The king of War นิยาย บท 906

หยางเฉินรู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อกี้เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจน ไป๋ชิ่งอยากฆ่าภรรยาของตัวเอง

นอกจากนี้ ตอนที่ไป๋ชิ่งตบหน้าหลิวฉีต่อหน้าทุกคนก่อนหน้านี้ แววตาของภรรยาไป๋ชิ่งฉายแววทนไม่ได้

แน่นอนว่าหยางเฉินแค่สงสัยเท่านั้น เรื่องของตระกูลคิงไป๋เขาไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้ งานแต่งใกล้จะจบแล้ว หม่าชาวดื่มเหล้ามงคลเสร็จแล้ว แขกจำนวนมากก็กลับไปแล้ว

“โอเค เราก็ควรกลับกันแล้ว”

ไป๋ชิ่งยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา ลุกขึ้นยิ้มและเอ่ยขึ้น

ก่อนกลับ ยังมองเสี้ยวเสี้ยวด้วยใบหน้ามีเมตตา แล้วพูดว่า “เสี้ยวเสี้ยว ปู่ไป๋จะกลับแล้ว ก่อนกลับ มีของขวัญให้หนูชิ้นหนึ่ง”

พูดพลาง ไป๋ชิ่ง เอาตุ๊กตาการ์ตูน ออกมาจากกุญแจรถยนต์

เมื่อกี้กุญแจรถยนต์ของไป๋ชิ่งวางอยู่บนโต๊ะอาหาร เสี้ยวเสี้ยวเอาแต่มองตุ๊กตาการ์ตูนตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่าชอบมาก

ตอนนี้ได้ยินว่าไป๋ชิ่งจะเอาตุ๊กตาการ์ตูนให้ตัวเอง ใบหน้าเล็กๆ ของเสี้ยวเสี้ยว เต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่ยังคงมองฉินซีอย่างกล้าๆ กลัว

“คุณไป๋ ขอบคุณความหวังดีของคุณนะคะ ไม่ต้องหรอกค่ะ”

ฉินซีรีบพูดขึ้น

ไป๋ชิ่งยิ้มแล้วพูดว่า “แค่ตุ๊กตาการ์ตูนตัวเดียวเอง ราคาไม่เท่าไร ในเมื่อหนูน้อยชอบ ก็ให้เธอได้”

“เสี้ยวเสี้ยว ยังไม่รีบขอบคุณปู่ไป๋อีก”

จู่ๆ ฉินซีเกรงใจ จึงพูดออกมา

เสี้ยวเสี้ยวรับของขวัญ สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ มอง ไป๋ชิ่ง แล้วพูดด้วยเสียงหวาน “ขอบคุณค่ะปู่ไป๋!”

“ไม่เป็นไร! เสี้ยวเสี้ยวเป็นเด็กดีจริงๆ!”

ไป๋ชิ่งพูดพลาง ยื่นมือไปหยิกแก้มเสี้ยวเสี้ยวเบาๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความเอ็นดู

คนที่ไม่รู้ คงเข้าใจว่าไป๋ชิ่งเป็นปู่ของเสี้ยวเสี้ยวจริงๆ

“คุณฉิน เราไปก่อนนะ มีโอกาสคงได้คุยกันอีก!”

ภรรยาของไป๋ชิ่งยิ้มและบอกลาฉินซี

“โอเคค่ะ คุณไป๋ คุณนายไป๋เดินทางดีๆ นะคะ!”

ฉินซีตอบกลับอย่างมีมารยาท

จนกระทั่งสองสามีภรรยากลับไป หยางเฉินจึงพูดว่า “ต่อไป อย่าทำความรู้จักกับคนของตระกูลคิงไป๋”

ฉินซีพูดว่า “ฉันคิดว่าคุณไป๋กับคุณนายไป๋ดีมากนะ! ถ้าเราสามารถดูแลเอาใจใส่กับตระกูลคิงไป๋ได้ เป็นผลดีต่อการพัฒนาเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมากเลยนะ”

หยางเฉินปกป้องฉินซีเป็นอย่างดี ฉินซีจึงไม่รู้ถึงความสามารถของตระกูลคิงไป๋ และไม่รู้สถานการณ์ของเมืองเยี่ยนตูในตอนนี้

เมื่อกี้ไป๋ชิ่งกับภรรยาเป็นกันเองมาก ผู้หญิงที่ดีแบบนี้ จึงเข้าใจว่าอีกฝ่ายชอบเสี้ยวเสี้ยวจริงๆ

หยางเฉินเงียบไป ฉินซีเข้าใจว่าหยางเฉินโกรธ จึงรีบพูดว่า “ที่รัก คุณรู้อะไรมาหรือเปล่า”

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “จำคำของผมเอาไว้ ห้ามไปเชื่อ คนของตระกูลเดอะคิงทุกคน ถ้าต่อไปมีคนของตระกูลเดอะคิง เป็นฝ่ายเข้ามาใกล้ชิดคุณ คุณแค่รับมือไว้ก็พอ”

น้อยมากที่หยางเฉินจะแสดงท่าทีจริงจังขนาดนี้ ต่อหน้าฉินซี

ฉินซีแอบรู้สึกถึงอะไรผิดปกติ แต่ไม่ได้ถามอะไรมาก เธอยิ้ม พยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้วที่รัก คุณวางใจเถอะ ต่อไปฉันจะไม่สานสัมพันธ์ใดๆ กับคนตระกูลเดอะคิง”

“พี่เฉิน วันนี้ขอบคุณนะพี่!”

ขณะนั้น หม่าชาวที่ส่งแขกเรียบร้อย พาอ้ายหลินเดินเข้ามา มองหยางเฉินแล้วเอ่ยขึ้น

หยางเฉินยิ้มบางๆ “นายกับอ้ายหลินมีความสุขได้ก็ดีแล้ว ระหว่างพี่น้อง ไม่ต้องพูดขอบคุณกันแล้ว”

“พี่ วันนี้พี่หล่อเท่มาก!”

หมีเสวี่ยก็เดินเข้ามา มองหม่าชาวด้วยสีหน้าพอใจ แล้วเอ่ยขึ้น

หม่าชาวยิ้มแหยๆ “จริงไหม”

อ้ายหลินกลอกตามองบนใส่หม่าชาว “ดูเหมือนคุณได้อกได้ใจนะ!”

“ฮ่าๆ......”

ทุกคนหัวเราะร่า

“พี่เฉิน ผมมีเรื่องอยากคุยกับพี่”

จู่ๆ หม่าชาวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง