ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 266

บทที่266 ฉันซื้อสองตึก

เฉินเกอตอนนี้กังวลมาก เรื่องนี้เมื่อสองวันก่อนควรจะจัดการเรียบร้อย แต่ช่วงหลังเป็นเพราะเรื่องของลี่เสี้ยวทำให้

เสียเวลาไปเล็กน้อย ดังนั้นมันเลยล่าช้าและพึ่งได้ทำตอนนี้ เนื่องจากบางสถานที่เฉินเกอเป็นคนเลือกเอง ฉะนั้นเขาจึงมา

ด้วยตนเอง

ทันทีที่เฉินเกอเข้ามาถึงสำนักงานขาย เขาก็ตรงไปที่เคาน์เตอร์แผนกขาย

สำหรับพนักงานขายก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเห็นเฉินเกอ ใบหน้าของเขา บ่งบอกว่าอับอายและรู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม

อับอายเพราะตอนแรกคิดว่าเฉินเกอเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่มีเงินและคงจะหลอกง่าย ฉะนั้นวันที่เจียงหรานหรานพาเฉินเกอมาซื้อบ้าน

เขาได้ให้เฉินเกอทำเรื่องกู้เงินและทำอะไรอีกหลายอย่าง

ท่าทางที่มีต่อเฉินเกอ เธอก็เย็นชามาก

ในเมื่อไม่ใช่ลูกค้าที่ร่ำรวย

แต่ว่า ผ่านไปแค่หนึ่งวันก็มาทำให้เธอหน้าแตก เขาไม่ได้มายื่นเรื่องกู้เงิน แต่มาซื้อเงินสด

ถ้าไม่กู้เงินค่าคอมมิชชั่นของพนักงานขายก็จะมีน้อย

เพราะฉะนั้นท่าทางของเธอวันนั้นดูน่าเกลียดมาก ยังด่าเฉินเกอ

“คุณโง่หรือเปล่า มีเงินให้กู้แต่ไม่กู้ ทำตัวไม่เหมือนคนอื่น เอาเงินไปทำอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”

ด่าได้ค่อนข้างน่าเกลียด

ผลสุดท้าย เฉินเกอจึงโยนเงินกองหนึ่งลงบนพื้น และตอบว่า “เร็วหน่อย อย่าเสียเวลาของฉัน!”

ทุกคนในสำนักงานขายต่างพากันตกตะลึง

มองไปทางพนักงานขายคนนั้นด้วยสีหน้าประชดประชัน

ทำให้เธอเสียหน้ามาก

ตอนนี้เห็นเฉินเกอก็มาอีกครั้ง แน่นอนอารมณ์ก็ไม่ค่อยดี

“ฉันมีธุระถามเธอ! อีกอย่าง ฉันอยากถามเธอ ฉันส่งข้อความวีแชทให้เธอก็ไม่ตอบ โทรศัพท์หาเธอก็ไม่รับ ทำไม ฉันซื้อ

บ้านเสร็จเรียบร้อยก็ไม่ใช่ลูกค้าเธอแล้วเหรอ?”

เฉอเกอครั้งนี้ได้พูดกับพนักงานขายบ้านคนที่แล้วโดยตรง ครั้งนี้อยากถามเธอว่าถ้าฉันจะซื้อทั้งตึกนี้ ยอดเงินเท่าไหร่ แต่

นึกถึงเรื่องที่สองวันนี้เฉอเกอโทรหาเธอ เธอไม่ยอมตอบกลับ ทำให้เฉอเกอรู้สึกโกรธมาก

“เชอะ ถามฉันอะไรนะ? ทำไม อยากเปลี่ยนเป็นแบบกู้เงินแล้วเหรอ? ขอโทษ เปลี่ยนไม่ได้แล้ว อีกอย่าง ถ้าคุณ

อยากตกแต่งบ้าน ก็ต้องรอให้โฉนดบ้านออกมาก่อน โอเค ที่คุณจะถามฉันตอบให้หมดแล้ว คุณยังมีธุระอะไรอีกไหม?

ถ้าไม่มีฉันจะไปต้อนรับแขกคนอื่น! ไม่มีเวลาคุยกับคุณ!”

พนักงานขายชื่อหลี่เยว่ทำตาเหลือกให้เฉอเกอ

ทำให้พนักงานขายคนอื่นต่างพากันหัวเราะ

ทุกคนต่างเห็นเป็นเรื่องสนุก

ไม่มีใครไม่รู้ว่าในบรรดาพนักงานงานขายทั้งหมดหลี่เยว่เป็นคนที่ชอบต่อต้านประชดประชัน

ครั้งก่อนคนนี้ทำให้เธอหน้าแตก ก็ต้องแก้แค้นสักหน่อย?

หลี่เยว่พูดจบ เรียบเรียงเอกสารให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปข้างๆเขียนรายงานบันทึก

“เธอทำไมทำท่าทางอย่างนี้? ฉันเป็นลูกค้าเธอไม่ใช่เหรอ?”

เฉินเกอด่าทอ

“เชอะ ทำไมท่าทางฉันเป็นยังไง? คุณอยากให้ฉันทำท่าทางยังไงเหรอ? ก็แค่ซื้อห้องด้วยเงินสด ก็รีบมาโอ้อวดตรงนี้

ฉันก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากคุณมากมายหรอก ทั้งหมดที่ได้จากคุณมาสองพันกว่าบาท ถ้าคุณอยากได้ ฉันคืนให้

คุณ ไม่ต้องมาเป็นลูกค้าฉันแล้ว เชอะ!”

ถ้าคุณไม่กู้เงิน ค่าคอมมิชชั่นก็จะมีน้อย บ้านที่ขายโดยเงินกู้ก็จะมีโบนัสกลับมา บ้านที่พวกหลี่เยว่ขายถ้าลูกค้าไม่ได้ทำ

เรื่องกู้เงินซื้อบ้าน ก็ต้องหักค่าโบนัสของหลี่เยว่

“ผู้จัดการของพวกเธอล่ะ? นี่ไม่มีใครสนใจเลยเหรอ?” เฉินเกอคิดไม่ถึง ว่าหลี่เยว่กล้ามาโต้เถียงกับลูกค้า

เหมือนโมโหเก็บกดมานาน

แล้วพวกพนักงานที่อยู่เคาน์เตอร์ ต่างพากันก้มหัวยิ้มแหย่ๆ ไม่มีใครตอบคำถามเฉินเกอ

ชัดเจนแล้ว ไม่มีใครเห็นเฉินเกออยู่ในสายตา

“ฉันว่าหลี่เยว่ เกิดอะไรขึ้น? ยังไงปีที่แล้วเธอก็เป็นถึงพนักงานที่ขายดีอันดับหนึ่ง ทำไมถึงมาทะเลาะกับใครก็ไม่รู้!”

ในเวลานี้ คู่สามีภรรยาวัยกลางคนเดินเข้ามา

พนักงานเคาน์เตอร์เจ็ดแปดคนต่างลุกขึ้นยืนแล้วหัวเราะ “เถ้าแก่ลี่ท่านมาแล้วเหรอ!”

“เถ้าแก่เนี้ยลี่คุณสวยขึ้นมาก!”

ทุกคนต่างพากันทักทาย

แต่สำหรับหลี่เยว่ หัวเราะอย่างมีความสุข “เถ้าแก่ลี่ ก็คนนี้แหละ ถ้าไม่ใช่น้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง)ฝากให้ฉันช่วยทำเรื่องขาย

ห้องให้เขา ฉันก็ไม่อยากสนใจหรอกเถ้าแก่ลี่ ครั้งนี้มาจะซื้อกี่ห้องค่ะ?”

เถ้าแก่ลี่คนนี้ เป็นคนที่ปรับเปลี่ยนคอนโด ก็คือซื้อบ้านมา สามห้องนอนหนึ่งห้องรับแขกแล้วก็เปลี่ยนเป็นหกห้องนอน

จากนั้นก็เช่าออกไป

เพราะฉะนั้นก็เป็นที่ต้องการของพนักงานสำนักงานขาย

“ซื้อห้องหนึ่งก่อน รีบไปทำเรื่องให้ฉัน!”

เถ้าแก่ลี่ยิ้ม โอบไหล่ภรรยาเขา สองคนมองเฉินเกอด้วยสายตาเหยียดหยาม

คนบางคนก็อย่างนี้แหละ เห็นตัวเองมีสิทธิพิเศษ ได้รับความเคารพจากผู้อื่น มองคนอื่น ก็เลยไม่ค่อยแยแส ก็เลยเกิด

ความรู้สึกว่าคนอื่นด้อยกว่าตัวเอง

ที่นั่งสำหรับแขกวีไอพีอยู่ทางโน้น

ในเวลานี้ลี่หมิงเฉว่ เฉินหลิงหลีชือหานพวกเขามองเหตุการณ์ตรงหน้า

ตอนแรกเฉินหลินกำลังจะไปทักทาย สุดท้าย มองเห็นเฉินเกอกับพนักงานขายทะเลาะกัน

ก็เลยไม่ได้เข้าไป

ตอนนี้ยิ่งรู้สึกอายที่จะเข้าไปทักทายแล้ว ไม่มีคนแยแสเฉินเกอ ตอนนี้ไปทักทายเขารู้สึกไม่เหมาะสม จะทำให้เขาอับ

อาย ทางที่ดีคือนั่งรออยู่ตรงห้องวีไอพีดีกว่า

เวลานี้

หลี่เยว่ ก็ยังมีสีหน้าโกรธก็ได้เอาหนังสือสัญญามาให้เถ้าแก่ลี่

เวลาเดียวกัน ยังเอาเอกสารเพิ่มมาหนึ่งชุด

ข้างหลังยังมีผู้หญิงที่เดินตามมาอย่างระมัดระวังไม่ให้มีเสียง

“อืม จางเหมิง ลูกค้าคนนี้ต่อไปก็มอบหน้าที่ให้เธอดูแลนะ เราสองคนมาแก้เอกสารหน่อย! ผู้รับผิดชอบเปลี่ยนเป็นชื่อเธอ!

อีกอย่าง เงินสองพันเดี๋ยวฉันโอนเข้าวีแชทให้เธอ ต่อไปเธอรับผิดชอบรับงานเขา โอ้ย เหนื่อยใจ!”

หลี่เยว่ดูจางเหมิงแก้เอกสารด้วยความระมัดระวัง ชำเลืองมองเฉินเกอ จากนั้นก็ไปแนะนำบ้านให้เถ้าแก่ลี่ด้วยความสุข

“คุณเฉิน ต่อไปฉันก็คือพนักงานรับผิดชอบของท่าน ถ้ามีปัญหาอะไร……ท่า……ท่านติดต่อฉันเลย!”

จางเหมิงคนนี้อายุยังน้อย น่าจะประมาณยี่สิบกว่า น่าจะพึ่งมา เหมือนยังอ่อนหัดมาก

เวลามองหน้าเฉินเกอแล้วพูด ยังมีความตื่นเต้น

เฉอเกอมองหลี่เยว่ด้วยสายตาเย็นชา

มองจางเหมิงด้วยรอยยิ้มจางๆ “โอเค เธอช่วยติดต่อเอาข้อมูลB1B2ทั้งสองตึกให้ด้วย ฉันจะดูหน่อย!”

“ได้ค่ะคุณผู้ชาย ฉันจะแนะนำคร่าวๆให้ฟัง!”

จางเหมิงพยักหน้าด้วยความจริงจัง

“เฮ้ย จางเหมิง เขาก็ซื้อบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจงใจล้อเล่นกับเธอเฉยๆ เธอไปสนใจเขาทำไม เธอก็ถามเขามีธุระอะไร มี

ธุระก็พูดมา ไม่มีธุระก็ออกไป เสียเวลา!”

หลี่เยว่ที่อยู่ข้างๆได้ฟัง ก็รีบเข้ามาพูดเสียดสี

“หลี่เยว่ไปสนใจอะไรกับคนลักษณะนี้ ฮิฮิ ฉันเดาว่าคงไม่เคยซื้อบ้านมาก่อน และต้องการมาสอบถามเรื่อง คนประเภทนี้

ฉันเจอมาเยอะแล้ว!”

เถ้าแก่ลี่หัวเราะ

“โอ้ย แต่ก็อย่างว่า ตอนนี้ราคาบ้านในอำเภอผิงอันสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว คนที่อยู่ในชนบทแบบนี้สามารถซื้อบ้านได้หลังหนึ่งก็

สุดยอดแล้ว!”

เถ้าแก่เนี้ยลี่ก็พูดด้วยเสียงดูถูก

แต่จางเหมิง ก็ยังหาแบบบ้านของ B1B2ออกมา ยื่นให้เฉินเกอดู เพราะ B1B2พึ่งออกสู่ตลาด ยังไม่ได้ขายออกไป

ยังมีความอดทนและอธิบายด้วยความจริงจัง

เฉอเกอดูเสร็จก็ปิดเอกสาร แล้วพูด “ถ้าอย่างนั้นโอเค B1B2ทั้งสองตึกนี้ฉันเอาหมด! เซ็นต์สัญญาเลย!”