ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 192

บทที่192โลกกลมจริงๆ

　　ก็มองไปไกลๆ ออดี้A4Lสีขาวคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็ว สุดท้ายก็เหยียบเบรกจอดลงที่ตรงหน้าทุกคน จากนั้นก็ลดหน้าต่างรถลง เดินลงมาเป็นผู้ชายที่ท่าทางเป็นลูกคนรวยแต่งตัวทันสมัย

　　“หวังเลี่ยง คุณเพิ่งมาเหรอ ใช่สิ ทำไมแค่คุณล่ะ เพื่อนๆของคุณล่ะ！？”

　　ลี่เม่ยถาม

　　“พวกเขาเหรอ ผมให้พวกเขาไปจองร้านอาหารล่วงหน้า พอรับคุณป้าเสร็จ พวกเราก็ไปร้านอาหารด้วยกัน กินข้าวเที่ยงเสร็จ ตอนบ่ายก็ออกไปเที่ยวด้วยกัน！”

　　หวังเลี่ยงพูดไป เวลานี้ก็มองเห็นพวกจ้าวยีฟานกับหลินเจียวที่อยู่ด้านหลังของสวีเสีย ตาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย

　　“สาวสวยทั้งสอง พวกคุณต่างเป็นเพื่อนของสวีเสียสินะ？เหอะเหอะ จะไปยังไงเหรอ？”

　　หวังเลี่ยงถาม

　　“เมื่อกี้นี้พวกเราเพิ่งคุยเรื่องนี้ไป หยางฮุยเขาไม่มีรถ จะต้องเรียกรถไปรับแม่ของสวีเสีย”เวลานี้ลี่เม่ยจึงรีบพูด

　　“อ้อๆ อย่างนั้นแบบนี้ไหม ที่รถผมยังนั่งได้อีกสามคน ไม่อย่างนั้น สวีเสียและก็สาวสวยอีกสองคน พวกคุณมานั่งรถผมไปด้วยกันไหม？”

　　หวังเลี่ยงก็มองจ้าวยีฟานกับหลินเจียวว่าสวยจริงๆ

　　ดังนั้นก็เลยจงใจพูด

　　สุดท้ายก็ไม่รอพวกสวีเสียพูด

　　ลี่เม่ยก็เลยแย่งพูดก่อน：“หึหึ ที่นั่งนั่นเต็มแล้วจะรับแม่ฉันยังไงล่ะ อีกอย่างเดี๋ยวรูมเมทฉันอีกสองคนก็ต้องมาด้วย！”

　　เห็นหวังเลี่ยงจ้องพวกจ้าวยีฟาน ในใจลี่เม่ยก็ยิ่งหึง

　　ตอนนี้น้ำเสียงก็ยิ่งแย่

　　“ไม่ต้องหรอกลี่เม่ย พวกเราเรียกรถไปก็ได้！”

　　สวีเสียก็ไม่อยากให้ลี่เม่ยทะเลาะกับหวังเลี่ยงเพราะตัวเอง จึงรีบพูดไป

　　“ได้สิ เดี๋ยวพวกเราไปที่สถานีก่อน พวกคุณเรียกรถได้ค่อยไปก็ไม่สาย จากนั้นพวกเราก็ไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่หวังเลี่ยงจองด้วยกัน ตามนี้ละกัน จำนวนคนของพวกเราในที่นี้ก็พอได้อยู่ หารกันคนครึ่งเป็นไง？”

　　ลี่เม่ยพูด

　　“ไม่มีปัญหา！”

　　สวีเสียก็พยักหน้า เวลานี้ก็แข็งข้อใส่เธอเล็กน้อยแล้ว

　　รอจนรูมเมทสองคนของลี่เม่ยมา พวกเธอก็นั่งรถของหวังเลี่ยงไป

　　จากนั้นพวกเฉินเกอ ก็รอจนเรียกรถมา และก็นั่งรถไปที่สถานี

　　“เหอะๆ แฟนขับออดี้A4Lแล้วดูเธอแสดงออกสิ ยีฟานของพวกเรา แค่โทรไปหา ก็มาทันที！”

　　เวลานี้หลินเจียวพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

　　“เจียวเจียว คุณพูดอะไรมั่วซั่วน่ะ ฉันกับคุณชายจ้าวนั้น ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว！”

　　จ้าวยีฟานมองเฉินเกอ พูดออกมาอย่างอายๆ

　　“เห้อ แต่ก็ใช่ ได้ยินว่าพ่อของคุณชายจ้าวเพิ่งมาได้ไม่นาน อุตสาหกรรมของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป ต่างประมูลไปหมดแล้ว น่าเสียดายจริงๆ บริษัทการค้าที่ใหญ่มากๆขนาดนี้ก็ไม่มีแล้วแบบนี้！แต่ถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน ถ้าคุณชายจ้าวมานะ หักหน้าหวังเลี่ยงกับลี่เม่ยสองคนนี้ก็ไม่มีปัญหาสักนิด！”

　　หลินเจียวพูด

　　และหลินเจียวพูดประโยคพวกนี้ และก็เป็นสาเหตุที่ตอนนี้ท่าทีของจ้าวยีฟานมีต่อเฉินเกอเย็นชาเล็กน้อย

　　บริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปก็คือของคุณชายเฉินปัจจุบันถึงจะไม่แน่ใจว่าเฉินเกอใช่คุณชายเฉินหรือไม่ แต่จ้าวยีฟานก็ตัดสินใจว่าต้องการเฉินเกอแล้วเรียบร้อย

　　แต่น่าเสียดาย บริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปจะเกิดเรื่องแบบนี้

　　อีกอย่างบอกกับจ้าวยีฟานไม่ค่อยเชื่อเฉินเกอมาตลอด ว่าจะเป็นคุณชายเฉินที่มีอำนาจมหาศาลคนนั้น

　　ดังนั้น ท่าทีก็ไม่ใช่ว่าอบอุ่นเกินไป

　　แต่ จ้าวยีฟานก็ให้ความสนใจกับภาพของตัวเองที่อยู่ในใจของเฉินเกอตอนนี้ เดิมทีก็ไม่ได้ติดต่อคุณชายจ้าว หลินเจียวพูดแบบนี้ ก็ชัดเจนว่าตัวเองตัดบัวยังเหลือใยอยู่

　　ถ้าทำให้เฉินเกอเข้าใจผิดล่ะ！

　　ยังไงไม่ว่าเฉินเกอจะพูดอย่างไร อย่างน้อยเขาก็รวย

　　ท่าทีของเฉินเกอกลับเย็นชามาก

　　โดยพื้นฐานไม่พูดอะไรก่อน

　　จึงเป็นแบบนี้ พวกเขานั่งรถไปที่สถานีตลอดทาง

　　สิบโมงเช้า

　　รถไฟของรถไฟความเร็วสูงจินหลิงก็ถึงแล้ว

　　“แม่ของสวีเสีย ได้ยินเสี่ยวเหม่ยเราบอกว่า สวีเสียของคุณก็หาแฟนได้แล้ว？เมื่อกี้นี้ที่รถไฟความเร็วสูงฉันก็ไม่ได้ถาม เด็กนั่นบ้านเขาทำอะไร？รวยไหม？”

　　สาวสวยหน้าตาดีสองคนออกมาจากทางออกด้วยกัน

　　ผู้หญิงสองคนใกล้จะสี่สิบแล้ว แต่มองดู แต่งตัวเหมือนคนอายุสามสิบเลย

　　แฟชั่นมากๆ

　　“รายละเอียดนั้นสวีเสียเด็กนั่นก็ไม่ได้บอกรายละเอียดฉัน ฉันก็ไม่ค่อยวางใจไหมล่ะ ก็เลยมาดู อีกอย่าง ลูกสาวฉันก็มีแวว จะหาได้แย่แค่ไหนเชียว ยังไงผลการเรียนของสวีเสียก็เรียนดีขนาดนี้ ได้ทุนทุกปี！”

　　แม่ของสวีเสียพูด

　　ใบหน้าแม่ของลี่เม่ยกลับดูไม่ดี

　　ถึงแม้ต่างคนต่างมองลูกสาวตัวเองดี

　　แต่พูดตามความจริงแล้ว ลูกสาวตัวเองสวย สวีเสียก็สวย อีกอย่าง สวีเสียเด็กคนนี้เธอก็เห็นมานานแล้ว คะแนนการเรียนก็ดีสุดๆ นิสัยก็ยังดีมาก

　　แน่นอนว่าเพอร์เฟคกว่าลูกสาวของตัวเองจริงๆ