ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 41

บทที่ 41 ดอกฟ้ากับหมาวัด

ชายหนุ่มตั้งมากมายต่างรายล้อมเข้ามา

หลี่เนี่ยนก็เดินไปทางนั้นเหมือนกัน

เฉินเกอมองอย่างแปลกใจ แล้วเฉินเกอก็เดินตามไปหนังตาเขากระตุกเล็กน้อย

หญิงสาวได้เดินออกมาแล้ว ต้องสวยอย่างแน่นอน

และเฉินเกอก็รู้จักด้วย เพิ่งรู้จักกัน

หากไม่ใช่ซูมู่หานแล้วจะเป็นใครละ

“สวยมากจริงๆ หากเป็นแฟนฉันคงจะดีมากเลย!”

ชายที่ยืนด้วยกันกับหลี่เนี่ยนรำพึงออกมา

หน้าอย่างกับหมู

“ไอ้ห่าเอ๊ย เป็นแฟนนาย ฉันจะบอกนายเอาบุญนะ นี่คือผู้หญิงที่พี่หยางรุ่นพี่ในคณะได้หมายปองไว้ พวกนายดูเพื่อความเพลิดเพลินก็พอ อยากได้เป็นแฟนอะไรอีก?”

หลี่เนี่ยนพูดอย่างดูถูก

“อ๋า!”พี่หยาง เฮ้ย ถึงว่าละ พี่หยางก็หล่อขนาดนี้ ผู้หญิงที่หมายปองก็ต้องไม่ธรรมดา!”

ชายคนนั้นได้ยินชื่อพี่หยาง ก็หงอยลงทันที

พี่หยางก็คือหวังหยาง เป็นรองประธานของคณะมนุษยศาสตร์สาขาภาษาจีน ที่บ้านมีทั้งเงินมีทั้งอำนาจ ขับรถออดี้ A6

ในมหาวิทยาลัยไม่มีใครที่ไม่รู้จัก

เป็นคนที่เขาไม่กล้าล่วงเกิน

“ใครที่กล้าไปขอวีแชทของสาวสวยคนนั้น หากขอวีแชทมาได้ ฉันยินดีออกให้หนึ่งร้อย!”

“ไม่มีประโยชน์หรอก มีคนไปขอแล้ว สาวสวยเขาไม่ให้!”

“อีกอย่าง ไม่ได้ยินที่นายคนนั้นพูดเหรอ สาวสวยคนนี้เป็นคนที่หวังหยางจะจีบ......”

“หวังหยางก็คือคนที่อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับพวกเราขับรถออดี้ A6 นี่เบ๊ของเขายังมาคอยสอดส่องดูแลโดยเฉพาะ รีบตัดใจ

กันเถอะ!”

หญิงสาวบางส่วนยังกล่าวอย่างไม่พอใจ การปรากฏตัวของซูมู่หาน ทำให้ความสวยของพวกเธอโดนปิดบังซักมิด ส่วนคนอื่นๆ

กำลังดูอยู่

เฉินเกอก็เป็นหนึ่งในนั้นที่จ้องมองซูมู่หานอยู่

“พรับ!”

ทันใดนั้น ได้มีก้อนหินเล็กๆถูกปาใส่หน้าตัวเขาเอง

แม่งเอ๊ย ใครน่ะ?

เฉินเกอหันหน้าไปดู คือ เจิ้งเชียนเชียนที่กำลังโกรธและจ้องมองตัวเขาอยู่

“เฉินเกอนายไอ้โคตรจน คนอื่นมองสาวสวย นายก็มามองสาวสวย ไม่ดูสารรูปตัวเองว่าเป็นยังไง?”

เจิ้งเชียนเชียนมาเพราะเฉินเกอไอ้โคตรจน แพ้พนันหลี่เนี่ยน เธอจะไปกินข้าวกับไอ้จอมตะกละคนนี้

จากนั้น ทำให้เธออิจฉาซูมู่หานคนนี้ หรือว่า ตัวเธอยังไม่สามารถที่จะดึงดูดนายไอ้โคตรจน มาสนใจได้?

“เจิ้งเชียนเชียน เธอมันประสาทหรือไง ดูซิเธอทำอะไร!”

โดนเฉินเกอโวยวาย

เขาอยากที่จะตบปากหลี่เนี่ยนกับเจิ้งเชียนเชียน

“เฉินเกอ！”

และในขณะนี้ ซูมู่หานที่ลงมาเห็นเฉินเกอเข้า เลยทักทายอย่างประหลาดใจ

ซูมู่หานที่เมื่อกี้รีบร้อน จะมาเรียนขับรถ

ไม่คิดว่าหลังจากที่มาแล้ว ก็ถูกชายกลุ่มหนึ่งรายล้อมจ้องมอง

ถึงแม้ผู้หญิงส่วนใหญ่จะชอบความรู้สึกที่ถูกผู้ชายมอง

แต่ท่าว่า มองตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยังเป็นเวลาที่มาเรียนขับรถ ยังมาวิจารณ์ อย่างนี้มันทำให้ซูมู่หานอึดอัด

ยังดีที่ ตอนที่กำลังจะจอดรถ ซูมู่หานแวบแรกก็เห็นเฉินเกอ

ทั้งสนามฝึก หากจะพูดถึงคนที่รู้จัก ดูเหมือนจะมีแค่เฉินเกอคนเดียว

เฉินเกอก็ยิ้มให้ซูมู่หานพร้อมพยักหน้าให้

“ว้าว นี่มันอะไรยังไงกัน ทำไมอาซ้อถึงได้รู้จักนายโคตรจนคนนี้?”

หลี่เนี่ยนรู้สึกอึ้งนิดหน่อย

รวมทั้งผู้ชายคนอื่นๆ ต่างก็แปลกใจมองมาทางเฉินเกอ

“นายคนนี้ใส่เสื้อผ้าแย่อย่างนี้ ทำไมถึงรู้จักกับเทพธิดานะ?”

“พวกนายดูซิ ดูเหมือนความสัมพันธ์ของเขากับเทพธิดาจะไม่เลว พูดคุยหยอกล้อกัน!”

สายตาที่อิจฉาและสงสัยต่างเล็งมาที่เฉินเกอ ความหมายก็คือ ดูสารรูปของนายสิ ทำไมเทพธิดาถึงมองนายแต่ไม่มองพวกเรา?

พูดก็พูดเถอะตอนนี้เฉินเกอยังรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

“ไม่คิดว่า เธอก็ฝึกขับรถอยู่ที่นี่.........”

เฉินเกอยิ้มนิดๆ

“อืมๆ ฉันมาเมื่อวาน! แต่เราสองคนก็มีวาสนากันจริงๆน้อ ใช่แล้ว ขอบคุณอีกครั้งที่ตอนเที่ยงช่วยฉันออกค่าชานมนะ.....”

เฉินเกอสนทนากับเธออย่างง่ายๆ

นอกจากหยางเสว่และหม่าเสี่ยวหนานผู้หญิงสองคนนี้

น้อยมากที่เฉินเกอจะเสวนากับผู้หญิงคนอื่นๆ เพราะเขาก็ไม่รู้จะคุยอะไร

ก็คือนึกขึ้นได้หนึ่งคำก็พูดหนึ่งคำ หรือว่าคนอื่นถามหนึ่งคำ เฉินเกอก็ตอบหนึ่งคำ