ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 55

บทที่ 55 หัวใจที่สั่นไหวของวัยรุ่น

“คนๆนี้ท่าจะบ้า? ถนนการค้าจินหลิงล้วนเป็นของแกงั้นเหรอ? งั้นทำไมแกไม่ขึ้นสวรรค์เลยล่ะ?

พวกผู้หญิงมองเฉินเกอราวกับมองคนบ้ายังไงยังงั้น

ส่วนตู้คังตะลึงกับคำพูดของเฉินเกอคำว่าหัวเราะจนท้องแข็งคงเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว

ถนนการค้าจินหลิง มันเป็นที่แบบไหนกัน? คนแบบนี้กล้าบอกว่าล้วนเป็นของเขางั้นเหรอ

เฉินเกอยิ้มด้วยความขมขื่น

และในเวลานี้นั้นเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา

หยิบขึ้นมาดู ก็เห็นว่าคนที่โทรมาก็คือหลี่เจิ้นกั๋ว

“คุณชายเฉิน คุณมาถึงรึยัง?”

“ถึงแล้วพี่เจิ้นกั๋ว ตอนนี้กำลังอยู่ที่ห้องโถงของวิลล่า！” เฉินเกอตอบกลับไปเบาๆ

“อ่า！ดีๆ พวกเราจะรีบไปต้อนรับเดี๋ยวนี้！ยังมีผู้อำนวยการหวาง แล้วก็ยังมีสำนักการศึกษาอย่างผู้อำนวยการส้ง พอได้ข่าวว่าคุณจะมาลงทุนกับโครงการงานกุศล แล้วก็ยังมีโครงการธุรกิจเป็นจำนวนมาก อยากจะเจอหน้าคุณมานานแล้ว！”

“อ้า......ได้！”

เฉินเกอนึกไม่ถึงว่าคณะกรรมการพวกนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้

พูดเสร็จ เฉินเกอก็กดวางสายไป

ส่วนพวกคุณชายคังมองเฉินเกอด้วยท่าทางที่ตกใจอยู่เล็กน้อย

“เจ้าผู้ชายเลวๆคนนี้แสดงได้เหมือนดีนี่ ให้ตายสิ ยังพูดออกมาว่าพี่เจิ้นกั๋ว คนที่ไม่รู้มาก่อน ก็คงจะนึกว่าเขากับประธานหลี่มีความเกี่ยวข้องกันจริงๆ！”

พวกผู้หญิงพูดด้วยเสียงที่ดูถูก

“เฉินเกอ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้แกจะกลายเป็นแบบนี้ เอาตรงๆนะ แกกลายเป็นแบบนี้ฉันค่อนข้างมีความสุขทีเดียว หลังจากเลิกกับฉันหยางเสว่ แกดูแกสิว่ากลายเป็นคนแบบไหนกันแล้ว！ฮ่าๆ！”

ส่วนหยางเสว่ กลับมีความรู้สึกอีกอย่างนั้นก็คือสะใจ

เธอชอบตอนที่เฉินเกอเป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่นที่สุด ชอบตอนที่ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ

ยิ่ง เฉินเกอทนไม่ได้มากเท่าไหร่ ใจของหยางเสว่ก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น

พอเป็นแบบนี้ ก็จะเป็นการพิสูจน์ว่าสายตาของตัวเองนั้นถูกต้อง การเลิกกับเฉินเกอเป็นการตัดสินใจที่ถูก

และแกเฉินเกอหลังจากถูกฉันทิ้ง ก็ต้องยิ่งตกต่ำลงกว่าเดิมถึงจะถูก

ในระหว่างที่หยางเสว่กำลังเตรียมจะเรียกรปพ.เข้ามา โยนเฉินเกอออกไป ในตอนที่เธอกำลังจะเตรียมถ่ายคลิป

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเธอจู่ๆก็ร้องออกมาด้วยความตกใจว่า

“เสว่เสว่ คุณชายคัง พวกเธอรีบมาดูเร็ว วิลล่าทางโน้นทำไมถึงมีคนวิ่งเข้ามาเยอะขนาดนี้? คนที่อยู่หัวแถว ดูเหมือนจะเป็นประธานหลี่?”

“ใช่แล้ว ไม่เพียงแค่ประธานหลี่ ยังมีผู้อำนวยการหวางผู้อำนวยการส้ง ล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาในจินหลิง พวกเขารีบเข้ามาที่ห้องโถงนี้ทำไม? นั่น คนที่อยู่ข้างหลังสุดนั้นมันพ่อของฉันนี่นะ? ทำไมแม้แต่พวกเขายังต้องวิ่งเข้ามาด้วยล่ะ?”

จู่ๆสีหน้าของตู้คังก็เริ่มถอดสีในทันที

บ้านของเขาทำงานด้านการค้าระหว่างประเทศ

เริ่มต้น ก็ได้เงินทุนสนับสนุนจากจินหลิงบริษัทการค้าจึงมีทุกวันนี้ จนตอนนี้ได้กลายเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีของจินหลิง

แน่นอนว่าตำแหน่งก็สูงไม่น้อย

ถึงแม้ว่า คุณพ่อจะนับถือหลี่เจิ้นกั๋วมาก แต่ก็ไม่เคยนับถือถึงข้าง ต้องวิ่งแบบนี้

และอีกอย่าง ตอนนี้คนที่วิ่งนำหน้าอยู่ ก็คือหัวหน้าของถนนการค้าอย่างหลี่เจิ้นกั๋ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”

ตู้คังตกใจจนตัวแข็งทื่อ

และหยางเสว่ที่ยืนมองพวกเขาวิ่งเข้ามาที่ห้องโถง ก็อึ้งไปต่างๆกัน

รวมทั้งพวกหญิงที่อยู่ข้างๆทั้งหมด ต่างก็รีบถอยไปข้างหลังด้วยความสงสัย

มีเพียงแค่เฉินเกอที่ยืนอยู่กับที่อย่างสงบ ยังคงยืนอยู่ตรงกลางของห้องโถง

“เฉินเกอ แกตั้งใจจะหาเรื่องใช่ไหม ประธานหลี่มาแล้ว แกยังไม่รีบไปอีก！สถานการณ์แบบนี้ จะต้องมีคนใหญ่คนโตมาแน่ แกรีบไสหัวไปซะ！”

หยางเสว่ตะโกนไล่ด้วยความรีบร้อน

เฉินเกอยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ต่อให้ขยับก็ไม่ทันแล้ว หลี่เจิ้นกั๋วที่เป็นคนนำกลุ่มคน ได้เข้ามาอยู่ในห้องโถงเป็นที่เรียบร้อย

“ประธานหลี่ คุณสบายดีไหม......”

หยางเสว่และเหล่าพนักงานหญิงต่างก็รีบก้มหน้าต่ำลง จบแล้ว จะต้องถูกด่าแน่เลย

จากนั้น กลับไม่เห็นว่าหลี่เจิ้นกั๋วและคนอื่นๆจะใส่ใจอะไร

หลี่เจิ้นกั๋วเดินไปอยู่ข้างหน้าของเฉินเกอ ยิ้มแล้วพูดด้วยความเคารพว่า

“คุณชายเฉิน ทำให้คุณรอซะได้ ผมจะเป็นคนแนะนำให้คุณเอง......”

คุณชายเฉินคำเดียว

บรรยากาศในนี้จู่ๆก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะสีหน้าของหยางเสว่ ราวกับจะกลายเป็นศพ

“ประธานหลี่！คุณคุณคุณเรียกเขาว่าอะไรน่ะ? คุณชายเฉิน?”

หยางเสว่ราวกับถูกฟ้าผ่า ได้รับดาเมจหนึ่งหมื่น！

คนที่มีทั้งอำนาจและชื่อเสียงอย่างหลี่เจิ้นกั๋ว กลับเคารพเฉินเกอถึงเพียงนี้

รึว่าคำพูดเมื่อกี้ของเฉินเกอล้วนเป็นความจริง เขาเป็นลูกคนรวยที่ปิดปังฐานะตัวเองมาตลอดงั้นเหรอ?

พระเจ้าช่วย

และพวกผู้หญิงที่เหลือ ตอนนี้อ้าปากค้างจนแทบจะกลืนไข่เข้าไปได้แล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่กลืนน้ำลายอยู่ห่างๆอย่างตู้คัง

“ถูกแล้ว เขาก็คือ ผู้ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของถนนการค้าจินหลิง เฉินเกอคุณชายเฉิน อื้ม? พวกเธอยังไม่ถอยลงไปอีก ใครอนุญาตให้พวกเธอพูดกัน? เจิ้งยวี่ล่ะ?”

หลี่เจิ้นกั๋วพอเห็นว่าพนักงานของตัวเองทำไมถึงไร้มารยาทขนาดนี้

จึงรีบตะโกนเรียกเจิ้งยวี่ให้ออกมาทันที