ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 46

บทที่ 46เฉินเกอตัดสินใจแล้ว

ที่หอพักหญิง

จ้าวยีฟานมองเฉินเกอที่อยู่ในวิดีโอคอล

หัวใจเธอเต้นแรงอยู่หลายครั้ง

แม้กระทั่งหน้าที่สวยงาม ตอนนี้ก็มีความกังวลเกิดขึ้นเล็กน้อย

เธอกับเฉินเกอช่วงเวลานี้มีเรื่องเกิดขึ้นตั้งมากมาย　　

โดยเฉพาะ เธอจ้าวยีฟานไม่เคยเห็นค่าของเฉินเกอเลยแม้แต่น้อย

จนกระทั่งวันนั้นที่บ้านจวงเฉียงเปิดกิจการภัตตาคารหมิงหวางได้เห็นภาพที่เกิดขึ้นเหล่านั้น

เธอสงสัย เฉินเกอก็คือคุณชายเฉินคนที่มีบารมีล้นฟ้า

ถึงตอนนี้ ในใจของจ้าวยีฟานยังไม่อาจลืมได้

คนที่เธอรังเกียจ กลับกลายเป็นคนที่มีฐานะโดดเด่นเป็นเศรษฐีรุ่นที่สอง?

หน้านี้โดนตบแรงไปหน่อย

แต่ว่า การแสดงออกทุกอย่างของเฉินเกอ เหมือนกับกำลังบอกว่าเธอกับมหาเศรษฐีคุณชายเฉินไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ!

ยังไงก็แล้วแต่ตอนนี้ความรู้สึกที่จ้าวยีฟานมีต่อเฉินเกอคือสับสนมาก

สับสนกระทั่งหลับตาก็เห็นภาพของเฉินเกอ

คนที่ช่วยตัวเธอคือเฉินเกอ แต่ตอนนั้นตัวเธอคิดว่าคือจวงเฉียงเลยกลายเป็นแฟนของจวงเฉียง ตอนนี้ความจริงกระจ่างแล้ว ตัวเธอเองจะไปเป็นแฟนของเฉินเกองั้นเหรอ?

“เห่อๆ เฉินเกอ นายจะไม่ทักทายพวกเราหน่อยเหรอ!”

สวีเสียสังเกตเห็นเพื่อนของเธอจ้าวยีฟานสีหน้าผิดปกติ รีบยิ้มแก้ไขสถานการณ์ที่อึดอัด หยางฮุยและสวีเสียมีความร่วมมือกัน

เป็นอย่างดี

ทั้งสองคนต่างคนต่างหันกล้องไปหาจ้าวยีฟานและเฉินเกอ ทำราวกับว่าสองคนนี้ถึงจะเป็นพระเอกกับนางเอก

“สวัสดีทุกคน ยินดีด้วยนะสวีเสีย เธอกับหัวหน้าในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน!”

เฉินเกอโบกมืออย่างใจกว้าง

ถึงแม้ในใจตัวเอง กับจ้าวยีฟานแม้แต่เพื่อนยังไม่อยากเป็นด้วยเลย

แต่เห็นแก่หน้าของหยางฮุยและสวีเสีย เฉินเกอก็ไม่ทำให้มันเสียบรรยากาศ

การกระทำต่างๆของผู้หญิงอย่างจ้าวยีฟาน สำหรับเฉินเกอมีแค่สองตัวอักษร: ผิดหวัง!

“ขอบใจนะเฉินเกอ แต่ฉันกับหยางฮุยคืนนี้ยังคุยกันอยู่เลย นายจะหาแฟนคนหนึ่งใช่ป่ะ ? หากสนใจใคร ฉันช่วยนายได้นะ!”

พูดจบ สวีเสียก็ทำตาปริบๆ เป็นการส่งสัญญาณให้เฉินเกอจีบจ้าวยีฟาน

ใช่นะเฉินเกอ นายต้องหาแฟน อีกอย่างยังต้องฝึกนายอีก คนที่พูดคือหลินเจียว เธอมาเข้ากล้องด้วย

ถึงแม้สำหรับพวกเขาเฉินเกอถือว่าลึกลับมาก

แต่หลินเจียวรู้ว่า เฉินเกอไม่ใช่คนกระจอกอะไรอย่างนั้น!

เพียงแค่ที่ไป๋เสี่ยวเฟยคุณชายไป๋เชิญเขานั่งด้วยกัน แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว

สองสามวันนี้หลินเจียวก็ได้เตรียมพร้อมที่จะจู่โจมเฉินเกอ

อืมๆ หลังจากนี้ค่อยว่ากัน เธอคุยกับพี่ฮุยก่อน

เฉินเกอยิ้มๆ

หันมาดื่มเหล้ากับพวกหลี่ปินต่อ

เพราะวันนี้ทุกคนต่างมีความสุข เฉินเกอก็เลยดื่มไปไม่น้อย

ดึกมากแล้ว

เฉินเกอที่นอนอยู่บนเตียง ในหัวสมองกำลังคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้

จริงอยู่ ที่ช่วงเวลานี้ เฉินเกอได้พบกับหญิงสาวหลายคนที่ทำให้ใจเขาหวั่นไหว

หยางเสว่นี้ไม่ต้องพูดถึงเลย

ต่อมาก็คือจ้าวยีฟาน

ถึงแม้เริ่มแรกจ้าวยีฟานจะไม่เห็นเขาในสาย แต่พูดตามจริง รูปร่างหน้าตาของจ้าวยีฟานทำให้เฉินเกอหวั่นไหวอยู่พักหนึ่ง

ถึงตอนนี้ก็คือการปรากฏตัวของซูมู่หาน

ทำให้เฉินเกอรู้สึกเหมือนจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ

ถ้าเทียบกันแล้ว ซูมู่หานสวยกว่าเยอะ ดูมีสง่าราศีมากกว่า

ความจริงแล้วเขายังมีนิสัยที่นอกคอกอยู่เล็กน้อย เห็นสาวสวยก็ต้องชอบแน่นอน

ยิ่งเป็นผู้หญิงแบบซูมู่หานที่ไม่รังเกียจคนจนรักคนรวย

“ตัวเองควรที่จะหาแฟนสักคนแล้วใช่ไหม?”

เฉินเกอในใจหวั่นไหว

วันที่สอง เรียนคลาสแรกในช่วงเช้าเสร็จ ช่วงเช้าก็ไม่มีเรียนแล้ว

“พี่เฉินมีธุระที่ไหนมั้ย?”

หยางฮุยตบบ่าของเฉินเกอ

“ไม่มีธุระอะไร!”

“ดี งั้นนายไปร้านของขวัญเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันอยากซื้อของขวัญสักชิ้นให้สวีเสีย ให้นายช่วยดูฉันด้วย” หยางฮุยพูดอย่างยิ้มๆ