ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 75
บทที่75 อุบัติเหตุที่โรงจอดรถ
ขณะที่ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์กับเรื่องที่เกิดขึ้น
ถังหรานก็ได้รับสายโทรศัพท์จากใครบางคน
จากนั้นสีหน้าเบิกบานใจขึ้นมา : “ว่าไงนะคะพี่? พี่ถึงสนามบินแล้วเหรอ? พี่บอกว่ากลับมาไม่ทันงานวันเกิดของคุณยายไม่ใช่หรือไง? เย้! ดีจังเลย ฉันจะไปรับพี่เดี๋ยวนี้เลย!”
หลังจากวางสาย ถังหรานพูดขึ้น: “คุณยาย เดี๋ยวพี่ของหนูจะมาที่นี่ หล่อนบินกลับมาจากประเทศ M เพื่อคุณยายเลยนะคะ ตอนนี้ถึงสนามบินแล้วค่ะ!”
“ได้สิจ้ะ เสี่ยวฉู่ เจ้าเด็กคนนี้ ฉันรู้ดีว่าหล่อนจะกลับมา...” คุณยายยิ้มขึ้นทันที “งั้นให้มู่หยางไปดีกว่า มู่หยางขับรถไปรับเสี่ยวฉู่หน่อยนะ! ลูกไปคนเดียวแล้วกัน ให้ตู้ฉิงอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนยาย”
“ รับทราบครับคุณยาย!”
ซูมู่หยางยิ้ม จากนั้น หยิบกุญแจรถลัมโบร์กีนี ออกมา และเดินตรงออกไป
สีหน้าของซูมู่หานกลับไม่สบายใจ
พี่สาวของถังหรานชื่อถังฉู่
ตั้งแต่เด็กจนโต ซูมู่หานสนิทและดีกับพี่น้องสองสาวมากที่สุด
คุณยายก็รู้ดี
หากพูดตามหลักแล้ว คุณยายควรจะบอกให้หล่อนตามไปด้วย แต่ทว่า กลับให้ซูมู่หยางไปคนเดียว
แสดงให้เห็นว่าในตอนนี้ คุณยายไม่พอใจหล่อนแล้ว
และทันทีที่ซูมู่หยางออกไป
หัวข้อบทสนทนาของทุกคนก็กลับมาตกที่เฉินเกออีกครั้ง
ใช่สิ ใครก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะเป็นคนย่ำแย่ไม่เอาไหนขนาดนี้
และเขามาเปิดตัวในฐานะแฟนของซูมู่หาน เป็นธรรมดาที่ทุกคนจะวิจารณ์มากเป็นพิเศษ
สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น เฉินเกอได้แต่ฟังอยู่เงียบๆ
คำพูดเหยียดหยามและดูถูก ของผู้คนรอบข้าง ทำให้เฉินเกอรู้สึกโกรธมาก
แต่เพราะเห็นแก่ซูมู่หาน
เฉินเกอจึงอดทนไว้
แต่ทันใดนั้น
เสียงโทรศัพท์ของตู้ฉิงดังขึ้น
“พี่หยางโทรมา! คงอยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณยาย!”
ตู้ฉิงยิ้มและกดรับสาย
พูดตอบกลับเพียงเล็กน้อย สีหน้าซีดไปในทันที
“คุณยาย แย่แล้วค่ะ พี่หยางรถชน!”
“ว่าไงนะ?”
“เมื่อครู่ตอนเขาถอยรถที่โรงจอดรถ ไม่ทันได้ระวังจึงถอยไปชนรถอีกคัน!”
“ปัดโธ่ ฉันคิดว่าเรื่องใหญ่โตอะไร รถของมู่หยางไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” คุณยายรีบถามต่อ
“ไม่เป็นอะไรค่ะ ถ้ารถของพี่หยางไม่เป็นอะไรมาก ก็ให้เขาไปรับพี่สาวก่อน ส่วนเรื่องที่เหลือ ฉันจัดการให้เขาเอง!”
ทันใดนั้นซูฉีพูดพลางยิ้มอย่างขมขื่น
ตามเรื่องแค่นี้ มันจะไปยากอะไร?
“พี่หยาง พี่ไปก่อนเถอะ ซูฉีบอกว่าจะช่วยพี่จัดการ! อะไรนะ! โอเคๆ!”
หลังจากที่ตู้ฉิงวางสาย หันมองตรงไปที่พ่อของซูมู่หาน : “พี่หยางบอกว่า เขาไม่กล้าออกมาจากรถคันนั้นแม้แต่ก้าวเดียว และยังขอรบกวนให้คุณลุงรีบไปดูค่ะ ดูเหมือนว่าเขาจะเจอเรื่องใหญ่!”
“ห้ะ? นี่มันเกิดเรื่องอะไรกัน!”
ผู้คนต่างพากันพูดสบถ
เพราะความสงสัย ทุกคนจึงพากันไปดูที่เกิดเหตุ
รวมถึงคุณยาย
โดยปกติซูมู่หยางเป็นคนใจเย็น มีสติ ถ้าเกิดเรื่องทั่วไป เขาจะไม่เป็นเช่นนี้
“เฉินเกอ พวกเราก็ไปดูกันเถอะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！