The king of War นิยาย บท 880

ประธานเมืองมายารู้จักตัวตนของหยางเฉิน ว่ากันว่าแม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็ยังต้องยอมสวามิภักดิ์ต่อเขา

เขาหาโอกาสที่จะทำความรู้จักกับหยางเฉินมาโดยตลอด แต่ก็หาโอกาสเหมาะๆ ไม่ได้สักที

กว่าจะหาโอกาสได้อย่างในวันนี้มันไม่ง่ายเลย แต่ผลคือพอเขามา หยางเฉินก็ไปแล้ว มันทำให้เขาโกรธมาก

ในขณะเดียวกัน หยางเฉินและฉินยีได้ตามหมีเสวี่ยไปที่ฝ่ายการเงิน หลังจากรูดบัตรสำเร็จมีเสียงแจ้งเตือนเข้ามาแล้ว หมีเสวี่ยก็มีสีหน้าตื่นเต้น

“พี่หยาง ขอบคุณมากค่ะ!”

หมีเสวี่ยตื่นเต้นจริงๆ การซื้อขายรายการนี้ได้ค่าคอมมิชชั่นเกือบหนึ่งล้าน

สำหรับเธอแล้วมันเป็นเงินจำนวนมหาศาล

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย “ทำดีก็ต้องได้ดี คุณสมควรได้รับมัน จะว่าไปแล้วคุณเป็นพนักงานขาย ผมอยากซื้อบ้านอยู่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณอะไรผมหรอก”

หมีเสวี่ยดวงตาแดงก่ำด้วยความตื้นตัน เธอพูดพลางสะอื้นพลาง “ถึงอย่างไรก็ต้องขอบคุณพี่หยางและพี่เสี่ยวยีค่ะ”

ถึงอย่างไรมันก็เป็นวิลล่าราคา 1,500 ล้าน จึงได้รับการจัดการตามขั้นตอนอย่างรวดเร็ว

วิลล่าพร้อมสวนหลังนี้หยางเฉินได้ซื้อไว้ในชื่อของหม่าชาว

“เอาล่ะ เราต้องไปแล้ว วันหลังถ้าว่างพี่จะชวนเธอกินข้าว”

ฉินยีกล่าวด้วยรอยยิ้มเบิกบาน

หลังจากได้พูดคุยกับหมีเสวี่ยสั้นๆ ก็ได้รู้ว่าหมีเสวี่ยเด็กกว่าเธอเล็กน้อย ดังนั้นทั้งสองจึงเรียกกันเหมือนพี่น้อง

“ได้ค่ะ พี่เสี่ยวยี แต่ตอนนี้ฉันต้องเลี้ยงข้าวพี่กับพี่หยางก่อน”

หมีเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หมีเสวี่ยให้การดูแลหยางเฉินและฉินยีก่อนกลับไปอย่างกระตือรือร้น แต่ทันทีที่พวกเขาเดินมาถึงล็อบบี้ฝ่ายขาย ก็เห็นคนจำนวนมากกำลังรายล้อมอยู่

“ท่านประธาน เมื่อกี้ไอ้เวรนี่แหละที่มาก่อกวน เอาบัตรสมาชิกออกมาและบอกว่าจะซื้อวิลล่าพร้อมสวนด้วยแต้มสะสมสมาชิก”

พอเห็นพวกเขาเซียวจื่อฉิงก็ชี้ไปที่ประธานหยางและพูดด้วยความโกรธ “ถ้าไม่ใช่เพราะเขาสร้างความวุ่นวาย ประธานหยางต้องซื้อบ้านของเราแน่นอน”

หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเซียวจื่อฉิงกำลังพูดเรื่องอะไร แต่ก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังใส่ร้ายเขา

“เซียวจื่อฉิง คุณนี่เตือนดีๆ ไม่ฟังต้องบังคับถึงจะฟัง!”

ในที่สุดหยางเฉินก็โกรธ เขาไม่กลัวปัญหา สิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดคือถูกคนอื่นใส่ร้าย

ส่วนประธานเมืองในฝัน พอเห็นหยางเฉินก็ตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความตื่นเต้น

แต่สิ่งที่เซียวจื่อฉิงพูดเกือบทำให้เขากลัวแทบฉี่ราด

“ผัวะ!”

เขาตบหน้าเซียวจื่อฉิงและพูดด้วยความโกรธ “คุณกล้าดูถูกประธานหยาง คุณอยากตายมากหรือไง?”ต้องการที่จะตายหรือไม่?

การตบครั้งนี้ประธานเมืองในฝันออกแรงมากเป็นพิเศษจนเซียวจื่อฉิงล้มลงกับพื้น เลือดไหลออกมาจากมุมปาก

พนักงานคนอื่นๆ ล้วนตกตะลึง ได้แต่มองประธานเมืองในฝันวิ่งเข้าไปหาหยางเฉินตาปริบๆ

“สวัสดีครับประธานหยาง ผมคือหลิวหยางประธานเมืองในฝัน ยินดีที่ได้พบท่านครับ”

หลิวหยางพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ

หยางเฉินชะงักไปทันที “คุณรู้จักผมเหรอ?”

คราวนี้กลายเป็นหลิวหยางที่ชะงักงัน เขานิ่งไปก่อนจะพูดว่า “ประธานหยาง เมื่อเดือนที่แล้วบริษัทลงทุนในเครือของท่านได้ลงทุนกับอสังหาริมทรัพย์เมืองในฝันเป็นจำนวนห้าหมื่นล้าน ตอนนี้ท่านเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของเมืองในฝันครับ”

“อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง”

หยางเฉินจำได้ในทันใด เดือนที่แล้วลั่วปิงได้ขอให้เขาเซ็นเอกสารฉบับหนึ่ง นั่นก็คือการลงทุนห้าหมื่นล้านในอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่ง