The king of War นิยาย บท 895

เฉียนเปียวสามารถตัดเข็มขัดของพวกเขาได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น และสามารถตัดคอของพวกเขาได้อย่างง่ายดายเช่นกัน

“แก...ฉัน...ฉัน...ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

กวนหงเหว่ยพูดตะกุกตะกัก ดึงกางเกงขึ้น แล้วหันหลังวิ่งหนีกลับไป

องครักษ์ทั้งสองก็วิ่งหนีไปเช่นกัน

ภายในห้องผู้ป่วยกลับมาเงียบสงบอีกครั้งได้ในที่สุด

กวนเย่วมีสีหน้ากังวลใจ มองมาที่หยางเฉินและกล่าวว่า “อาจารย์ ถึงยังไงอารองของฉันก็มีความสัมพันธ์กับเจ้าชายรองของตระกูลคิงกวน พวกคุณทำกับเขาแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลคิงกวนแล้ว ต่อไปเกรงว่าจะแก้ไขได้ยาก”

หยางเฉินพูดอย่างเฉยชา “ผมไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย ไม่อยากสร้างความบาดหมางกับทางตระกูลคิงกวน และไม่ได้ต้องการจะสะสางบุญคุณความแค้น”

ในเวลานี้กวนเย่วก็มีภาพจินตนาการขึ้นมาว่า ถึงแม้กษัตริย์กวนจะมาด้วยตัวเอง หยางเฉินก็คงจะไม่ไหว้หน้ากษัตริย์กวนอยู่ดี

“เฉียนเปียว ช่วงนี้คุณต้องรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยของกวนเย่ว หากมีใครกล้ามาก่อกวนการฝึกของเธออีก ต่อให้เป็นกษัตริย์กวน ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”

ทันใดนั้นหยางเฉินก็มองไปทางเฉียนเปียวแล้วออกคำสั่ง

“ครับผม!”

เฉียนเปียวกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของเพื่อนรักของผม น่าจะไม่มีเวลามาเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาล คุณพักผ่อนให้เต็มที่ ผมเสร็จธุระแล้วจะมาหาคุณ”

หยางเฉินมองไปที่กวนเย่วแล้วกำชับว่า “มีเฉียนเปียวอยู่ นอกจากยอดฝีมือชั้นสุดยอดของตระกูลเดอะคิงก็ไม่มีใครทำร้ายคุณได้อีก”

กวนเย่วพยักหน้า “อาจารย์ ขอบคุณค่ะ!”

หยางเฉินฉีกรอยยิ้มอันสดใส “ตั้งแต่คุณเอาตัวเข้ามาบังกระสุนให้ผม ผมก็ยอมรับคุณเป็นลูกศิษย์ของผมแล้ว รอคุณหายดีเมื่อไหร่ ผมจะถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้ของผมให้คุณ”

เมื่อได้ยินหยางเฉินพูดเช่นนี้ กวนเย่วก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ดวงตาของเธอดูสดใส เธอพยักหน้าซ้ำๆ “อาจารย์ ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะพักฟื้นในโรงพยาบาลอย่างว่านอนสอนง่าย พยายามฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด จะได้ให้คุณสอนศิลปะการต่อสู้ให้ฉัน”

เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นบนใบหน้าของกวนเย่ว หยางเฉินก็อดยิ้มไม่ได้ “ดี ผมจะรอคุณ!”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป

พรุ่งนี้จะเป็นวันสำคัญของเพื่อนรักของเขา ในฐานะที่เขาเป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวที่หม่าชาวมี เขาจึงไม่สามารถยอมให้เกิดปัญหาได้

มีบางเรื่องที่เขาจำเป็นต้องจัดการด้วยตัวเอง

และในเวลานี้กวนหงเหว่ยได้ออกจากโรงพยาบาลมุ่งหน้าไปยังวิลล่าพร้อมสวนที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว

“พ่อคะ พ่อมาที่นี่ทำไม?”

ทันทีที่กวนหงเหว่ยลงจากรถ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมา เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่บวมแดงของกวนหงเหว่ยก็มีสีหน้าแปลกใจ “พ่อคะ พ่อไปทำอะไรมา? ทำไมหน้าตาบวมปูดแบบนี้?”

เมื่อครู่เฉียนเปียวได้ออกแรงอย่างมาก แก้มทั้งสองของกวนหงเหว่ยบวมแดงขึ้นมา

“พ่อรู้ว่าลูกได้รับความอยุติธรรมในเมืองเยี่ยนตู จึงขอให้คุณปู่ของลูกช่วยปล่อยพ่อมาช่วยลูก ทันทีที่พ่อมาถึงเมืองเยี่ยนตู ก็ไปหาหญิงชั่วกวนเย่วมาแล้ว”

“แต่คิดไม่ถึงเลยว่า ข้างกายหญิงชั่วนั่นจะมียอดฝีมือคุ้มครองอยู่ แถมยังตบพ่อสองครั้ง บัญชีนี้ พ่อต้องชำระแค้นให้ได้”

กวนหงเหว่ยพูดพร้อมกับกัดฟันกรอด

พอนึกถึงการถูกตบหน้า ความโกรธก็ปะทุอยู่ในใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ หน้าตาของเขาดูดุร้ายขึ้นเพราะความโกรธ

“อะไรนะ? พ่อไปหากวนเย่วมาแล้วเหรอ?”

กวนซินถามด้วยความแปลกใจ

“พ่อต้องไปหาหญิงชั่วนั่นอยู่แล้ว ไม่งั้นพ่อจะออกหน้าให้ลูกได้ยังไง?” กวนหงเหว่ยถามกลับ

กวนซินสีหน้าดุร้าย เธอกัดฟันพูดว่า “พ่อคะ หญิงชั่วนั่นมันมีอาจารย์แล้ว มีตำแหน่งสูงในเมืองเยี่ยนตูและมีความแข็งแกร่งมาก พ่อไม่ควรบุ่มบ่ามรีบไปหาหญิงชั่วนั่นตอนนี้”

“ไม่ใช่เพราะว่าพ่อเจ็บแทนลูกหรอกเหรอ?” กวนหงเหว่ยกล่าวอย่างหงุดหงิด

“พ่อคะ พ่อไม่ต้องห่วง ฉันคิดหาวิธีแก้แค้นเอาไว้แล้ว”

ความชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของกวนซิน

“เอ๊ะ? ลูกมีวิธีจัดการกับอาจารย์ของกวนเย่วแล้วเหรอ?”

กวนหงเหว่ยรู้สึกมีความหวังขึ้นมา

“อาจารย์ของกวนเย่วชื่อหยางเฉิน ข้างกายยังมีเพื่อนสนิทชื่อหม่าชาวอยู่ด้วย พรุ่งนี้จะเป็นวันแต่งงานของหม่าชาว”