ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 193

บทที่193ไม่ควรชนรถที่มีตัวอักษร

　　เฉินเกอคิดไม่ถึง หวังเลี่ยงเอาแต่อวด พวกพี่ๆและเพื่อนที่เจ๋งๆนั่นจู่ๆก็คือลี่เยว่

　　ใช่ ตัวเองก็น่าจะคิดได้

　　ทั้งโรงเรียนขับรถรถBMW ซีรี่ส์ 7มีแค่ไม่กี่คน หนึ่งในนั้นก็รวมถึงลี่เยว่ด้วย

　　ส่วนลี่เยว่เห็นเฉินเกอ ก็เหมือนกับศัตรูที่เจอหน้ากัน ความโกรธก็ทวีคูณขึ้น

　　ใช่ ที่ร้านอาหารเช้า หักหน้าตัวเอง ต่อหน้าผู้หญิงทุกคน

　　จากนั้นฉินหยาสาวสวยของตัวเองดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับเจ้าเด็กนี่จะไม่ธรรมดา เรื่องก่อนๆเลิกพูด พูดถึงเรื่องเมื่อคืนละกัน

　　ฉินหยาคุยกับเฉินเกอที่ห้องสมุดตลอด และพอฉินหยาอยู่ต่อหน้าตัวเอง ก็พูดว่าจะไปดูหนังกินข้าวกับตัวเอง

　　สุดท้ายพอออกไปพ้นจากสายตาของเฉินเกอ จู่ๆฉินหยาก็ลงจากรถ ทำเหมือนกับเป็นคนสองคน

　　บัดซบลี่เยว่กลับไปคิดเรื่องเมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งอึดอัด สุดท้ายความคิดก็เข้ามา ฉินหยาคงไม่ได้หลอกใช้ตัวเองมั้ง？

　　ดังนั้น ตั้งแต่เมื่อคืนยันวันนี้ ที่จริงลี่เยว่ก็หดหู่หน่อยๆ

　　และก็อยากยืมโอกาสนี้ พักใจพอดี

　　คิดไม่ถึง ว่าจู่ๆจะเจอเฉินเกอ！

　　แน่นอนว่าตาแดงแล้ว

　　ลี่เยว่จัดให้พวกเฉินเกอนั่งอย่างยิ้มเยาะ

　　“ฉันว่านะคุณชายลี่เยว่ คุณก็ไม่ต้องยุ่งแล้ว มีอะไรก็ให้หวังเลี่ยงจัดการก็พอ วันนี้รบกวนคุณมากแล้ว คุณเป็นถึงคุณชายใหญ่ของบริษัทจดทะเบียน จะทำได้ไงล่ะ！”

　　“แม่ของสวีเสียว่าฉันพูดถึงไหม？เห้อ พวกพี่ๆเพื่อนๆของหวังเลี่ยงก็แบบนี้ เก่งกาจกันขนาดนี้ แต่ถ่อมตัวเหลือเกิน ดูเหมือนความสัมพันธ์กับหวังเลี่ยงจะแน่นแฟ้นกันจริงๆเลย！แต่คุณวางใจเถอะ เงินนี่ให้หวังเลี่ยงกับลี่เม่ยออกก็พอ！”

　　แม่ของลี่เม่ยชมลี่เยว่ไป ก็ไม่ลืมที่จะคุยกับแม่สวีเสีย

　　ส่วนแม่สวีเสีย ตั้งแต่เข้าประตูมา ก็ไม่พูดเลย

　　ในใจเอาแต่ระงับความโกรธไว้

　　เดิมที สถานการณ์ของสองตระกูล ไม่ต่างกันมากนัก ถ้าจะพูดขึ้นมาจริงๆ ตระกูลสวีเสียยังดีกว่าตระกูลลี่เม่ย

　　อีกอย่างสวีเสียก็เพอร์เฟคกว่าลี่เม่ย

　　ดังนั้นแบบนี้ แม่ของสวีเสียก็มักจะมาพร้อมกับความเย่อหยิ่งเสมอ

　　อีกอย่างก็เพ้อฝันมานับไม่ถ้วน ลุงเขยของตัวเองจะมารับตัวเอง จะเป็นฉากแบบไหนนะ ลี่เม่ยคนนี้มองเห็นลูกเขยในอนาคตของตัวเอง ก็อิจฉาขนาดนี้เลย？

　　สุดท้ายล่ะ？สุดท้าย！！！

　　ตอนนี้แม่สวีเสียก็อยากหาหลุมมุดเขาไปจริง

　　อย่าว่าแต่สถานะหยางฮุยจะสู้หวังเลี่ยงไม่ได้

　　แม้แต่สังคมของเพื่อนก็ต่างกับหวังเลี่ยงราวฟ้ากับดิน

　　คุณชายลี่เยว่คนนี้แค่มองก็ไม่ธรรมดา พอมองสองคนข้างๆหยางฮุยอีกครั้ง

　　ที่ใส่แว่นชื่อหลี่ปิน ถือว่ามีแววเล็กน้อย

　　คุณดูคนนั้นที่ชื่อเฉินเกอสิ！

　　ก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง จะมีอะไร！

　　เห้อ！ไม่พูดแล้ว จริงๆเลย！

　　เวลานี้ลี่เยว่ก็พูดต่อว่า：

　　“คุณน้าทั้งสองพวกคุณไม่ต้องเกรงใจ พวกคุณคืออาวุโส มาเที่ยวจินหลิง พวกเราต้องอยู่เป็นเพื่อนกับพวกคุณอยู่แล้ว ส่วนเงินคุณก็ไม่ต้องกังวล แค่พวกคุณมีความสุข ผมลี่เยว่เหมาคนเดียวก็ได้！”

　　เขาพูดจริงๆ

　　ลี่เยว่ก็มองสองสาวที่สวยจริงๆที่นั่งอยู่ข้างๆ เฉินเกอ ตอนนี้ก็เลยพูดอย่างเสแสร้งเล็กน้อย

　　“จะได้อย่างไรล่ะ ไม่ต้องพูดถึงคุณแล้วคุณชายลี่เยว่ ถึงแม้หวังเลี่ยงจะอยากเหมาก็ไม่ได้นะ พวกคุณเอาหยางฮุยไปไว้ไหน อีกอย่าง หยางฮุยก็คงไม่ยอมหรอกใช่ไหม？”

　　แม่ของลี่เม่ยพูดพร้อมเหลือบมองหยางฮุย

　　“อืออือ พวกเราคุยกันดีแล้ว หารกัน！”

　　หยางฮุยพยักหน้าอย่างหดหู่

“หารกันก็ดี อย่างนั้นวันนี้ป้าก็ต้องชิมอาหารขึ้นชื่อของจินหลิงแล้ว！”

　　แม่ลี่เม่ยพูดจบ ก็เริ่มสั่งอาหารขึ้นชื่อสองสามอย่าง และก็ให้แม่ของสวีเสียสั่งอาหารขึ้นชื่ออีกสองสามอย่างโดยเฉพาะ

　　แม่ของสวีเสียก็โกรธ เลยใจร้าย สั่งอาหารมาเยอะกว่าแม่ของลี่เม่ย

　　ทำไม？แฟนที่ลูกสาวฉันหา แม้แต่เงินแค่นี้ก็ไม่มี！

　　ค่อยๆ เพิ่มเหล้าไป อาหารและเครื่องดื่มโต๊ะนี้ก็มากกว่าสามหมื่นไปแล้ว

　　หยางฮุยทางนี้ก็เหงื่อแตกแล้ว

　　เฉินเกอรู้ว่าเขากำลังลำบาก

　　ก็กระตุกแขนของหยางฮุยเงียบๆ ให้เขามองโทรศัพท์ตัวเอง

　　จากนั้น เฉินเกอก็โอนเงินไปให้เขาสองหมื่น

　　ให้เขาวางใจก็พอ

　　และพอเขาโอนเสร็จ เฉินเกอก็รู้สึกอึดอัดหน่อยๆ หันไปมอง บัดซบ！ที่แท้จ้าวยีฟานกับหลินเจียวข้างๆ ต่างจ้องมองไปที่ตัวเอง！