ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 45

บทที่ 45เฉินเกอฉันเป็นแฟนนายละกัน

“คุณเฉิน เดี๋ยวดิฉันจะรีบจัดการให้รถไปส่งคุณ!”

ผู้จัดการล็อบบี้พูดอย่างนอบน้อม

เวลาไม่นานนัก ได้มีรถบีเอ็มดับเบิลยู 7 ซีรีส์ มาจอดที่ด้านนอกแล้ว

ส่วนพวกหวังหยางยังไม่ตื่นจากภวังค์

เดิมทีนึกว่าเงินสองแสนของเฉินเกอได้ใช้หมดไปแล้ว แต่ใครจะไปรู้ เฉินเกอเขาไม่ได้ถูกหวยแค่สองแสน แต่มันมากกว่านั้น

ในเวลาเดียวกันทุกคนก็ได้เห็นแล้ว เฉินเกอเพิ่งใช้เงินไปห้าแสนยังไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย?

นั่นก็หมายความว่า ยอดเงินที่เฉินเกอถูกหวยเป็นยอดที่คนธรรมดาอย่างเราๆคาดไม่ถึงกัน

“มู่หานจะกลับด้วยกันไหม?”

เฉินเกอที่นั่งอยู่ในรถ เปิดกระจกลงแล้วถามมู่หานอย่างยิ้มๆ

พูดตามจริงเฉินเกอ รู้สึกดีกับผู้หญิงหน้าตาดี และมีความรู้สึกดีๆต่อซูมู่หานที่จิตใจมีเมตตา

หากพูดว่าจิตใจมีเมตตาอาจจะไม่แม่นยำเท่าไหร่

แต่ว่า ดูแล้วซูมู่หานไม่น่าจะเหมือนหยางเสว่เจียงเวยเวย รังเกียจคนจนรักคนรวย และถึงขั้นที่รุนแรงมาก

“ตกลง!”

ซูมู่หานมืออยู่ด้านหลัง ขณะนั้นยิ้มแล้วขึ้นรถไป

เจียงเวยเวยตื่นเต้นจนหน้าซีด

บีเอ็มดับเบิลยู 7 ซีรีส์ ดูก็รู้ว่าเป็นรถนำเข้า รถหรูราคาหลายล้าน เธอก็อยากนั่งบ้าง แต่อีตาบ้าเฉินเกอมองก็ยังไม่มองเธอ

ก็ให้คนขับรถขับออกไป

โดยเฉพาะหวังหยาง หน้าเขียวเข้ม โกรธแค้นอยู่ในใจ

ระหว่างทาง

“เฉินเกอนายถูกหวยได้เงินมาเท่าไหร่? บอกฉันได้ไหม?”

ซูมู่หานและเฉินเกอต่างนั่งอยู่เบาะหลัง เธออดไม่ได้จึงถามอย่างสงสัย

“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ที่จริง ฉันไม่ได้ถูกหวย เรื่องซื้อหวยเป็นเรื่องที่ฉันแต่งขึ้นมาเอง!”

เฉินเกอถึงแม้ไม่อยากบอกเรื่องราวทั้งหมดของตนเองออกมา แต่ก็ไม่อยากหลอกซูมู่หาน

“แล้วเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่?”

ซูมู่หานรู้สึกเฉินเกอยิ่งอยู่ยิ่งลึกลับ

“เรื่องนี้เอาไว้ก่อน อนาคตฉันจะบอกเธอเอง! และเราสองคนคงไม่เป็นเพื่อนกันแค่สองสามวันนี้หรอกมั้ง?”

“แน่นอนอยู่แล้ว!”

ซูมู่หานก็ดูออกว่าเฉินเกอไม่อยากเล่าความลับของตัวเองออกมา

อย่างนี้ก็ดี หากรู้ไต๋กันหมด ก็จะไม่มีความรู้สึกลึกลับ มันจะให้หมดความตื่นเต้น

เฉินเกอให้คนขับรถไปส่งซูมู่หานที่หอพักนักศึกษาหญิง

ส่วนตัวเองก็ลงรถตาม แล้วให้คนขับกลับไป ตัวเขาก็เดินกลับเอง

“เฉินเกอ！”

แต่ในเวลานี้ ด้านหน้ามีหญิงสาวโผล่ออกมาหนึ่งคน ทำให้เฉินเกอตกใจจนสะดุ้ง

มองดีๆ เป็นเจิ้งเชียนเชียนนี่เอง

“เธอทำไมกลับมาเร็วจัง?”

เฉินเกอพูดอย่างประหลาดใจ

เมื่อเทียบกับเจียงเวยเวยที่รังเกียจคนจนรักคนรวยแล้วเจิ้งเชียนเชียนหนักกว่ามาก

ไม่พูดถึงเรื่องตอนนี้ แต่เมื่อก่อนเฉินเกอก็เคยได้ยินเรื่องราวของเจิ้งเชียนเชียนมาบ้างแล้ว

ยอมรับว่าเธอสวยจริง หน้าอกใหญ่ขาเรียวยาว ใบหน้าพิมพ์นิยม

เป็นประเภทที่เซ็กซี่มาก

เพียงแต่ว่า เธอมักจะสมาคมกับคนที่ฐานะดี

เป็นแฟนผู้ชายมาแล้วหลายคน

เป็นคนฝ่ายสูง

ได้ยินว่าเคยคบกับหวังหยางด้วย

ดังนั้น เฉินเกอยิ่งไม่อยากคุยกับเธอ

“ฮึ่ม นายมันแน่จริงนะ เมื่อกี้ขึ้นไปบนรถ แค่ชวนฉันหน่อยยังไม่ชวนเลย!”

เจิ้งเชียนเชียนไม่ได้รอคำตอบของเฉินเกอ แต่กลับสะกิดที่หน้าอกของเฉินเกอด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ

พฤติกรรมก่อนและหลังช่างเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเกินไป

เฉินเกอเกือบจะทนต่อไปไม่ได้แล้ว

“เจิ้งเชียนเชียน นี่ก็ดึกมากแล้ว เธอรีบกลับหอพักเถอะ!”

เฉินเกอพูดอย่างรีบร้อน

“ฮึ่ม กลับหอฉันก็นอนไม่หลับ ทำไม นายรำคาญฉันขนาดนี้เลยเหรอ ฉันรู้ นายคงไม่พอใจที่ฉันทำไม่ดีกับนาย แต่นายรู้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร?”

เจิ้งเชียนเชียนเท้าเอวพูด

“เพราะอะไร?”