นักฆ่าประตูนรกก็อาจจะเป็นฝีมือของอวี๋เหวินปิงด้วยเช่นกัน”

“แต่หลักฐานทั้งหมดได้ชี้ไปที่เฉินจื้อ เขาถูกฆ่าปิดปากไปแล้ว ไม่มีทางพิสูจน์ได้ว่าเรื่องพวกนั้นเป็นฝีมือของอวี๋เหวินปิง”

หยางเฉินไม่พูดอะไร เขาหลับตาและเอนศีรษะพิงกับเก้าอี้ มีอาการปวดเล็กน้อยที่ใบหน้า

เรื่องที่หม่าชาวพูด ไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานใดๆ อีก มันพิสูจน์ได้แล้วว่าอวี๋เหวินปิงเป็นคนบงการเรื่องราวทั้งหมดอยู่เบื้องหลัง

ครู่ใหญ่หยางเฉินจึงลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน แล้วพูดเยาะเย้ยตัวเอง “พี่ใหญ่ของฉันคนนี้ ไม่เคยหยุดคิดฆ่าฉันเลย!”

เขารู้อยู่แล้วว่าอวี๋เหวินเกาหยางไม่ได้เป็นพ่อของตน ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดใดๆ กับอวี๋เหวินปิง

แต่ตอนที่เขาเด็กๆ ถึงอย่างไรก็ได้เติบโตขึ้นมาในตระกูลอวี๋เหวิน

ที่ผ่านมาเขาเห็นอวี๋เหวินปิงเป็นพี่ชายแท้ๆ ของตนมาโดยตลอด

แต่อวี๋เหวินปิงไม่เคยเห็นตนเองอยู่ในสายตา ตรงกันข้ามกลับพยายามเล่นงานเขาทุกวิถีทาง

ตอนนี้เขายังต้องการชีวิตของตนด้วย

ในใจหยางเฉินรู้สึกย่ำแย่ ไม่ว่าจะอย่างไรตระกูลอวี๋เหวินก็มีบุญคุณที่ชุบเลี้ยงเขามา

ตอนนี้อวี๋เหวินเกาหยางยังถูกตัวเขาทำให้เดือดร้อนไปด้วย ยังอยู่ในห้องไอซียูไม่ฟื้นขึ้นมา

“พี่เฉิน ผมรู้ว่าคุณมีความผูกพันลึกซึ้งกับตระกูลอวี๋เหวิน ต้องข่มใจไม่ให้ทำร้ายคนของตระกูลอวี๋เหวิน”

จู่ๆ หม่าชาวก็พูดขึ้นมา “ความจริง มีหลายเรื่องที่ผมสามารถไปทำแทนคุณได้”

หยางเฉินส่ายหน้า “ปล่อยเขาไปก่อน ทุกอย่างรอให้อวี๋เหวินเกาหยางฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยว่ากัน”

หยางเฉินรู้สึกสำนึกในบุญคุณที่อวี๋เหวินเกาหยางชุบเลี้ยงมา แต่จู่ๆ จะให้เขาปล่อยวางอคติที่มีต่ออวี๋เหวินเกาหยางไป มันก็ยังคงเป็นเรื่องยาก

ถึงแม้ว่าอยากจะลงมือจัดการอวี๋เหวินปิงเท่าไร อย่างน้อยก็ต้องรอให้อวี๋เหวินเกาหยางฟื้นขึ้นมาก่อน เพื่อดูว่าเขาจะจัดการอย่างไร

ผ่านไปครู่ใหญ่จู่ๆ หม่าชาวก็ถอนหายใจออกมา “พี่เฉิน คุณเปลี่ยนไป!”

“บางทีแม้แต่ตัวคุณเองก็ไม่ทันสังเกตเห็น ตั้งแต่ออกมาจากชายแดนเหนือ ความห้าวหาญของคุณก็ค่อยๆ จางหายไป”

“ตอนนี้คุณให้ความสำคัญกับความรู้สึก แต่คนบางคนก็ไม่สมควรที่จะได้รับความเมตตาจากคุณ”

“คุณน่าจะรู้ดีว่า ในสนามรบ ถ้าคุณแสดงความเมตตากับศัตรู นั่นก็คือความโหดร้ายกับตัวเอง จนถึงขนาดต้องจ่ายด้วยชีวิตตัวเอง”

หม่าชาวมีอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย “มันไม่ใช่ครั้งแรกที่อวี๋เหวินปิงต้องการชีวิตของคุณ ถ้าคุณยังปล่อยเขาไปอีก ใครจะรู้ว่าต่อไปเขาอาจจะทำเรื่องบ้าบิ่นขึ้นมาอีกก็ได้”

หยางเฉินนิ่งเงียบไม่พูดจา แต่บนสีหน้ากลับมีร่องรอยของความเจ็บปวด

เขารู้ว่าสิ่งที่หม่าชาวพูดนั้นถูกต้อง แต่เขาทนไม่ได้ที่จะลงมือฆ่าสายเลือดเพียงคนเดียวของอวี๋เหวินเกาหยาง

เขาเกลียดอวี๋เหวินเกาหยางมากว่า 20 ปี อวี๋เหวินเกาหยางไม่ได้เป็นพ่อแท้ๆ ของเขา แต่เขาได้ทำสิ่งต่างๆ มากมายเพื่อปกป้องเขากับแม่

นี่คือสิ่งที่เขาติดหนี้อวี๋เหวินเกาหยาง หากเขาฆ่าสายเลือดเพียงคนเดียวของอวี๋เหวินเกาหยาง มันจะโหดร้ายเกินไปสำหรับอวี๋เหวินเกาหยางหรือเปล่า?

“เอาล่ะ เรื่องนี้ให้จบเพียงเท่านี้!”

“คุณชายปิง ดูท่าไม่ดีแล้วครับ!”

ในเวลานี้ ชายอ้วนในชุดสูท หุ่นอ้วนท้วนกลมดิ๊กเหมือนลูกบอลได้รีบจ้ำเข้ามา

“นักข่าวของเมืองเยี่ยนตูทั้งหมดถูกทางตำรวจควบคุมตัวไว้ ยังมีญาติของผู้ตายก็ถูกพาตัวไปสอบสวนด้วย”

ชายอ้วนกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “ว่ากันว่านักข่าวและญาติของผู้ตายได้ให้การว่า เฉินจื้อให้เงินแก่พวกเขาและขอให้พวกเขาทำเช่นนั้น”

“ไม่เพียงเท่านี้ ทางตำรวจได้พบศพของเฉินจื้อแล้ว”

“ว่ากันว่าทางตำรวจกำลังเดินทางมาที่ตระกูลอวี๋เหวิน เพื่อเรียกตัวคุณไปสอบสวน”

คำพูดของชายอ้วนทำให้ดวงตาของอวี๋เหวินปิงเบิกกว้างขึ้นทันที

“แกพูดอะไรนะ? พวกเขาทั้งหมดถูกทางตำรวจพาตัวไปสอบสวนแล้ว?”

อวี๋เหวินปิงโกรธจัด “ญาติของผู้ตายถูกพาตัวไปก็ช่างมันเถอะ แต่นักข่าวก็ถูกพาตัวไปด้วยงั้นเหรอ?”

“พวกเขาไม่กลัวว่าทำแบบนี้จะทำให้นักข่าวเหล่านั้นเปิดโปงพวกเขาเหรอ?”

ชายอ้วนส่ายหน้าและพูดด้วยสีหน้าประหม่า “เรื่องนี้มันมีเลศนัย ดูเหมือนว่าจะพุ่งเป้ามาที่พวกเราเป็นพิเศษ นักข่าวเหล่านั้นที่ถูกนำตัวไปสอบสวน ทั้งหมดเฉินจื้อเป็นคนจัดการ”

“ส่วนนักข่าวคนอื่นๆ ก็ดี แม้ว่าพวกเขาจะได้รับเงินจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ไม่ยอมบอกเราว่าเกิดอะไรขึ้นกับสถานที่ก่อสร้างของโครงการเมืองจิ่วโจว”

“ผมมีความรู้สึกว่ามีมือมืดคอยจัดการทุกอย่างอยู่เบื้องหลัง!”

ทันทีที่ชายอ้วนพูดจบ ชายในเครื่องแบบหลายคนก็เดินเข้ามา นำโดยกงเจิ้งซึ่งอยู่ในสถานที่ก่อสร้างของโครงการเมืองจิ่วโจวก่อนหน้านี้

“สวัสดีครับ นี่คือหมายเรียก กรุณาไปกับเราด้วยครับ!”

กงเจิ้งก้าวไปข้างหน้า หยิบหมายเรียกออกมาและกล่าวกับอวี๋เหวินปิง