The king of War นิยาย บท 887

“คุณผู้หญิง ได้โปรดอย่ายั่วยุชายคนนั้นอีกเลย เขาไม่ธรรมดา แม้แต่คุณตู้แห่งตระกูลเซวก็ยังให้ความเคารพต่อเขา ผมคาดว่าความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับแดนราชา”

ผู้เฒ่าตระกูลกวนรีบพูดโน้มน้าว

“ถังซาน หุบปากซะ!”

กวนซินกัดฟันพร้อมกับพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณไร้ประโยชน์ แม้แต่คนหนุ่มอายุแค่ยี่สิบกว่ายังจัดการไม่ได้ ฉันจะได้รับความอัปยศแบบนี้ไหม?”

“คุณกล้าออกหน้าพูดแทนไอ้เวรนั่นได้ยังไง คุณคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าคุณงั้นเหรอ?”

กวนซินพูดจบปืนขนาดพกพาก็ปรากฏขึ้นในมือทันที ปากกระบอกปืนเล็งตรงไปที่ถังซาน แผดเสียงลั่นด้วยดวงตาแดงก่ำ “คุณกล้าพูดจาไร้สาระอีกไหม?”

“คุณผู้หญิง ผมว่าคุณรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่กับกษัตริย์กวนหน่อยดีกว่า”

ถังซานพูดอย่างไม่เกรงกลัว

“ปัง!”

ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น ถังซานถูกยิงที่ช่องท้อง

“ฉันบอกให้คุณหุบปาก! คุณต้องหุบปากเดี๋ยวนี้!”

กวนซินตวาดลั่นด้วยความตื่นเต้นอย่างถึงขีดสุด

แม้ว่าถังซานจะถูกยิง แต่ใบหน้าของเขาแค่ซีดเล็กน้อย ไม่ร้องสักแอะ ไม่มีความหวาดกลัวอยู่บนใบหน้า มีเพียงความผิดหวังอยู่ลึกๆ

เขาพูดในสิ่งที่เขาควรพูดแล้ว ส่วนกวนซินจะทำอย่างไร ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะมาโทษเขาไม่ได้แล้ว

ในขณะเดียวกันหยางเฉินก็ได้ส่งกวนเย่วกลับไปที่โรงพยาบาล

เนื่องจากบาดแผลกระสุนปืนฉีกขาดเป็นครั้งที่สอง ทางโรงพยาบาลจึงทำการผ่าตัดให้กับกวนเย่วอีกครั้ง

อีกกว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา กวนเย่วก็ถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด

“อย่าทำให้อาการบาดเจ็บของเธอแย่ลง มิฉะนั้นมันอาจจะทำให้ร่างกายของเธอได้รับความบอบช้ำอย่างมาก จนอาจจะทำให้พิการได้”

ศัลยแพทย์บอกกับหยางเฉิน

หยางเฉินพยักหน้า “คุณไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะต้องไม่เป็นอะไรอีก”

หยางเฉินเฝ้าอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย มองใบหน้าอันซีดเผือดของกวนเย่ว เขาอยากจะไปฆ่ากวนซินจริงๆ

เขายังรู้ดีว่าทำไมกวนเย่วถึงขัดขวางไม่ให้เขาฆ่ากวนซิน ก็เพราะเธอกลัวว่าเขาจะเป็นศัตรูกับตระกูลกวนโดยสมบูรณ์

ดังนั้นกวนเย่วจึงห้ามเพื่อไม่ให้หยางเฉินเดือดร้อนไปด้วย

ก็เหมือนกับที่กวนเย่วถูกยิงก่อนหน้านี้ เธอเอาแต่บอกว่าเพราะต้องการได้หยางเฉินเป็นอาจารย์ แต่หลังจากที่ถูกยิงเธอก็ไม่เอาแล้ว

ทั้งหมดก็เพราะเป็นห่วงว่าจะทำให้หยางเฉินจะเดือดร้อนไปด้วย

แต่ตอนนี้หยางเฉินได้ยื่นมือเข้ามาแล้ว ก็ต้องช่วยเธอให้ถึงที่สุด

“คุณมาที่นี่อีกทำไม?”

หยางเฉินยืนอยู่ข้างกายกวนเย่ว ทันใดนั้นก็สังเกตเห็นคนที่มาและหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

คุณตู้มาอีกแล้ว เขาเผยรอยยิ้มอันมีเจตนาดี เอ่ยขึ้นว่า “คุณหยาง ผมมาหาคุณเพราะมีบางอย่างจะบอกคุณ”

“ออกไปคุยข้างนอก!”

หยางเฉินเดินนำออกจากห้องผู้ป่วยไปก่อน

“พูดมาสิ!”

หยางเฉินกล่าวอย่างราบเรียบ

ถึงอย่างไรคุณตู้ก็มาจากตระกูลเซว เขากับตระกูลเซวมีบุญคุณความแค้นกันอย่างลึกซึ้ง ก็ย่อมไม่ยิ้มแย้มกับคุณตู้อยู่แล้ว

คุณตู้หัวเราะเจื่อนๆ “กษัตริย์เซวให้ผมมาบอกกับคุณ”

“เขาบอกว่า เขาได้ตรวจสอบการตายของเซวหยวนป้าอย่างถี่ถ้วนแล้ว ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคุณหยางจริงๆ”

“เขาแสดงความขอโทษอย่างจริงใจสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้”

พูดจบคุณตู้ก็หยิบสัญญาออกมาหลายฉบับ “นี่คือกิจการทั้งหมดของตระกูลคิงเซวในเมืองเยี่ยนตู มีไม่มาก แค่ประมาณห้าหมื่นล้าน”

“จัดการตามขั้นตอนทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว แค่คุณหยางเซ็นชื่อยืนยัน สัญญาให้เปล่าฉบับนี้ก็จะมีผลบังคับใช้ทันที”

หยางเฉินคิดไม่ถึงว่าคุณตู้จะมาเพื่อถ่ายทอดคำขอโทษของกษัตริย์เซว แล้วยังโอนกิจการมูลค่าห้าหมื่นกว่าล้านให้กับเขาฟรีๆ

“กษัตริย์เซวใจป้ำมากทีเดียว!”

ดูเหมือนว่าเขาจะถลำลึกเข้าไปในวังวนนี้แล้ว แม้เขาจะบอกว่าไม่สนใจตี้ชุนก็ไม่มีใครเชื่อ

“หรือว่า ฉันต้องเข้าไปอยู่ในการต่อสู้แย่งชิงตี้ชุนจริงๆ เหรอ”

หยางเฉินพึมพำกับตัวเอง

จากนั้นเขาก็โทรออกไป บอกให้หม่าชาวจัดคนของทีมผู้พิทักษ์เงาลับไปปกป้องกวนเย่ว

ไม่ว่าจะอย่างไร ผู้หญิงคนนี้ก็บังกระสุนให้เขา วันนี้เธอถูกกวนซินบังคับพาตัวไป ก็สร้างความบอบช้ำอย่างหนักต่อบาดแผลที่ถูกยิงของเธอแล้ว

หมอยังกล่าวอีกว่า หากบาดแผลฉีกขาดอีกครั้งก็อาจถึงขั้นพิการได้

กวนเย่วยังอายุน้อยอยู่ หากมีอะไรไม่คาดฝันเกิดขึ้น แล้วต่อไปเธอจะทำอย่างไร?

“อาการบาดเจ็บของนายเป็นไงบ้าง?”

หยางเฉินถามขึ้นมาอีกครั้ง

หม่าชาวยิ้มและพูดว่า “พี่เฉิน ไม่ต้องเป็นห่วง พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของผม ยังไงผมก็ต้องแต่งตัวหล่อๆ ไปแต่งงานกับอ้ายหลินอยู่แล้ว”

“นายไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

พอเห็นหม่าชาวยังคงพูดเล่นได้อยู่ เขาก็รู้สึกโล่งใจ ทันใดนั้นก็พูดอีกว่า “เออใช่ คุณไปที่ซินเฉ่ากรุ๊ปเดี๋ยวนี้เลย ผมก็กำลังไปเหมือนกัน”

“ครับ!”

หม่าชาวตอบตกลงทันที

ซินเฉ่ากรุ๊ปเป็นกิจการในเมืองเยี่ยนตูของตระกูลเซว สัญญาที่คุณตู้ให้เขาเมื่อครู่ก็คือสัญญาของซินเฉ่ากรุ๊ป

ตอนนี้บ้านและรถยนต์ก็มีพร้อมแล้ว ยังขาดแต่บริษัท

เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นเพียงความคิดเดียวที่แม่ทิ้งไว้ให้หยางเฉิน เขาต้องรักษาความมั่นคงของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเอาไว้ให้ได้

แต่ซินเฉ่ากรุ๊ปนั้นเป็นของขวัญจากตระกูลเซว เหตุใดถึงไม่มอบมันให้กับหม่าชาวล่ะ

เมื่อครั้งที่อยู่ในสนามรบ หยางเฉินกับหม่าชาวได้เป็นเพื่อนพี่น้องที่สามารถหันหลังให้แก่กันและกันได้ หลังจากผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายมามาก ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นใกล้ชิดสนิทสนมยิ่งกว่าพี่น้องแท้ๆ เสียอีก

แม้ว่ามูลค่าตลาดของซินเฉ่ากรุ๊ปจะมากถึงห้าหมื่นล้าน แต่หยางเฉินก็มอบให้หม่าชาวได้อย่างไม่ลังเลเลย