The king of War นิยาย บท 935

ผ่านไปนาน ช่างแต่งหน้าก็ถามขึ้น

เมื่อมองดูผลงานชิ้นเอกของตนเอง ช่างแต่งหน้าก็พอใจมาก แต่กวนเย่วไม่พอใจ ซึ่งทำให้เธอเสียใจเล็กน้อย

“หน้าสด ฉันก็พอใจ”

กวนเย่วกล่าวด้วยท่าทางไร้อารมณ์ความรู้สึก ด้วยใบหน้าที่น่าเศร้า

ในฐานะลูกสาวนอกสมรสของตระกูลคิงกวน จึงไม่มีสิทธิเลือกใดๆ บัดนี้เมื่อมีค่าที่จะทำให้ตระกูลได้ผลประโยชน์แล้ว ตระกูลคิงจึงจำได้ว่าเธอมีสายเลือดกับตระกูลคิงกวนด้วย

“คุณหนูเย่วสวยอย่างเป็นธรรมชาติ แม้ไม่ได้แต่งหน้า ก็เป็นคนสวยอยู่แล้ว”

ช่างแต่งหน้าปกปิดความอายของตนเองด้วยรอยยิ้ม

“เสร็จหรือยัง? ถ้าเสร็จแล้ว พวกคุณก็ออกไปได้แล้ว”

กวนเย่วกล่าวอย่างเรียบสงบ

หลังจากที่เธอพูดแล้ว ทีมแต่งหน้าก็ออกไปทันที

ในไม่ช้า เธอถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในคฤหาสน์หลังใหญ่

เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างยากลำบาก แล้วย้ายไปที่เตียง เป็นระยะทางสั้นๆไม่กี่เมตร แต่เธอใช้แรงอย่างมาก

เมื่อไม่นานมานี้ ที่เธอช่วยหยางเฉินบังกระสุน ถึงตอนนี้ยังไม่หายดี

ตอนนี้เธอเดินเพียงไม่กี่ก้าว และเธอต้องใช้แรงไปมาก

แต่นี่คือความโหดร้ายของตระกูลคิง สายเลือดอย่างเธอ ทำได้เพียงเป็นเครื่องสังเวยของตระกูลและไม่มีทางเลือก

“ท่านอาจารย์ ท่านอย่ามานะ!”

กวนเย่วนั่งบนเตียงด้วยความกังวลในดวงตาของเขา

ในใจของเธอซับซ้อนมาก และเธอกังวลว่าเมื่อหยางเฉินมา ตระกูลคิงกวนจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่

และยังหวังว่าหยางเฉินจะมาพาเธอไปจากตระกูลร่ำรวยที่ไร้ความรู้สึกนี้ตลอดไป

แม้ว่าจะมีสายเลือดของตระกูลคิงกวนไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แต่เธอกลับไม่มีความรู้สึกต่อตระกูลคิงกวนเลย มีแต่ร่องรอยของความเกลียดชัง

เธอรู้เพียงว่า บุญคุณการให้กำเนิดไม่มีค่าเท่าบุญคุณการเลี้ยงดู

"คุณพร้อมหรือยัง?"

ในขณะนี้ หญิงสาวในชุดยาวเดินเข้ามาและถามกวนเย่วด้วยใบหน้าที่เย็นชา

กวนเย่วเหลือบมองอีกฝ่ายจางๆ "พร้อมแล้วไง?ไม่พร้อมแล้วไง?”

หญิงในชุดกระโปรงยาวขมวดคิ้ว และส่งเสียงอย่างเย็นชา "กวนเย่ว คุณมันไม่รู้จักขอบคุณ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้แต่งงานกับตระกูลอู่หวง"

“คุณรู้ไหมว่ามีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ที่ต้องการจะอภิเษกสมรสกับราชวงศ์?”

“อู่จื่อไคเป็นลูกชายของหัวหน้ารอง อู่หนิง เมื่อคุณแต่งงานเข้าไปในตระกูลอู่หวงแล้ว คุณจะเป็นคุณนายน้อยของบ้านรองของตระกูลอู่หวง ถ้าไม่ใช่เพราะฉันกวนฉิน คุณจะโชคดีเช่นนี้หรือไม่?

กวนฉินกล่าวอย่างภาคภูมิใจ เหตุผลที่ตระกูลคิงกวนสามารถแต่งงานกับตระกูลอู่หวงได้ในครั้งนี้เป็นเพราะเธอเป็นคนทำ

แม่สามีของเธอเป็นลูกสาวของตระกูลอู่หวง และพ่อสามีของเธอยังเป็นตระกูลร่ำรวยอันดับต้นๆ ในเมืองอู่หวงอีกด้วย

ในตระกูลอู่หวง แม้ว่าเธอจะเป็นเพียงคนนอก แต่ในตระกูลคิงกวน เธอได้รับความสำคัญอย่างมาก

โดยปกติ คนที่เธอติดต่อจะเป็นทายาทสายตรงของตระกูลอู่หวง สำหรับรุ่นเดียวของตระกูลคิงกวน พวกเขาต้องกล่าวทักทายเมื่อพบเธอ

มีเพียงกวนเย่วเท่านั้นที่ไม่ไว้หน้าเธอเลย

หลังจากฟังคำพูดของกวนฉิน กวนเย่วพูดจางๆ“คุณคิดว่าเป็นเกียรติที่จะแต่งงานเข้าไปในตระกูลอู่หวง ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนต้องการแต่งงานเข้าไปในตระกูลอู่หวงเหมือนคุณ”

"หึ!"

กวนฉินกล่าวอย่างเย็นชา "คุณหยิ่งต่อไปเลย เมื่อคุณไปถึงตระกูลอู่หวง จะมีคนสอนมารยาทให้คุณ ด้วยนิสัยของคุณ ถ้าคุณไม่ยอมเปลี่ยน เกรงว่าคุณจะต้องซวยแน่"

“พูดหมดหรือยัง? ถ้าหมดแล้วก็ออกไปได้แล้ว!”

“ไอ้บ้า! กูตายแล้ว ไอ้พวกโง่ พวกมึงเป็นนักเรียนชั้นประถมทุกคนเหรอ?”

อู่จื่อไคดูหงุดหงิดและเสียง "ปัง" ดังขึ้น เขาโยนโทรศัพท์ลงกับพื้นโดยตรง

“พ่อครับ คุณช่วยซื้อลิขสิทธิ์เกมนี้ได้ไหม? ถึงตอนนั้น ให้ฝ่ายเทคนิคให้ผมทำหน้าที่เล็งอัตโนมัติและสร้างความเสียหาย 2 เท่า ผมอยากโชคดีและได้กินไก่ทุกวัน!”

จู่ๆอู่จื่อไคก็คว้าแขนของอู่หนิงแล้วพูด พูดโดยแกว่งไปมา ราวกับเด็กอายุหกเจ็ดขวบ ทำตัวเหมือนเด็กนิสัยเสียที่อ้อนผู้ใหญ่

อู่หนิงลูบหัวของอู่จื่อไคอย่างเอ็นดู และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอเพียงแค่คุณแต่งงานแล้ว ให้ภรรยาของคุณมีลูกหนึ่งคน พ่อก็จะซื้อลิขสิทธิ์เกมนี้ให้”

“ได้ๆๆ พ่อใจดีที่สุดแล้ว เมื่อผมแต่งงาน ผมจะให้ภรรยาของผมคลอดเด็กชายอ้วนใหญ่ทันที” อู่จื่อไครู้สึกดีใจมากในทันที

พ่อบ้านวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหลังเขา และเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ออกมา แล้วยื่นให้อู่จื่อไค

ไม่นาน โทรศัพท์ของอู่จื่อไคก็มีเสียงปืนดังขึ้นอีกนัด และเขาก็คำรามไม่หยุด

สมาชิกของตระกูลคิงกวนต่างมองหน้ากันอย่างตกใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่คาดคิวว่าลูกชายของหัวหน้ารองของตระกูลอู่หวงจะกลายเป็นเด็กปัญญาอ่อน

อู่หนิงไม่สนใจเลย มองไปที่อู่จื่อไคด้วยใบหน้าที่เอ็นดู จากนั้นสายตากวาดมองไปรอบๆ

เขายิ้มและพูดว่า "จื่อไคพิการทางสมองตั้งแต่ยังเด็ก ปีนี้เขาอายุ 25 ปี แต่ไอคิวของเขาเพิ่งจะอายุ 10 ขวบเท่านั้น"

“อย่างไรก็ตาม กษัตริย์กวนวางใจได้ แม้ว่าจื่อไคจะปัญญาอ่อน แต่ก็ไม่มีปัญหากับการทำงานของระบบสืบพันธุ์ของเขา”

ในที่สุดดวงตาของอู่หนิงก็จ้องไปที่กษัตริย์กวน ซึ่งอยู่ในตำแหน่งหลักและอธิบาย

ดวงตาของกษัตริย์กวนหรี่ลงเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ระเบิดออกมา เขาพูดด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า“ถ้าแต่งงานแล้ว ก็เป็นสมาชิกของตระกูลอู่หวง ไม่มีอะไรต้องกังวล"

อู่หนิงยิ้มเล็กน้อย “ขอบคุณกษัตริย์กวน!”

ตาของกษัตริย์กวนก็จ้องไปที่กวนหงอี้และกล่าวว่า "เรื่องต่างๆต่อจากนี้ มอบให้คุณรับผิดชอบต่อแล้วกัน"

“ครับ พ่อ!”

กวนหงอี้ลุกขึ้นตอบอย่างรวดเร็ว และคนอื่นๆก็ลุกขึ้น "ส่งกษัตริย์กวนด้วยความเคารพ!"