ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 434

บทที่434 พี่จะเซอร์ไพรส์น้อง

เฉินเกอครุ่นคิดอยู่นาน และสัมผัสไปที่ศีรษะของเสี่ยวเป้ยแล้วพูดว่า：“ไว้พี่ค่อยเล่าให้น้องฟังวันหลังนะ ใช่แล้ว พรุ่งนี้วันเกิดของน้อง บอกให้น้องก่อนล่วงหน้าเลยว่า พี่จะมีของขวัญชิ้นใหญ่เตรียมเซอร์ไพรส์ให้น้องนะ！”

เฉินเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ห๊ะ？ของขวัญอะไรเหรอ？”

เสี่ยวเป้ยแลบลิ้นออกมาแล้วถาม

“ไว้รอดูพรุ่งนี้ละกัน！”

หลังจากนั้น เฉินเกอก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

และเมื่อเห็นเงาของพี่ชายของเธอ จู่ ๆเสี่ยวเป้ยก็รู้สึกว่า พี่ชายของเธอมีความอ้างว้างเล็กน้อย

นั่นสิ แม้ว่าเขาจะแสดงตัวเป็นพี่ชายที่เอาใจน้องต่อหน้าของตัวเองมาตลอด

แต่คนที่ละเอียดอ่อนอย่างเสี่ยวเป้ยก็สังเกตเห็นว่า จริง ๆแล้วภายในใจของพี่ชายไม่มีความสุขเลย อีกทั้งเขายังมีเรื่องกลุ้มใจอีกมากมาย

โดยเฉพาะ ไม่รู้ว่าระหว่างพี่ชายกับพี่สะใภ้เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ในเมื่อพี่ชายไม่พูด เสี่ยวเป้ยก็ไม่คิดที่จะถามเขาอีกต่อไป

แต่ในฐานะที่เป็นน้องสาวของเขา เสี่ยวเป้ยคิดในใจ ว่าต้องทำอะไรเพื่อพี่ชายของเธอสักหน่อย

และวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะดึงคนออกมาจากเงามืด นั้นก็คือการหันเหความสนใจของพี่ชายเธอ

ดูเหมือนว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องจะมีเพื่อนที่เล่นด้วยกันในเยี่ยนจิงไม่มากนัก

และในขณะนี้ ในใจของเสี่ยวเป้ยก็ได้มีแผนแล้ว

ไม่นาน วันรุ่งขึ้นก็มาถึง

และวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเสี่ยวเป้ย

เดิมทีคิดไว้ว่าจะทำการจองร้านอาหารล่วงหน้า

แต่ได้รับการแจ้งเตือนของตระกูล ตั้งแต่เช้า

วันนี้ตระกูลหยาง จะจัดงานเลี้ยงฉลองการลงตัวของโครงการ และกำหนดให้ผู้บริหารระดับสูงในตระกูลทุกคนต้องเข้าร่วม

งานเลี้ยงฉลองประเภทโครงการที่เซ็นสัญญาสำเร็จแบบนี้ นอกจากสิบกว่าปีก่อน ตระกูลหยางก็ไม่เคยจัดงานเลี้ยงแบบนี้อีกเลย

ดังนั้นครั้งนี้จะยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ

และเคร่งขรึมยิ่งกว่างานเลี้ยงฉลองวันเกิดอายุ80ปีของคุณหญิง

ครั้งนี้ แขกผู้มีเกียรติที่สามารถเชิญชวนได้ ก็ได้เชิญชวนกันมาหมดแล้ว

เสี่ยวเป้ยไม่กล้าที่จะไม่ไปร่วมงาน

จึงได้ไปพร้อมกับโกวไฉเฟิ่งตั้งแต่เช้าแล้ว

และในฐานะหนึ่งในหัวหน้าผู้รับผิดชอบโครงงาน เสี่ยวเป้ยและหยางเย่ได้จัดให้ไปอยู่ที่หน้าประตู เพื่อเป็นการต้อนรับแขก

“อุ๊ย คุณชายหยาง ยินดีด้วย ที่ได้กลายเป็นผู้รับผิดชอบของโครงการนี้！”

“คุณชายหยางอายุน้อย ๆ ก็มีความสามารถขนาดนี้แล้ว ยอดเยี่ยมมาก อนาคตของตระกูลหยางอยู่ในตัวของคุณแล้ว！”

“คุณชายหยาง ไม่สิ ต้องเรียกประธานหยางแล้ว ยินดีด้วย ยินดีด้วย！”

ครั้งนี้ แขกผู้มีเกียรติหลายคนมาที่นี่หลังจากที่ได้ยินข่าวคราว

อย่างไรก็ตามได้เซ็นโครงการใหญ่ถึงห้าโครงการ จริง ๆ ลำพังแค่การดำเนินการนี้ ตระกูลอยางก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงแล้ว

แต่ในฐานะฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างเสี่ยวเป้ย ที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับถูกเมินเฉย

“เหอะๆ หยางเสี่ยวเป้ย อย่าคิดว่าคุณเซ็นสัญญามาเยอะมากขนาดนี้แล้ว คุณจะได้เลื่อนขั้น จะบอกคุณให้นะ มีฉันหยางเย่อยู่ทั้งคน คุณจะอยู่ภายใต้ของฉันตลอดไป จำไว้ ตลอดไป！”

หยางเย่มองไปที่หยางเสี่ยวเป้ยด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา

หยางเสี่ยวเป้ยรู้สึกโกรธจนไม่พูดอะไร

“ใช่สิหยางเสี่ยวเป้ย เหมือนว่าวันนี้จะเป็นวันเกิดของคุณใช่หรือเปล่า？เหอะๆ ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถฉลองได้แล้วสินะ！”

หยางเย่ยิ้มและกล่าวอีกครั้ง

เสี่ยวเป้ยเหลือบมองไปที่หยางเย่ด้วยสายตาที่ดุร้าย

จากนั้นไม่นาน คุณหญิงก็พาคนในตระกูลออกมา

“เสี่ยวเป้ย ทำไมคุณถึงมีกิริยาสีหน้าที่เย็นชาเช่นนี้ล่ะ วันนี้เป็นวันอะไร？คุณดูสิ แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานเยอะขนาดนี้ คุณแสดงสีหน้าแบบนี้ ก็แสดงถึงการไม่ต้อนรับคนอื่นแล้วไม่ใช่เหรอ？”

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหยางเสี่ยวเป้ยแปลกๆ และคุณหญิงก็เป็นคนหนึ่งที่ต้องการหน้ามาก จึงอดไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ

“คุณย่าครับ คุณย่าอาจจะลืมไปแล้วว่า วันนี้เป็นวันเกิดของหยางเสี่ยวเป้ย แน่นอนว่า เธอถูกคุณย่าเรียกตัวมาต้อนรับแขกอยู่ที่นี่ และอดฉลองวันเกิด จึงไม่มีความสุขไงครับ！”

หยางเย่กล่าว

“อุ๊ย！ที่แท้วันนี้เป็นวันเกิดของเสี่ยวเป้ยเหรอ ป้าก็ว่า ถ้าอย่างนั้นป้าต้องขอโทษด้วยนะ เพราะเรื่องของตระกูลเรา ทำให้เสี่ยวเป้ยผู้ที่มีความสามารถของตระกูลเราอดฉลองวันเกิดเลย！”

โกวหรูได้กล่าวเยาะเย้ยเพิ่ม

“ฉันเปล่า！”

หยางเสี่ยวเป้ยรีบโต้เถียง

คุณหญิงขมวดคิ้ว：“ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีความสุข อย่างไรก็ตามตอนนี้คุณกับเสี่ยวเย่ยืนอยู่ด้านนอกในฐานะผู้รับผิดชอบ ต้องมีท่าทีที่ดี คุณดูเสี่ยวเย่ทำอย่างไร แล้วคุณดูคุณทำอย่างไร！”

“เสี่ยวเป้ย คุณป้าของหนูบอกว่าหนูขาดประสบการณ์ในความเป็นผู้นำ ย่าก็คิดว่าหนูจะปรับตัวได้เร็ว แต่คุณป้าของหนูกลับพูดถูกแล้วว่า เรื่องบางเรื่องนสถานการณ์บางอย่าง หนูไม่สามารถรับมือได้จริง ๆ！”

“เอาอย่างนี้ หนูไม่ต้องยืนต้อนรับที่นี่แล้ว เข้าไปข้างใน และดูว่าที่ไหนต้องการความช่วยเหลือ ก็ไปช่วยเหลือที่นั่น！”