The king of War นิยาย บท 992

วินาทีถัดมา ชายชราสวมชุดลัทธิเต๋าก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของทุกคน

"ใคร?"

ห้องประชุม เต็มไปด้วยผู้นำตระกูลต่างๆในเมืองกษัตริย์กวน ในขณะนี้ พวกเขาเห็นใครบางคนบุกเข้ามาและพวกเขาทั้งหมดก็แสดงความโกรธ

“เมื่อกี้พวกคุณกำลังคุยกันว่าจะจัดการกับผมยังไง แต่ตอนนี้กลับมาถามว่าผมเป็นใคร?”

ชายชราในชุดคลุมเต๋ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่คำพูดของเขาออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก แม้แต่กษัตริย์กวนก็ลุกขึ้นยืนและมองชายชราในชุดลัทธิเต๋าอย่างระมัดระวัง "คุณคือคนจากสำนักมารหรือ?"

เมื่อชายชราในชุดลัทธิเต๋ากล่าว ผู้ชมก็ตกใจ!

เป็นคนจากสำนักมารเมืองเหมียวจริงด้วย เมื่อกี้พวกเขายังคุยกันถึงวิธีจัดการกับผู้แข็งแกร่งที่มาจากสำนักมารอยู่เลย คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายก็มาแล้ว

“ขี้หมูขี้หมาอย่างพวกคุณนะเหรอ จะทำอะไรผมได้?”

ชายชราในชุดคลุมเต๋ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

เขายืนอยู่ที่นั่น ราวกับว่ามีช่องว่างที่ผ่านไม่ได้ แม้แต่กษัตริย์กวนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่คนเหล่านี้ก็ยังตกใจอย่างมากในขณะนี้

จากตัวชายชราในชุดลัทธิเต๋า เขารู้สึกถึงความถูกกด เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุด สามารถทำให้เขารู้สึกถูกกดขี่ มันจะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพแน่นอน

“หลายร้อยปีที่ผ่านมา ผู้คนจากเมืองเหมียวซ่อนตัวจากโลกเสมอ แต่คนของสำนักมารของพวกคุณมีผู้แข็งแกร่งมากมายออกมายังโลก ไม่กลัวเมืองเหมียวจะรู้เรื่องนี้หรือ?”

กษัตริย์กวนถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋ามองกษัตริย์กวนอย่างดูถูก "คุณกำลังทดลองผมอยู่หรือ?"

กษัตริย์กวนกำลังทดสอบเขาจริงๆ แน่นอนว่าเขาไม่ยอมรับ เขาแสร้งทำเป็นสงบแล้วพูดว่า “ทำไมถึงต้องทดสอบคุณด้วย?ผู้แข็งแกร่งของเมืองเหมียวเก่งกาจอยู่แล้ว ผู้แข็งแกร่งภายนอก ในสายตาเมืองเหมียวก็เหมือนมด”

“ในเมื่อพวกคุณซ่อนตัวจากโลกนี้ พวกคุณต้องมีเหตุผลของพวกคุณอยู่แล้ว แต่พวกคุณได้ส่งคนจากสำนักมารมากมายให้ปลอมตัวเข้ามาในตระกูลต่างๆของเรา คุณทำแบบนี้มันเกินไปหรือเปล่า?”

กษัตริย์กวนท่าทีถ่อมตนมาก แต่สิ่งที่เขาพูดก็จริง ในสายตาของผู้แข็งแกร่งชั้นนำของสำนักมาร ในโลกนั้นเป็นเหมือนมด

ชายชราในชุดคลุมเต๋าเย้ยหยัน "ดูเหมือนว่า พวกคุณน่าจะรู้อะไรบางอย่าง แต่ไม่สำคัญหรอก เพียงแค่ฆ่าพวกคุณทั้งหมดให้ตาย แม้ว่าพวกคุณจะรู้อะไรบางอย่าง มันก็ไม่สำคัญ"

เมื่อเขาพูดคำเหล่านี้ ทุกคนก็ดูเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ทุกสายตาจับจ้องไปที่ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋า เพราะกลัวว่าเขาจะเคลื่อนไหวในทันใด

ในเวลานี้ กษัตริย์กวนไม่ได้กลัวเลย เขายืนอยู่แถวหน้าสุด และผู้นำของตระกูลใหญ่ทั้งสี่ก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ข้างหลังเขา

ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆก็ก้าวไปข้างหน้า และยืนอยู่ข้างผู้มีตำแหน่งสูงในเมืองกษัตริย์กวนที่นำโดยกษัตริย์กวน มองไปที่ชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋าด้วยท่าทางเคร่งขรึม

พวกเขากำลังพูดถึงผู้แข็งแกร่งในสำนักมารเมืองเหมียวต้องเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพแน่นอน ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้ว ต่อให้พวกเขาทั้งหมดรวมตัวกัน ก็ไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องร่วมมือกันรับมือกับมัน

“พวกคุณฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เลือก พวกคุณไม่กลัวทำให้จิ่วโจวโกรธเหรอ?”

กษัตริย์กวนถามด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ ด้วยน้ำเสียงที่คุกคามเขา"แม้ว่าเมืองเหมียวจะมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพมากมาย แต่ในจิ่วโจวของเราก็มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วย"

"ไม่เพียงเท่านั้น สมรภูมิจิ่วโจวยังมีปืนและปืนใหญ่ที่มีพลังมหาศาล ไม่ว่าพวกคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกคุณก็เป็นแค่มนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ สามารถบังปืนและกระสุนได้หรือ?"

เมื่อเสียงของเขาลดลง จุดสีแดงหลายสิบจุดมาบรรจบกันที่จุดสำคัญของชายชราที่สวมชุดลัทธิเต๋าในทันที

“ดูเหมือนว่า ผู้คนภายนอกจะไร้เดียงสาและน่ารักจริงๆ พวกคุณไม่รู้หรอกว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพนั้นน่ากลัวขนาดไหน เศษเหล็กเพียงไม่กี่ชิ้นจะทำอะไรผมได้หรือ?”

ชายชราในชุดคลุมเต๋าถามอย่างเย้ยหยัน

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เสียงของเขาลดลง ทุกคนต่างตกใจเมื่อพบว่าชายชราในชุดคลุมลัทธิเต๋า ซึ่งเดิมทียังยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้หายตัวไปในทันที

"ลงมือ!"