The king of War นิยาย บท 991

หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย “หากเป็นเช่นนี้ ผู้นำแห่งสำนักมารเมืองเหมียวจะทำเช่นเดียวกันอย่างแน่นอน”

“จากการคาดเดาของเรา สิ่งที่สำนักมารทำนั้น ล้วนปิดบังผู้ควบคุมของเมืองเหมียว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ หากสำนักมารส่งผู้แข็งแกร่งมาที่เมืองกษัตริย์กวน มันจะทำแบบลับๆเท่านั้น”

“แม้ว่าตระกูลเจียงจะเป็นตระกูลหลักที่ค้นพบผู้แข็งแกร่งของสำนักมาร แต่ตระกูลคิงกวนต่างหากที่เป็นเจ้านายที่แท้จริงของเมืองกษัตริย์กวน และคนที่ออกคำสั่งให้จัดระเบียบของตระกูลต่างๆคือกษัตริย์กวน ถึงตอนนั้น ผู้แข็งแกร่งสำนักมารจะต้องไปที่คฤหาสน์คิงกวนอย่างแน่นอน”

“ดังนั้น เราแค่ต้องรวมกำลังทั้งหมดของเมืองกษัตริย์กวน ไปรวมตัวที่คฤหาสน์คิงกวน แล้วรอจนกว่าผู้แข็งแกร่งสำนักมารจะปรากฏขึ้น”

“นั่นคือเหตุผลที่ผมพูดว่า กษัตริย์กวนเต็มใจร่วมมือหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ด้วยวิธีนี้ คฤหาสน์คิงกวนจะตกอยู่ในอันตราย”

ณ ขณะนั้น เจียงสยงมองไปที่กษัตริย์กวน สีหน้าท่าทางของกษัตริย์กวนเคร่งขรึม แต่ไม่ได้ตอบตกลงในทันที และยังมีความลังเลอยู่บ้างบนใบหน้าของเขา

ในมุมมองของกษัตริย์กวน เหตุผลส่วนใหญ่ที่หยางเฉินทำเช่นนี้ คือการช่วยเหลือตระกูลเจียง

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ หยางเฉินยังต้องการใช้เรื่องนี้เพื่อยืนยันว่าเป็นเมืองเหมียวหรือเป็นสำนักมารของเมืองเหมียวกันแน่ที่ต้องการปั่นป่วนจิ่วโจว

ในฐานะอดีตเทพสงครามแดนเหนือของจิ่วโจว จนตาย เขาก็ยังเป็นทหารของจิ่วโจว

ใครก็ตามที่ต้องการปั่นป่วนจิ่วโจว เขาจะไม่ยอมปล่อยไว้แน่

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ กษัตริย์กวนไม่ยอมให้คำตอบสักที

หยางเฉินและเจียงสยงต่างก็ตระหนักถึงอันตรายของเรื่องนี้เช่นกัน เมื่อกษัตริย์กวนเห็นด้วย ทั้งคฤหาสน์คิงกวนจะต้องเผชิญกับความเป็นความตาย

หลังจากผ่านไปนาน กษัตริย์กวนก็เงยหน้าขึ้นมองหยางเฉินอย่างจริงจังและถามว่า “ถ้าเราเดาผิด คนที่ต้องการควบคุมจิ่วโจว มันคือทั้งเมืองเหมียว เกรงว่ามันจะไม่ใช่งู แต่เป็นไฟ"

“ถึงตอนนั้น เราจะจัดการกับมันอย่างไรดี? เกรงว่าทั้งคฤหาสน์คิงกวนจะกลายเป็นซากปรักหักพังในทันที ต่อจากนั้นไป จิ่วโจวก็จะไม่มีคฤหาสน์คิงกวนอีก!”

สีหน้าเจียงสยงดูเคร่งขรึมมาก ในฐานะผู้นำหนึ่งในสี่ตระกูลหลักในเมืองกษัตริย์กวน เขารู้ดีว่าพวกเขาจะเผชิญอะไรหากตระกูลคิงกวนถูกทำลายโดยกองกำลังอื่น

กล่าวได้ว่า การอยู่หรือการพินาศของตระกูลคิงกวนนั้น เกี่ยวข้องกับการอยู่และการพินาศของตระกูลชั้นนำทั้งหมดในเมืองกษัตริย์กวน

“ผมรับรองได้เลยว่า ถ้ามันมาถึงจุดนั้นจริงๆ คฤหาสน์คิงกวนอาจถูกทำลายในคราวเดียว แต่ตระกูลคิงกวนจะไม่ถูกทำลายแน่นอน!”

หยางเฉินสัญญาด้วยสีหน้าจริงจัง

กษัตริย์กวนเข้าใจความหมายของหยางเฉิน ถ้าเป็นทั้งเมืองเหมียวต้องการควบคุมจิ่วโจว มันจะเป็นศัตรูของทั้งจิ่วโจว

เมื่อเมืองเหมียวส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพมาหลายคน เพียงการต่อสู้ ก็สามารถทำให้คฤหาสน์คิงกวนกลายเป็นซากปรักหักพัง

เหตุผลที่ตระกูลคิงกวนสามารถกลายเป็นตระกูลคิง ไม่ได้อาศัยคฤหาสน์ แต่อาศัยผู้คนและความมั่งคั่งของเมืองกษัตริย์กวนเหล่านั้น

ตราบใดที่ยังมีผู้คน ทรัพย์สิน ตระกูลคิงกวนจะไม่มีวันถูกทำลาย

“สุดท้ายนี้ ให้ผมถามคุณหยางอีกคำถามหนึ่ง ถ้ามีเพียงสำนักมารเมืองเหมียว แค่คุณคนเดียว คุณสามารถรับมือได้ไหม?”

กษัตริย์กวนถามอีกครั้ง

"ได้!"

หยางเฉินตอบเพียงคำเดียว และไม่ได้พูดอะไรอีก

ณ เวลานี้ มีแต่ความไว้ใจระหว่างกัน ไม่ว่าจะพูดมากแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์

“เอาล่ะ ทำตามที่คุณหยางบอก เราจะล่องูออกจากรู ตระกูลคิงกวนของเราจะออกคำสั่งให้ตระกูลอื่นคัดกรองคนในตระกูลของตนเอง!”

กษัตริย์กวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“โอเค ด้วยความกล้าหาญนี้ของกษัตริย์กวน ต่อไปตระกูลคิงกวนจะเป็นเพื่อนผมหยางเฉิน!”

หยางเฉินรู้สึกซาบซึ้งอย่างมากในใจของเขา

ระหว่างเขาและตระกูลคิงกวน แม้ว่าก่อนหน้านี้จะขุ่นเคืองกัน แต่ผู้กระทำความผิดก็ตายไปแล้ว และความคับข้องใจก็สิ้นสุดลง