ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 191

บทที่191แม่ของสวีเสียจะมา

　　ฉินหยาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร บางครั้งก็น่าประหลาดเสียจริง

　　เมื่อครู่ เขามองเฉินเกอคนนี้ปฏิบัติต่อตัวเองแบบนั้น

　　ในใจอึดอัดมาก

　　และก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะแข่งขันหรือไม่ ใช่สิ ฉันฉินหยาปฏิบัติต่อผู้ชายอย่างคุณคนนี้ ไม่มีความน่าดึงดูดสักนิดเลยเหรอ？

　　ดังนั้นตอนที่คุยกับอยู่เฉินเกอ ก็ส่งวีแชทหาลี่เยว่

　　ให้เขามารับตัวเอง

　　ความหมายคือจะบอกเฉินเกอ คุณไม่สนตัวเองนัก ฉันก็จะทำให้คุณรู้ว่าคุณไม่คู่ควรกับฉัน

　　เด็กผู้หญิงไหมล่ะ ไม่ใช่แค่นี้ ถ้าเธอสนใจคุณ คุณตอบโต้อย่างเย็นชา ถ้าหากผลของการควบคุมยิ่งดี นี่ก็คือกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ

　　แน่นอนว่าเฉินเกอไม่ทันกลยุทธ์พวกนี้

　　ดีที่ฉินหยาสนใจเฉินเกอ ถ้าหากไม่สนใจ จะมีกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับทำอะไรห้ะ！

　　และยังคืนกำไลหยกเฉินเกอ ก็แสดงออกว่าฉินหยาจะรู้สึกเป็นเพื่อนกับเฉินเกอ

　　แต่ที่ทำให้ฉินหยาใกล้โกรธจะตายก็คือ

　　จู่ๆเฉินเกอเอากำไลหยกนั่นกลับไปจริงๆ และตัวเองยังถูกทิ้ง เขาก็ไม่พูดอะไร

　　ตอนนี้ฉินหยายังจะมีอารมณ์ไปกินข้าวกับลี่เยว่ที่ไหนล่ะ

　　ดังนั้นก็เลยอยากลงจากรถ

　　ลี่เยว่ที่กลับงุนงง พอฉินหยาลงจากรถ ก็เรียกรถแท็กซี่ออกไป

　　ในใจก็ประหลาดใจมาก：“หรือตัวเองพูดผิด？ก็ไม่นี่！”

　　ส่วนเฉินเกอ

　　เขาถอนหายใจแล้วก็กลับหอพัก

　　หลังจากกลับหอพัก กลับเห็นหยางฮุยกำลังสูบบุหรี่ที่ระเบียง

　　และยังขยุ้มผมตัวเอง ด้วยท่าทางหดหู่

　　หลี่ปินก็อยู่ที่ระเบียงกับเขา

　　“เหล่าหยาง เป็นไงบ้าง？”

　　เฉินเกอก็เดินเข้าไป

　　“เห้อ เหล่าเฉินคุณกลับมาพอดี คุณช่วยผมพูดหน่อย นี่มันอะไร เดี๋ยวจะสอบอยู่แล้ว บ้าจริง แม่ของสวีเสียบอกว่าจะมาเที่ยวจินหลิงสองสามวัน แล้วจึงกลับไปบ้านเกิดกับสวีเสียด้วยกัน！”

　　“อีกอย่าง สวีเสียก็เอาเรื่องของเราสองคนบอกแม่เธอแล้ว แม่เธออยากเจอผมมาก！”

　　“เห้ย จะเจอผู้ใหญ่แล้ว นี่มันเรื่องดีนี่ คุณต้องฉลองหน่อยแล้ว！”

　　เฉินเกอพูดขำๆ

　　“เรื่องดีตรงไหนล่ะ ความหมายของสวีเสียผมเข้าใจดี เธอบอกว่าแม่เธอจะมาอยู่ ให้ผมหาสถานที่พักให้หน่อย พูดตรงๆ ว่านี่จะให้ผมรับแขก ถ้าต้อนรับดี แม่ของเธอก็จะชม ถ้าอยู่ต้อนรับไม่ดี เรียนจบก็น่าจะต้องเลิกกัน！”

　　รู้สึกว่าหยางฮุยกังวลเพราะเรื่องนี้

　　เห้อ เฉินเกอก็คิด ตอนนี้คบกันก็ไม่ใช่แบบนี้เหรอ

　　ดั่งที่ว่าไว้ แม้ของภรรยาก็คือตัวปัญหา นี่ไม่ใช่ประโยคน่าตลกเลย

　　ถึงแม้พื้นเพตระกูลของหยางฮุยจะไม่เลว แต่ตอนนี้อยู่ที่จินหลิง ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อยแหละ

　　ยังไงสถานที่ที่ดีเกินไปก็ไปไม่ได้

　　ส่วนเฉินเกอ ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ยังไงตอนนี้ถนนการค้าจินหลิงก็ประมูลแล้ว วิลล่าสปาก็ไม่ใช่ของตัวเองแล้ว！

　　ไม่อย่างนั้นก็เหมือนกับครั้งที่แล้วตอนที่แฟนสาวของหลี่ปินมา ตัวเองก็แค่จัดการก็ได้แล้ว

　　“คุณคิดจะทำยังไงเหล่าหยาง？”เฉินเกอก็ถาม

　　“แค่กๆ เมื่อกี้นี้ผมกับปินจื่อคุยกันแล้ว ครั้งนี้แม่ของสวีเสียมา ก็พวกเราสามคน คุณสองคนต้องช่วยผมต้อนรับด้วยกัน เรื่องโรงแรมผมจัดการเอง ส่วนสถานที่เที่ยว ผมเจอที่อินเทอร์เน็ตพอดี เหมือนว่าคืนพรุ่งนี้ที่หมู่บ้านเขาหยุนเหมิงจะมีกิจกรรมใหญ่ ดูเหมือนว่าคนที่นั่นจะได้ค่ารื้อถอนแล้ว เลยจัดงานเลี้ยงใหญ่ ที่นั่นวิวทิวทัศน์ดีมาก พวกเราไปเที่ยวที่นั่น ใช้เงินไม่มากเท่าไหร่หรอก ไปลองดูก็ไม่เลว！”

　　หยางฮุยพูด

　　เฉินเกอพยักหน้า

　　หมู่บ้านเขาหยุนเหมิงจัดกิจกรรม เรื่องนี้เฉินเกอไม่รู้ อีกอย่าง นี่คือกิจกรรมรื้อถอนที่หมู่บ้านพวกเขาจัดขึ้นมาเองสำเร็จ ไม่เกี่ยวอะไรมากนักกับรายการนี้ เรื่องหยุมหยิมแบบนี้หลี่เจิ้นกั๋วก็คงไม่รายงานตัวเอง