ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 509

บทที่ 509 สามพี่น้อง

ภายในงานนั้นวุ่นวายอย่างมาก

ทุกคนต่างตัวสั่นไปหลบอยู่ที่มุม

ยังมีคนอาเจียนเป็นฟองสีขาว เห็นได้ชัดว่าอาเจียนได้รุนแรงมาก

ยู่จินเฟยก็ตกใจจนร้องไห้

ไม่กล้าพูดจา

มองย้อนกลับไปที่เฉินเกอ เวลานี้เขาได้สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ หลับตาลง

หลังจากที่นิ่งสงบไปสักพัก ก็ได้ลืมตาอีกครั้ง ในแววตา เวลานี้แสงสีแดงในดวงตาได้หายไปแล้ว

เฉินเกอค่อยๆเดินไปทางพ่อบ้าน:

“เพื่อนของฉันถูกพวกแกขังไว้ที่ไหน?”

“พรึบ!”

และพ่อบ้านที่ถูกถาม จู่ๆก็ตัวสั่นขึ้นมา

อาเจียนเป็นเลือด ชักกระตุกอยู่บนพื้น สักพักก็ไม่ขยับแล้ว

เพราะว่าหวาดกลัวมาก เลือดพุ่งขึ้นอย่างเร็ว มันทำให้เส้นเลือดสมองของเขาแตก!

“ไปหาคน!”

เฉินเกอได้สั่งลูกน้องของตัวเอง

“ครับ เจ้าสำนักน้อย!”

จากนั้น ผู้คนต่างพากันอพยพ

และก่อนที่เฉินเกอจะจากไป ได้ชำเลืองมองแม่ลูกตระกูลยู่ที่ยืนพิงกัน แล้วก็ถอนสายตากลับ ก้าวเดินไปข้างนอก!

เงียบสงบมาก! เงียบสงบเหมือนคนตายกันหมดแล้ว รอจนกระทั่งเฉินเกอจากไปหนึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีคนกล้าขยับ!

เกรงว่าต่อไปนี้ เขตสามเหลี่ยมเทียนเฉิง ขอเพียงได้ยินคำว่าบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปสี่คำนี้ คงไม่มีใครไม่กลัว

สามวันให้หลัง

ภายในวิลล่า

“เจ้าสำนักน้อย ที่ท่านประมุขให้ผมหาจิ้งจอกวิญญาณนั้นหาเจอแล้ว ที่แท้ก็อยู่ในป่าทางทิศตะวันตกของหลงเจียง ที่นั่นเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว เคยมีคนพบเห็นจิ้งจอกวิญญาณ!”

ลุงเวินกล่าว

“เฮ้ย ความหมายของประมุขผมก็เข้าใจ หากคุณไม่หล่อเลี้ยงด้วยเลือดสุนัขจิ้งจอกวิญญาณ เกรงว่าไม่นานนัก จิตของคุณจะถูกควบคุมด้วยความแค้น ถึงตอนนั้นอยากที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม มันก็จะยากแล้ว!”

ลุงเวินถอนหายใจ

เฉินเกอขมวดคิ้ว

แท้จริงแล้วคำพูดเหล่านี้ได้เข้าไปถึงก้นบึ้งงหัวใจของเฉินเกอ

เดิมที เฉินเกอคิดว่าตัวเองสามารถที่จะควบคุมตัวเองได้

แต่ดูจากการลงมือของตัวเอง เฉินเกอพบว่า เพียงความเกลียดชังเล็กน้อย ก็จะกลายเป็นประกายไฟ หากถูกจุด ตัวเองก็ไม่สามารถควบคุมได้

ก็จะใช้วิธีที่โหดร้ายจัดการปัญหา

อีกอย่างสามวันมานี้ เฉินเกอรู้สึกกระวนกระวาย เขากำลังคิดอยากจะ*คน!

“ผมรู้แล้วลุงเวิน ผมก็ไม่อยากจะกลายเป็นเครื่องจักรฆ่าคน ได้ ลุงสั่งการลงไปเลย วันนี้เราออกเดินทาง ไปที่หลงเจียงทิศเหนือก่อนไปตามหาสุนัขจิ้งจอกวิญญาณ!” เฉินเกอสั่งการ

“ครับ เจ้าสำนักน้อย!”

เฉินเกอเดินออกจากห้องนอน: หากตัวเองจำไม่ผิด รากฐานของตระกูลโม่ที่โม่ฉางคงก่อตั้งขึ้นมา น่าจะอยู่ที่เจียงหลง

การไปครั้งนี้ และจะไปขอทวงความยุธรรมกับพวกเขาด้วย

เฉินเกอลูบดอกไม้ที่อยู่ในกระถางตรงหน้าเขา

คิดถึงตระกูลโม่ ฝ่ามือกำแน่นเล็กน้อย

ทันใดนั้น ดอกไม้ในกระถาง เหี่ยวเฉาทันที

ลุงเวินเห็นภาพนี้แล้ว หนังตากระตุก

จริงๆด้วย ท่านประมุขเป็นห่วงเจ้าสำนักน้อย ไม่ผิดจริงๆ

เจ้าสำนักน้อยได้ผ่านการฝึกวิชานรกโลกันตร์ครั้งนี้ ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงระดับที่น่ากลัว น่ากลัวกว่าของท่านประมุขในตอนนั้นมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าเจ้าสำนักน้อยจะเป็นอะไรไปก่อน

ท่านประมุขก็คงจะไม่ตัวลุงเวินมากลำบากติดตาม

“เจ้าสำนักน้อย มีคำพูดคำพูดหนึ่ง ไม่รู้ว่าสมควรจะพูดหรือเปล่า!”

“ลุงเวินพูดเถอะ!”

“ตามหาจิ้งจอกวิญญาณ ยังต้องใช้เวลาหลายวัน ผมกังวลว่าช่วงเวลานี้ หากเจ้าสำนักน้อยควบคุมจิตของตัวเองได้ไม่ดี ก็จะถูกจิตปีศาจครอบงำ ตอนนั้นที่ท่านประมุขฝึกพลังมังกรช้างสำเร็จ ก็มีวิธีกำจัดอยู่วิธีหนึ่ง เจ้าสำนักน้อยลองดูหน่อยดีไหมครับ?”