ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 155

บทที่155 มาหาถึงที่

“นึกไม่ถึงตอนนี้เฉินเกอแสร้งทำได้ขนาดนี้เลยเหรอ? ฮ่าๆ ถ้าวันนี้พวกเราไม่เจอเขาเข้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะต้องเดินเข้ามาในร้านมือถือกี่ร้านต่อกี่ร้าน จากนั้นทำท่าทางว่าจะซื้อ”

“จริงด้วย ผลสุดท้ายก็ไม่ซื้ออะไร เฮ้อ คนที่ชอบเสแสร้งแบบนี้ฉันเห็นมาเยอะจริงๆ”

เพื่อนสมัยมัธยมปลายอีกสองคนค่อยๆ พูดดูถูก

“เฉินเกอ ฉันหวังว่าวันหลังนายน่าจะทำอะไรที่เป็นรูปธรรมหน่อย เงื่อนไขครอบครัวนายก็แย่กว่าคนอื่นๆ ยิ่งเรื่องการงานในอนาคต จุดเริ่มต้นของนายก็คงยิ่งต่ำกว่าใคร แม้แต่คุณชายติงที่เป็นลูกคนรวยแบบนี้ยังไม่กล้าซื้อหาตามใจชอบเลย นายยังมาแสร้งทำอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะ!”

คนที่พูดพวกนี้คือหลี่ชือหาน

พูดตามตรงก่อนหน้านี้ความสนใจของหล่อนล้วนอยู่ที่ตัวของติงห้าว

เดิมทีไม่ได้ใส่ใจเฉินเกอเลย

ตอนนี้เฉินเกอโดนติงห้าวเหยียดหยามเข้า หลี่ชือหานก็อดไม่ไหวจริง พูดสั่งสอนเฉินเกอตามไปด้วย

สั่งสอนเสร็จ หลี่ชือหานก็ส่ายหน้าอย่างดูแคลน

“คุณชายติง ทำไมคุณถึงมาที่นี่แล้ว เมื่อกี้ฉันยื่นขอกับหัวหน้าแล้ว เมื่อครู่ทางร้านพวกเราตัดสินใจลดราคามือถือรุ่นนั้นให้คุณลงมาอีกสองพัน บอกก่อนว่าถ้าคุณซื้อสองเครื่อง แต่ว่าคุณชายติง คุณต้องรับปากฉัน วันหลังจะดึงลูกค้ามาให้ฉันมากๆ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันโดนหัวหน้าพวกฉันด่าตายแน่”

จู่ๆซูหมิงเดินเข้ามาขวางติงห้าวไว้ในเวลานี้ ก่อนจะเสนอขายไปยกหนึ่งอย่างกะทันหัน

แถมยังอยากขายของเก่งมาก ไม่รู้ว่าหล่อนจะเสียเปรียบไปมากแค่ไหน

แต่พอเป็นแบบนี้ เฉินหลินกับหลี่ชือหานต่างก็หวั่นไหวพอสมควร

ทว่าติงห้าวกลับลำบากใจ แต่ยุ่งยากใจก็ส่วนยุ่งยากใจ ไม่ใช่ไม่มีจุดที่ย้ายหัวข้อได้เลย

“อะแฮ่ม พี่ซูหมิงพี่รอก่อนนะ พี่อย่าคิดว่าผมเป็นคนรวยอะไร คนรวยจริงๆ อยู่นี่ต่างหาก ฮ่าๆๆ คนที่รวยท่านนี้เขาอยากซื้อมือถือราคา28888 พี่มากล่อมผม ไม่สู้ไปกล่อมเขาดูล่ะ!”

ติงห้าวรีบย้ายหัวข้อมาที่ตัวเฉินเกอแล้ว

“เชอะ? เขาน่ะเหรอ? ถ้าเขาซื้อไหว ฉันจะตบปากตัวเองต่อหน้าผู้คนสองทีเลย ฮ่าๆๆ”

พอซูหมิงมองเห็นเฉินเกอ ก็หัวเราะเยาะเย้ยดังๆ ทันที ก่อนจะพูดตามมา “โอ๊ย คุณชายติง คุณอย่าเปลี่ยนหัวข้อสิ รีบไปดูที่ร้านฉันหน่อยเถอะ!”

“คุณผู้หญิงคะ ในร้านของพวกเรามีกฎว่าไม่สามารถมาแย่งลูกค้าในร้านอื่นได้”

เด็กสาวพนักงานขายเวลานี้พูดเสียงเบาๆ ดูประหม่ามาก

“หึๆ เธอมาใหม่สินะ? ในห้างนี้มีใครไม่รู้จักฉันซูหมิงสาวสังคมบ้าง ไม่รู้จักก็ไปสอบถามหน่อยนะ ยังพูดมากอยู่อีก ระวังเลิกงานฉันจะหาคนจัดการเธอ

หญิงสาวไม่พูดอะไรอีกอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม

“คุณผู้หญิง มือถือรุ่นนี้ คุณใส่ถุงให้ผมอีกเครื่องหนึ่งเถอะ ผมจะซื้อสองเครื่อง”

เฉินเกอไม่ได้สนใจคำเสียดสีของพวกหล่อน

เวลานี้พูดกับพนักงานขายแล้ว

ทำไมล่ะ?

เพราะเมื่อกี้เฉินเกอนึกขึ้นได้ เหมือนว่ามือถือของซูเฉียงเวยก็ควรเปลี่ยนเสียหน่อย ในเมื่อมาซื้อครั้งหนึ่ง ก็ถือโอกาสให้ซูเฉียงเวยไปด้วยเครื่องหนึ่ง

“เฮ้ย พวกเธอได้ยินไหม? ฮ่าๆๆ ยังซื้อสองเครื่องด้วย”

ฟังคำพูดนี้ ทุกคนพ่นขำทันที

แม้แต่ซูหมิงยังมองเฉินเกอด้วยความสนใจอยู่บ้าง นี่คนโง่มาจากที่ไหนกัน? เล่นตลกรึไง?

แต่ว่าพนักงานขายก็หยิบอีกเครื่องหนึ่งให้เฉินเกออย่างจริงจังมาก

เฉินเกอหยิบมือถือขึ้น สแกนไปบนที่จ่ายเงินในวีแชททันที จากนั้นก็ได้ยินเสียงติ๊ง

“ชำระเงินสำเร็จ วีแชทได้รับเงิน57776หยวน”

“เชี่ย?”

“อะไรกัน?”

และจากนั้นได้ยินเสียงระบบอย่างชัดเจน

ทุกคนล้วนตกตะลึงกัน

โดยเฉพาะติงห้าว หนึ่งวินาทีก่อนยังจับท้องหัวเราะ เวลานี้หลังได้ยินชำระเงินสำเร็จ เอวของเขาโค้งอยู่ล่ะ ตอนนี้รอยยิ้มหดลง มองเฉินเกอด้วยหน้าตาตกตะลึง

เฉินหลินกับหลี่ชือหานปากอ้าค้างนิดหน่อย

เวลานี้หายใจเร่งรีบอยู่บ้าง

เดิมทีพวกหล่อนดูถูกเฉินเกอไว้ แต่คาดไม่ถึงเฉินเกอจะซื้อมือถือแพงที่สุดสองเครื่องทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งจ่ายเงินอย่างตาไม่กะพริบสักนิด

เฉินเกอเอาเงินมาจากไหน?

ซูหมิงตกใจเช่นกัน รู้สึกว่ายังไม่ได้ตบ แก้มก็ร้อนระอุขึ้นแล้ว

“เฉินเกอ นายมีเงินได้ยังไง?”

เห็นเฉินเกอหยิบมือถืออยากออกไป

เฉินหลินจับแขนของเฉินเกอเอาไว้