The king of War นิยาย บท 89

ฉากนี้ มันเกิดขึ้นเร็วมาก จนถึงหลังจากที่กวนเจิ้งซานถูกชายฉกรรจ์ห้อมล้อมเอาไว้ ทุกคนก็ตั้งสติกันขึ้นมา

คนพวกนี้มาเพื่อจัดการกับตระกูลกวน คิดไม่ถึงเลยจริงๆ

กวนเจิ้งซานก็ยิ่งตกใจไม่น้อย กระบอกปืนนับร้อยชี้มาทางตนเองคนเดียว เขาเป็นถึงผู้นำของตระกูลกวน ไม่เคยมีใครเอาปืนชี้เขาอย่างนี้มาก่อน

แถมยังถูกปืนนับร้อยจี้ที่หัวด้วย

“พวกมึงเป็นใครวะ? ทำไมบุกเข้ามาตระกูลกวนได้?” กวนเจิ้งซานแกล้งทำเป็นตั้งมั่น แต่เสียงที่สั่นเครือ ไม่สามารถปกปิดความกลัวในใจได้

ในตอนนั้นเอง ชายฉกรรจ์ผู้เป็นหัวหน้า ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกเราได้รับแจ้งรายชื่อมา ว่าตระกูลกวนได้ใช้อาวุธสงครามต้องห้าม ตอนนี้หลักฐานชัดเจน คุณยังจะขัดขืนอีกอย่างนั้นหรือ? คนตระกูลกวนทุกคน จะต้องไปกับผม”

ทุกคนก็ตกใจตาโต อยู่ดีๆ ก็มีชายฉกรรจ์กำยำบุกเข้ามานับร้อย ไม่เพียงจะนำตัวกวนเจิ้งซานไป แต่จะนำตัวคนตระกูลกวนทุกคนไปด้วย นี่คงจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่！

พอได้ยินหัวหน้าทีมพูดแบบนั้น กวนเจิ้งซานก็หมดแรง นั่งฟุบลงไปที่พื้น ใบหน้าอึ้งนิ่งไป “เป็นไปได้อย่างไร?”

ตระกูลอันดับต้นๆ แบบตระกูลกวน ล้วนมีทีมที่คอยปกป้องรักษาความปลอดภัย หลายปีมานี้ ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน แต่วันนี้กลับถูกคนมากมายล้อมเอาไว้

เขาไม่ได้โง่ นี่จะต้องมีคนต้องการจะล้มตระกูลกวนแน่ๆ พักใหญ่ กวนเจิ้งซานก็ตั้งสติขึ้นได้ ตอนที่หันไปมองหยางเฉินนั้น ใบหน้าตนเองก็หมดสภาพไปเลย

“มึงเป็นใครกันแน่?” กวนเจิ้งซานมีใบหน้าหมดหวัง ต่อให้ต้องตาย เขาก็ต้องรู้ให้ได้

ต่อให้เขาไม่ยอมเชื่อ ว่าคนพวกนี้ปรากฏตัวออกมาเพราะว่าหยางเฉิน แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาก็ต้องยอมรับกรรม

ส่วนหยางเฉินก็ยิ้มอย่างไม่มีพิษมีภัย “กูเป็นใคร มันสำคัญด้วยหรือ?”

“ปล่อยตระกูลกวนไปเถอะ ต่อจากนี้ตระกูลกวนจะคอยรับใช้คุณเอง” กวนเจิ้งซานก็นิ่งสงบลงในไม่นาน

หยางเฉินก็ยิ้มขึ้นมา “มึงคงจะไม่คิดหรอกนะว่าคนพวกนี้กูเป็นคนเชิญมา? ต่อให้เป็นแบบนี้จริง มึงเชื่อหรือ?”

กวนเจิ้งซานก็อึ้งไป หรือว่าจะไม่ใช่เขา?

แต่ถ้าหากว่าไม่ใช่เขา แล้วจะเป็นใคร?

“เจ้าบ้านกวน นี่เรียกว่า ทำเรื่องไม่ดี ต้องรับกรรม คุณก็ยอมให้ตรวจสอบดีๆ เถอะ ผมมั่นใจ ว่าถ้าพวกคุณไม่ได้ทำผิดอะไร ทางการก็จะไม่รังแกประชาชนหรอก แต่ถ้ามีสิ่งผิดปกติ งั้นก็ภาวนาเอาเองแล้วกัน！”

หยางเฉินยิ้มไป แล้วก็หันไปมองชายฉกรรจ์พวกนั้น “ท่านหัวหน้า ผมพูดถูกใช่ไหมครับ?”

“แน่นอนครับ！”

หยางเฉินเรียกเขาว่า หัวหน้า ชายฉกรรจ์คนนั้นก็ตัวสั่น แต่ก็ไม่กล้าเปิดเผยตัว ได้แต่พูดเสียงดังไปว่า “นำตัวไป！”

กวนเจิ้งซานและลูกหลานตระกูลกวนทั้งหมด ก็ถูกนำตัวไป

ชายผู้เป็นหัวหน้าก็กวาดสายตาไปรอบๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขรึมๆ ว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นภารกิจลับของพวกเรา ตัวตนของทุกคนในงานล้วนถูกจับตามองไว้หมดแล้ว ถ้าหากว่ามีใครกล้าเปิดเผยเรื่องของตระกูลกวน ก็จะลงโทษด้วยกฎหมายโทษฐานกบฏต่อแผ่นดิน”

พอสิ้นเสียงเขา ก็ก้าวเดินออกไป

ในห้องโถงงานเลี้ยงใหญ่ ทุกคนล้วนมีใบหน้าตกใจ โทษฐานกบฏนี่ต้องประหารทั้งตระกูล

ใครๆ ก็รู้ดี ว่าหลังจากนี้ ที่เจียงโจวก็จะไม่มีตระกูลกวนอีกต่อไป ตระกูลกวนสูญสิ้นไปได้อย่างไรนั้น ก็จะกลายเป็นคดีที่สืบความไม่ได้ของเจียงโจว

เพียงแต่ ในหัวของทุกคนล้วนมีข้อสงสัยใหญ่อยู่ว่า ชายฉกรรจ์ที่นำตัวคนตระกูลกวนไปนั้น ใครเป็นคนเรียกพวกเขามากันแน่?

จะเป็นไอ้หนุ่มนั่นหรือเปล่า?

สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่ตัวหยางเฉิน

ตอนที่สองพ่อลูกหวังหงเย่และหวังเจี้ยน เห็นสายตาหยางเฉินมองมาที่ตนเองนั้น ตัวก็สั่นไปหมด

“ฟุบ！”