ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 152

บทที่152 คนเลวแห่งตระกูลโจว

ใช่แล้ว ผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จอยู่ในสังคมที่ไหน จะไม่มีเบื้องหลังมีผู้ชายหลายคนกันล่ะ

เพียงแต่พอได้ยินคำพูดนี้ ในใจเฉินเกอก็ผิดหวังอยู่นิดๆ อย่างน่าประหลาดใจเท่านั้นเอง

เขาอยากช่วยถังหว่าน นอกจากเพราะเธอสวย ยังเพราะเฉินเกอชอบเหมิงเหมิงเด็กน้อยคนนี้มากจริงๆ

อาจจะเป็นเพราะเหมิงเหมิงคือชีวิตที่ตนเองช่วยเหลือไว้มั้ง ทำให้เฉินเกอสนิทใจเป็นธรรมชาติ

แต่ดูแล้วตนเองคงคิดง่ายเกินไป

ถังหว่านอาจจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากตนเองก็ได้

สำหรับสาเหตุที่ผิดหวัง นั่นคือเฉินคือคิดว่าถังหว่านเป็นผู้หญิงแบบนั้น ถ้าไม่อย่างนั้นเหมิงเหมิงจะพูดว่าลุงมากขนาดนี้มาหาเธอได้อย่างไรกัน

เอ้อ แต่ว่านี่คือชีวิตส่วนตัวของคนอื่นเขา เกี่ยวอะไรกับตัวเองด้วย

หลังจากซื้อของเสร็จ เฉินเกอก็พาเหมิงเหมิงกลับมาเขตที่พักอาศัย

ทันใดนั้นในเวลานี้ไม่รู้ว่าเหมิงเหมิงมองเห็นอะไรเข้า ตอนแรกยังพูดคุยสนุกสนาน แต่แวบเดียวก็จับแขนของเฉินเกอเอาไว้อย่างประหม่า ตกใจจนหน้าซีด

และดวงตากำลังจ้องรถเบนซ์สีดำที่จอดอยู่ใต้ตึกที่พักสักครู่ตรงๆ

“เป็นอะไรไปเหมิงเหมิง?”

เฉินเกอถามด้วยความสงสัย

“คุณอาเฉินเกอ คนเลวนั้นมาอีกแล้ว เขาตีแม่ แถมยังตีเหมิงเหมิงด้วย นี่คือรถของเขา”

เหมิงเหมิงพูดอย่างประหม่า แวบหนึ่งหลบอยู่ที่ด้านหลังเฉินเกอไป

“หือ?”

เฉินเกอตะลึงเล็กน้อย

ในรถไม่มีคน หมายความว่าคนคนนี้ขึ้นไปแล้วน่ะสิ

เพิ่งกินข้างบ้านคนอื่น เฉินเกอจึงไม่อาจจะนิ่งดูดายไปอย่างไม่ทำอะไรเลย

ไปเหมิงเหมิง พวกเรารีบขึ้นไปกัน”

เฉินเกอรีบอุ้มเหมิงเหมิงขึ้นมา พุ่งขึ้นไปด้านบนทันที

หลังจากขึ้นมาด้านบน ประตูห้องไม่ได้ล็อก

และด้านในมีเสียงเอะอะลอยออกมา

“นังนี่ ทำไมที่บ้านถึงมีชามกับตะเกียบสามชุด บอกมานะ ยังมีผู้ชายคนอื่นมาหาเธอที่นี่อีกใช่ไหม?”

เป็นเสียงหยาบคายของชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง

“สวี่ต้าหยวน คุณเป็นบ้ารึไง ที่บ้านฉันจะเป็นยังไง คุณเกี่ยวอะไรด้วย”

ถังหว่านตอบโต้กลับ

“หึๆ ดูแล้วมีผู้ชายคนอื่นอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย ถังหว่าน ครึ่งเดือนก่อนพวกเราตกลงกันไว้แล้วไง ขอเพียงฉันช่วยเธอกดธุรกิจนั้นลงมาได้ และให้เงินทุนไปหมุนกับเธอก้อนหนึ่ง ทำให้เธอผ่านด่านยากครั้งนี้ไปได้ เธอรับปากว่าจะคอยตามฉัน ฉันก็จัดการทำเพื่อเธอทั้งหมดแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นเธอคิดว่ากิจการของเธอจะสามารถกั้นคุณชายเฉินแห่งถนนการค้านั้นที่พุ่งเข้ามาได้เหรอ คงโดนกลืนไปตั้งนานแล้ว”

“ตอนนี้ทำธุระเสร็จ นึกไม่ถึงเธอยังกล้าไปคบคิดกับผู้ชายอื่น ดี วันนี้ฉันจะทวงผลประโยชน์คืนมาก่อน หึๆ อยาก*เธอ ไม่ได้แค่วันสองวัน ฉันอึดอัดแทบแย่”

จากนั้นก็มีเสียงจานถูกดึงลงที่พื้นแตกกระจาย

“ไสหัวไป ออกไปนะ คนชั่ว สารเลว”

ถังหว่านร้องไห้ตะโกน

ตอนที่เฉินเกอผลักประตูเปิด เจอเข้ากับฉากนี้พอดี

“หยุดนะ”

เฉินเกอตะโกนไปทีหนึ่ง จากนั้นยกแจกันจากด้านข้างมาใบหนึ่ง พุ่งเข้าไปทันที ก่อนที่มันจะแตกกระจายไปที่ศีรษะของผู้ชายที่ทับอยู่บนตัวถังหว่าน

แจกันฟาดลงไป

“เชี่ย แกเป็นใครกัน?”

ศีรษะของสวี่ต้าหยวนแตกแล้ว

สวี่ต้าหยวนจับศีรษะไว้ยกกางเกงขึ้น ด่าทออย่างโกรธเคือง

“แม่คะ แม่ไม่เป็นอะไรนะ”

เหมิงเหมิงรีบไปพยุงถังหว่านขึ้นมา

เสื้อผ้าทั้งท่อนบน โดนสวี่ต้าหยวนฉีกขาดออกจากกันแล้ว ส่วนที่ใหญ่ขาวราวหิมะเผยความขาวเนียน

ส่วนเฉินเกอก็ยกเก้าอี้ขึ้นอีก จ้องสวี่ต้าหยวนตาไม่กะพริบ

เรื่องราวส่วนใหญ่ เฉินเกอรู้มาพอสมควรแล้ว

เพราะการลงทุนเรื่องนั้น บริษัทของถังหว่านใกล้จะจบเห่แล้ว

ต่อมาก็โดนสวี่ต้าหยวนคนนี้ตีซ้ำเติม