The king of War นิยาย บท 796

เมื่อเห็นหมายเรียก สีหน้าของอวี๋เหวินปิงก็ซีดเผือดทันที เขาคิดไม่ถึงว่าคนเหล่านี้จะสืบมาถึงตัวเขาได้เร็วขนาดนี้

“พวกคุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”

หลังจากผ่านช่วงเวลาสั้นๆ ของความประหลาดใจ อวี๋เหวินปิงก็พูดอย่างโกรธเคือง “หลายวันมานี้ผมยังไม่ได้ออกไปจากตระกูลอวี๋เหวินเลย กล้องวงจรปิดภายในคฤหาสน์สามารถใช้พิสูจน์ได้”

“ผมจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมได้ยังไง?”

กงเจิ้งเอาภาพถ่ายออกมาและพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “คุณรู้จักคนคนนี้ใช่ไหม?”

อวี๋เหวินปิงเลิกคิ้วขึ้น แล้วพูดด้วยความโมโห “เขาเป็นพนักงานของบริษัทตระกูลอวี๋เหวิน และยังเป็นพนักงานที่ดีที่สุดของผมด้วย เขาชื่อเฉินจื้อ ผมจะไม่รู้จักเขาได้ยังไง?”

“เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เราพบศพของเขาในแม่น้ำเหล่าหลง และพบว่าเขาโทรหาคุณเป็นสายสุดท้ายจากบันทึกโทรศัพท์ของเขา”

อวี๋เหวินปิงแกล้งทำเป็นตกใจ “คุณว่าอะไรนะ? เขาตายแล้วเหรอ? เขาตายได้ยังไง? เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนเขายังโทรมารายงานผมเรื่องงานอยู่เลย”

“เขาเป็นพนักงานที่ดีที่สุดของผม ทำไมเขาถึงตาย? เรื่องนี้พวกคุณต้องตามหาตัวคนร้ายที่แท้จริงมาให้ได้ ผมจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่!”

ท่าทางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันของอวี๋เหวินปิง ดูเหมือนว่าจะห่วงใยเฉินจื้อจริงๆ

กงเจิ้งขมวดคิ้ว อวี๋เหวินปิงตอบไม่ตรงคำถามเลย แต่ก็ถือว่าได้ให้คำตอบแก่เขาแล้ว

“คุณตำรวจ คุณคงไม่คิดว่าการตายของเฉินจื้อมีส่วนเกี่ยวข้องกับผมนะ?”

อวี๋เหวินปิงมองกงเจิ้งและพูดขึ้นอีกว่า “ถ้าพวกคุณสงสัยผมเพียงเพราะเขาโทรหาผมเป็นสายสุดท้าย มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”

“แม้ว่าจะพาตัวผมไปสอบสวน คุณต้องมีหลักฐาน ถ้าไม่มีหลักฐานผมจะไม่ออกไปกับพวกคุณ”

“ตอนนี้พ่อของผมกำลังบาดเจ็บสาหัส ยังคงนอนอยู่ในห้องไอซียู พนักงานที่ดีที่สุดของผมก็มาตายไป ทำไมพวกคุณไม่ไปตามหาตัวฆาตกร แต่กลับวิ่งมาสอบสวนผม?”

“ตอนนี้ผมกำลังจัดการดูแลตระกูลอวี๋เหวินแทนพ่อของผม หากพวกคุณไม่มีหลักฐานและมาพาตัวผมไปแบบนี้ แล้วตระกูลอวี๋เหวินจะทำยังไง?”

“อีกอย่างแล้วเรื่องชื่อเสียงของผมล่ะ? ชื่อเสียงของตระกูลอวี๋เหวินล่ะ? มันไม่ใช่สิ่งที่คุณจะรับผิดชอบไหวนะ”

กงเจิ้งเลิกคิ้วขึ้นและกล่าวอย่างไม่พอใจ “คุณอวี๋เหวิน นี่คุณกำลังปฏิเสธการสอบสวนใช่หรือไม่?”

“ไม่ใช่ว่าผมปฏิเสธการสอบสวน แต่ต้องการให้พวกคุณแสดงหลักฐานออกมา ถ้าไม่มีหลักฐาน ผมอยากจะดูว่าใครจะกล้าพาผมออกไปจากตระกูลอวี๋เหวินแม้แต่ก้าวเดียว?”

ท่าทีของอวี๋เหวินปิงแข็งกร้าวมาก

“ได้ ในเมื่อคุณต้องการหลักฐาน ถ้าอย่างนั้นผมก็จะเอาหลักฐานให้คุณ!”

กงเจิ้งพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาแล้วเปิดคลิปเสียงท่อนหนึ่ง เสียงดังขึ้นมาทันที

“คุณชายปิง ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ ตอนนี้หลายคนกำลังตามหาตัวผมอยู่ ถ้าผมถูกจับ เรื่องราวต่างๆ ของคุณชายปิงจะถูกเปิดเผย คุณต้องหาวิธีช่วยผมนะ!”

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะให้คนไปหาคุณ ตอนนี้ต้องส่งตัวคุณออกนอกประเทศไปหลบดูสถานการณ์ก่อน”

“ขอบคุณคุณชายปิง! ขอบคุณคุณชายปิง! ผมอยู่ที่คลังสินค้าหมายเลข 3 แม่น้ำเหล่าหลง”

คลิปเสียงมีเพียงสามท่อน แต่เสียงในท่อนที่สองเป็นของอวี๋เหวินปิง

ส่วนอีกสองท่อนที่เหลือเป็นเสียงของเฉินจื้อ

แม้ว่าการสนทนาจะสั้น แต่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่า เฉินจื้อทำผิดเรื่องใหญ่และกำลังถูกคนจำนวนมากตามล่า

แต่อวี๋เหวินปิงกลับบอกว่า จะส่งเฉินจื้อไปหลบดูสถานการณ์ที่ต่างประเทศ ซึ่งก็เพียงพอที่จะบอกว่า อวี๋เหวินปิงรู้เรื่องความผิดของเฉินจื้อ

อวี๋เหวินปิงก็ตกใจเช่นกัน บทสนทนานี้เป็นการสนทนาครั้งสุดท้ายระหว่างเขากับเฉินจื้อก่อนตาย คิดไม่ถึงว่าจะถูกเฉินจื้อบันทึกไว้