The king of War นิยาย บท 804

“แต่ผู้ชายที่ถูกหลิ่วเหมยจับแขนไว้ทำไมดูมีคุณธรรม ไม่เหมือนขโมยเลย!”

“ใครจะรู้ล่ะ? ไม่มีใครเขียนคำว่าโจรไว้บนหน้าตัวเองหรอก”

“ดูท่าทางเราจะมีอคติกับหลิ่วเหมยมากเกินไป คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่มีคุณธรรม ฉันจะเปลี่ยนจากแอนตี้มาเป็นแฟนคลับ”

“ฉันก็เปลี่ยนจากแอนตี้มาเป็นแฟนคลับเหมือนกัน”

…

เพียงชั่วครู่ คนเหล่านั้นที่เพิ่งบอกว่าจะขับไล่หลิ่วเหมยออกจากกองละคร ในเวลานี้ได้พากันยืนอยู่ข้าหลิ่วเหมย

เมื่อได้เห็นภาพนี้ หลิ่วเหมยก็สีมีหน้าภาคภูมิใจ พูดเบาๆ ว่า “หยางเฉิน คุณเห็นแล้วหรือยัง? ตอนนี้ทุกคนคิดว่าฉันเป็นเทพธิดาแห่งความยุติธรรม”

“ขโมยอย่างคุณต่างหากที่ถึงคราวซวยแล้ว”

“คุณว่า ถ้าคุณถูกตำรวจจับตัวไป ฉันแอบดำเนินการอย่างลับๆ เพื่อเปิดเผยความจริงที่ว่าคุณเป็นแฟนของเซี่ยเหอ”

“พอถึงตอนนั้น เรื่องนี้น่าจะถูกค้นหาอย่างมากมายจริงไหม? หัวข้อฉันคิดเอาไว้แล้ว ให้เรียกว่า: สุดช็อก! นางรองที่สวยที่สุดในประวัติศาสตร์ แฟนของเธอดันเป็นขโมย!”

พอเห็นสีหน้าพึงพอใจของหลิ่วเหมย หยางเฉินก็ไม่ได้โกรธอะไรแต่กลับหัวเราะ “ดี ถ้าอย่างนั้นผมจะรอหัวข้อค้นหายอดนิยมนะ”

“คุณจะถูกค้นหาในอันดับต้นๆ แต่คุณจะมองไม่เห็น เพราะคุณกำลังจะถูกจับไปแล้ว ขโมยไวน์ชั้นดีราคาหนึ่งล้าน ก็เพียงพอที่จะทำให้คุณติดคุกไปหลายปีแล้วจริงไหม?”

หลิ่วเหมยกระซิบบอก

หยางเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย เดิมทีเขาต้องการเปลี่ยนตัวพระเอกอย่างอู๋เทียนโย่วเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ ก็แค่ลดค่าตัวนิดหน่อย เขาคิดไว้แบบนี้

แต่คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงอย่างหลิ่วเหมยดุร้ายมาก เธอไม่เพียงต้องการส่งเขาไปติดคุกเท่านั้น แต่ยังต้องการทำลายชื่อเสียงของเซี่ยเหอด้วย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็อย่าโทษตัวเองว่าไม่เกรงใจเลย

“หลิ่วเหมย ผมรักคุณ! คุณคือเทพธิดาของผม!”

“หลิ่วเหมย ขอโทษนะ! เมื่อก่อนพวกเราโทษคุณด้วยความเข้าใจผิด ต่อไปคุณคือไอดอลของฉัน”

“เทพธิดาแห่งความยุติธรรม พวกเรารักคุณ!”

…

ในเวลานี้ ทั่วโรงพยาบาลได้เต็มไปด้วยเสียงสรรเสริญเยินยอหลิ่วเหมย หลิ่วเหมยยิ้มร่าราวกับดอกไม้

คิดไม่ถึงว่า จะได้พบกับหยางเฉินที่โรงพยาบาล แถมยังสามารถเปลี่ยนภาพลักษณ์ของตัวเองได้อีกด้วย

เธอเชื่อว่าเมื่อเรื่องนี้ติดอันดับการค้นหาอันดับต้นๆ ความคิดเห็นที่ด่าเธอเหล่านั้นจะถูกแฟนคลับด่ากลับไป

ไม่เพียงเท่านี้ เธอยังโด่งดังขึ้นมาอย่างเต็มที่จากเรื่องนี้ด้วย

หากแนวโน้มต่างๆ เป็นไปเช่นนี้ เกรงว่าความนิยมในตัวเธอจะแซงหน้าเซี่ยเหอไปแล้ว

ในขณะที่หลิ่วเหมยกำลังมีความสุข ชายในเครื่องแบบหลายคนก็เดินเข้ามา

“ใครเป็นคนแจ้งความ?”

ชายผู้นำเอ่ยปากถาม

“คุณตำรวจ ฉันเป็นคนแจ้งเอง ฉันจับหัวขโมยได้คนหนึ่ง พวกคุณรีบพาตัวเขาไป”

หลิ่วเหมยรีบพูดขึ้นมา

“คุณหยาง!”

ชายผู้นำเมื่อเห็นหยางเฉิน ก็มีสีหน้าตกใจ

หยางเฉินคิดไม่ถึงว่าคนที่มาจะเป็นกงเจิ้งที่จัดการดูแลสถานที่ก่อสร้างของโครงการในเมืองจิ่วโจว

“สวัสดีครับ หัวหน้ากง!”

หยางเฉินยิ้มอย่างขมขื่น

พอเห็นหยางเฉินกับกงเจิ้งรู้จักกัน หลิ่วเหมยก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี

“คุณหยาง เกิดอะไรขึ้นครับ?” กงเจิ้ง ถาม

“คุณตำรวจ เจ้าหมอนี่คือหัวขโมย เมื่อคืนวานมามั่วกินข้าวกับพวกเรา ตอนกลับไปยังแอบขโมยไวน์ชั้นดีมูลค่านับล้านไปด้วย”

หลิ่วเหมยรีบเอ่ยขึ้น

กงเจิ้งขมวดคิ้ว เขารู้ดีว่า หยางเฉินเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป

ชายเศรษฐีมีฐานะนับแสนล้าน จะขโมยไวน์ที่มีมูลค่าล้านเดียว?

กงเจิ้งกล่าวอย่างเย็นชา

ให้เขาจับตัวหยางเฉินไป นอกเสียจากว่าเขาไม่อยากใส่เครื่องแบบนี้อีกแล้วถึงจะทำ

ตอนแรกที่กงเจิ้งมาถึงก็เรียกคุณหยาง หลิ่วเหมยรู้ว่าพวกเขารู้จักกัน ในเวลานี้เมื่อได้ยินกงเจิ้งพูดแบบนี้ เธอก็รู้แล้วว่า กงเจิ้งไม่ต้องการจับตัวหยางเฉินไป

“คุณตำรวจคะ เมื่อกี้คุณเรียกว่าคุณหยาง พวกคุณรู้จักกันใช่ไหม?”

หลิ่วเหมยยิ้มเยาะ เพื่อนในทีมละครของเราสามารถพิสูจน์ได้ หยางเฉินได้ขโมยเหล้าชั้นดีมูลค่านับล้านไปโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างพี่เทียนโย่ว

หรือว่านี่จะไม่ใช่หลักฐาน?

“แสดงหลักฐานชัดเจนคุณก็ไม่เอา ต้องการให้ฉันแสดงหลักฐานอะไรอย่างอื่นอีกเหรอ ทำให้ฉันลำบากไปอีก?”

“คุณตำรวจคะ คุณคงไม่ได้จะช่วยให้หยางเฉินพ้นความผิดเพียงเพราะคุณรู้จักเขาหรอกนะ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิ่วเหมย ผู้คนที่รอบๆ ต่างฮือฮาขึ้นมา แล้วยังตะโกนอีกว่า “จับเขา! จับเขา!”

เพียงพริบตาเดียว ทั่วทั้งโรงพยาบาลก็มีเสียงตะโกนให้จับเขา

สีหน้าของกงเจิ้งมืดมนจนถึงขีดสุด เขาไม่ใช่ไม่จับหยางเฉินเพียงเพราะรู้จักกับเขา

ตามกฎแล้ว หลิ่วเหมยต้องมีหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าหยางเฉินขโมยเหล้าชั้นดีมูลค่านับล้านไป เขาถึงจะจับกุม

แต่จังหวะการเคลื่อนไหวของหลิ่วเหมยทำให้ผู้คนรู้สึกโกรธ

ในเวลาเดียวกัน ก็มีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยวีไอพี

“ทางนั้นเกิดอะไรขึ้น?”

ชายหนุ่มถามด้วยความงุนงง

ทันทีที่เขาพูดจบก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลาง เขาหน้าถอดสีทันที “ครับคุณหยาง!”

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้ว่าตอนนี้หยางเฉินพบกับปัญหาแล้ว เขารีบวิ่งเข้าไปอย่างไม่ลังเลเลย

“คุณหยาง เกิดอะไรขึ้นครับ?”

เขาเบียดเข้าไปในฝูงชนแล้วถามขึ้น