The king of War นิยาย บท 998

เนื่องจากระยะทางนั้นไกลเกินไป ผู้นำระดับสูงในเมืองกษัตริย์กวนจึงไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นเพียงร่างที่ล้มลงกับพื้นในทันใด

แม้ว่าจะไม่ชัดเจนว่าใครล้มลง แต่ทุกคนรู้ว่าเป็นชายชราในชุดเต๋า ซึ่งถูกหินที่หยางเฉินขว้างไปโดยตั้งใจ ล้มลงกับพื้น

“ผมได้ทำลายวิชาของเขาแล้ว ส่งคนสองคนไปนำตัวเขากลับมา!”

เสียงของหยางเฉินก็ดังขึ้น

จนถึงขณะนี้ ทุกคนเหมือนตื่นจากฝัน

ทุกคนตกใจจนชา เมื่อรู้ว่าก้อนหินที่หยางเฉินเพิ่งขว้างออกไปนั้นสามารถทำลายวิชาผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่หนีไปหลายร้อยเมตร

จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง พวกเขาถึงรู้ว่า จะมีช่องว่างขนาดใหญ่เช่นนี้ระหว่างผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

"ผมไป!"

หลินเฮ่าอาสาที่จะนำชายชราในชุดลัทธิเต๋ากลับมาด้วยตนเอง

ในขณะนี้ ชายชราในชุดเต๋าสีหน้าซีด และเห็นเลือดจำนวนมากในตันเถียนของเขา

เห็นได้ชัดว่า หินที่หยางเฉินขว้างออกไปนั้น ได้ทำลายตันเถียนของชายชราที่สวมชุดเต๋า

สำหรับผู้ที่ฝึกฝนบูโด ตันเถียน เป็นสถานที่ที่สำคัญที่สุด เมื่อตันเถียนแตก ฐานวิชาจะสลายไปทันที

ชายชราในชุดเต๋ายังจะมีความเย่อหยิ่งของเมื่อกี้ที่ไหน?

ทั้งคนดูเหมือนจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาว่างเปล่า และเขาพูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก"คุณ คุณทำลายวิชาของผมแล้วหรือ?"

บูโดนั้น โหดร้ายมาโดยตลอด

หยางเฉินรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี และมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายอยู่มากมายในสำนักมารเมืองเหมียว และหลังจากที่เขาค้นพบ พวกเขาก็ตายเพราะพิษกู่ระเบิด

ตั้งแต่นั้นมา ความแค้นระหว่างเขากับสำนักมารเมืองเหมียวก็ได้ก่อตัวขึ้น

ชายชราในชุดคลุมของลัทธิเต๋าเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งที่สำคัญของเมืองเหมียว และมีเพียงเขาตายเท่านั้น จึงจะสามารถทำให้สำนักมารเมืองเหมียวหวาดกลัวได้

“ตอนนี้คุณยังมีโอกาสสุดท้ายที่จะเอาชีวิตรอด บอกมา ทำไมสำนักมารจึงจัดให้ผู้คนจากสำนักมารเข้ามาแฝงในกองกำลังระดับสูงในจิ่วโจว?”

หยางเฉินมองไปที่ชายชราในชุดเต๋าโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆและถาม

ดวงตาของเขาเย็นชาและไร้ความปรานี ราวกับกำลังมองดูคนตาย

ในเวลานี้ ดวงตาของชายชราผู้สวมชุดลัทธิเต๋าก็ค่อยๆสว่างขึ้น และมีเพียงเจตนาฆ่าที่ไม่สิ้นสุดในสายตาที่มองหยางเฉิน

“คุณทำลายวิชาของผม และยังต้องการให้ผมทรยศต่อสำนักมาร? คุณคิดว่าเป็นไปได้ไหม?”

ชายชราในชุดลัทธิเต๋าแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกหยางเฉินเป็นชิ้นๆ กินเนื้อของเขาและดื่มเลือดของเขา แล้วเขาจะบอกหยางเฉินถึงจุดประสงค์ของสำนักมารได้อย่างไร?

ดูเหมือนว่าหยางเฉินจะรู้ว่าต้องได้คำตอบนี้ตั้งนานแล้ว และไม่รู้สึกแปลกใจเลย เขาเพียงพูดจางๆว่า “จะพูดหรือไม่ก็ตาม เป้าหมายของเราสำเร็จแล้ว เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว”

"คุณต้องการทำอะไร?"

ชายชราในชุดคลุมของลัทธิเต๋าก็เปลี่ยนหน้าทันที และทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความตายกำลังจะมาถึง

หยางเฉินเหลือบมองชายชราในชุดลัทธิเต๋าอย่างเฉยเมยเป็นครั้งสุดท้าย แล้วกล่าวว่า “สำหรับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ในเมื่อวิชาถูกทำลาย ก็ไม่ต่างจากคนตาย หากเป็นเช่นนี้ ผมจะส่งคุณไปนรกแล้วกัน!”

"อย่า!"

ในที่สุดชายชราในชุดลัทธิเต๋าก็เข้าใจว่าหยางเฉินต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ และตะโกนทันที

แม้ว่าจุดตันเถียนของเขาจะถูกทำลาย แต่ในเมืองเหมียว ยังมีเทคนิคแปลกๆบางอย่างและมีโอกาสซ่อมแซมตันเถียนของเขา

เขาเป็นคนคิดได้กว้าง แม้ว่าวิชาของเขาจะไม่มีแล้ว แต่ขอเพียงยังสามารถมีชีวิตอยู่ เขาก็จะมีโอกาสฟื้นคืนสู่สถานะสูงสุดของเขาได้

"พูด! ผมพูด! ผมพูดได้ทุกอย่าง! ได้โปรดอย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผม!"

ชายชราในชุดคลุมของลัทธิเต๋ามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะอยู่รอด และตะโกนออกมา

เท้าที่หยางเฉินกำลังจะยกขึ้น ก็ค่อยๆวางลง

"มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพจำนวนจำกัดในเมืองเหมียว แต่ละตระกูล ต่างก็รู้จักซึ่งกันและกัน มีเพียงผู้นำสำนักมารเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับการออกมายังโลกของผมในครั้งนี้"

“หากผมตายที่นี่ แม้ว่าสำนักมารจะต้องการซ่อนเรื่องนี้ เกรงว่าจะปิดบังได้ไม่นาน หากกองกำลังอื่นรู้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพของสำนักมารได้เข้ามาในโลก เกรงว่ากองกำลังทั้งหมดจะส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพออกมายังโลกด้วย"

“ถึงตอนนั้น ผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบกว่าคนในเมืองเหมียวออกมายังโลก สำหรับจิ่วโจว ผลที่ตามมาจะร้ายแรงแค่ไหน ไม่จำเป็นต้องให้ผมพูดมากกว่านี้ พวกคุณน่าจะรู้ดีใช่ไหม?”

“ดังนั้น หากพวกคุณต้องการรักษาระเบียบที่มีอยู่ในจิ่วโจว พวกคุณไม่สามารถฆ่าผมได้!”

คำพูดของชายชราในชุดเสื้อคลุมของลัทธิเต๋าทำให้เหล่าขุนนางของกองกำลังใหญ่ในเมืองกษัตริย์กวนตกใจอย่างมาก

แม้แต่หยางเฉินก็ยังรู้สึกกดดันอย่างมาก

ชายชราในชุดลัทธิเต๋ามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะอยู่รอด และดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้โกหก

เนื่องจากไม่ใช่เรื่องโกหก งั้นก็หมายความว่า ไม่ใช่แค่สำนักมารออกมายังโลก แต่ยังรวมถึงกองกำลังอื่นๆในเมืองเหมียวด้วย และแต่ละกองกำลัง ก็มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพดูแลอยู่

“คุณคิดว่าเราจะปล่อยคุณไปเพราะคุณพูดแบบนี้เหรอ?”

กษัตริย์กวนถามอย่างโกรธจัด

ชายชราในชุดลัทธิเต๋ามองกษัตริย์กวนอย่างดูถูก “หากคุณคิดว่าผมพูดแบบนี้เพื่อเอาชีวิตรอด ก็ฆ่าผมซะ”

"เพียงแต่ว่า การตายของผมเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่การที่เหล่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพเข้ามายังจิ่วโจวจะเป็นเรื่องใหญ่"

“ผมยอมรับว่าความแข็งแกร่งของแดนสงครามจิ่วโจวนั้นแข็งแกร่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ? นอกจากปืนแล้ว พวกคุณยังมีอะไรอีก?”

“มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่ทรงพลังกี่คน?”

“ถ้าเดาไม่ผิด ผู้แข็งแกร่งแดนเทพในจิ่วโจว ยังต้องต่อต้านศัตรูต่างที่ใช่ไหม?”

“หากมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพจากเมืองเหมียวหลายสิบคนออกมายังโลก แม้ว่าจิ่วโจวจะส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งหมดออกมารับมือ ศัตรูต่างที่เหล่านั้น ควรรับมืออย่างไร?”

ชายชราในชุดลัทธิเต๋ามีความชัดเจนมากเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของจิ่วโจว และคำพูดสองสามคำก็กระทบจุดด้อยในจิ่วโจวโดยตรง