ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 809

บทที่809 ตระกูลฉินแห่งเมืองไป๋ตี้

นับตั้งแต่ที่เฉินเสี่ยวถูกจับตัวมายังตระกูลฉินจากโลกยู่แล้ว ก็ได้รับความทรมานในทุกๆวัน เจ็บปวดยิ่งนัก

แต่ในใจของเธอนั้นยังคงเข้มแข็งมาก เธอเชื่อว่าจะต้องมีซักวันที่เฉินเกอน้องชายของตัวเองจะมาช่วยเธอให้ออกไปได้อย่างแน่นอน

และเมื่อวันนั้นมาถึง เธอจะมุ่งมั่นมีชีวิตอยู่ต่อไป

แต่วันนี้ใกล้จะมาถึงแล้วในอีกไม่ช้า

เฉินเกอเดินทางมาถึงโลกยู่แล้ว

ที่เขาไม่อยากจะไปยุ่งวุ่นวายกับหม่าหย่งซินให้มากมายนั้น ก็เป็นเพราะว่าตัวเขาเองยังมีเรื่องที่สำคัญมากกว่า นั่นก็คือช่วยเฉินเสี่ยวพี่สาวของตัวเองออกมา

ตอนนี้เฉินเกอได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตหลุนหวางชั้นเก้าแล้ว นับว่าขาข้างหนึ่งได้ก้าวเข้าสู่ความสามารถของขอบเขตเจินเหรินแล้วนั่นเอง

ดังนั้นการที่เขาจะรับมือกับตระกูลฉินนั้นจึงไม่ได้มีความกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว จะต้องช่วยพี่สาวตัวเองออกมาได้อย่างแน่นอน

ภายในเมืองไป๋ตี้

เฉินเกอที่มาเพียงลำพัง ร่างนั้นถูกคลุมด้วยเสื้อคลุมตัวยาวเดินอยู่บนถนนภายในเมือง

บนถนนนั้นมีผู้คนจำนวนมาก คนที่สวมใส่เสื้อผ้าที่ดูหรูหรานั้นมีให้เห็นอยู่ทั่วๆไป เห็นได้ว่าคนที่โลกยู่นี้มีชีวิตที่อุดมสมบูรณ์และมั่งคั่งกันยิ่งนัก

“นี่ ได้ยินมาหรือเปล่า? ว่าคุณชายตระกูลฉินเตรียมจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเองที่จินหยุ่เก่อด้วยล่ะ!”

“ใช่หรือ? ถ้าอย่างนั้นพวกเรารีบไปดูกันเถอะ!”

และในตอนนี้เอง ขณะที่เฉินเกอเดินมาตรงข้างๆลูกเศรษฐีคู่หนึ่งนั้น จึงได้ยินสถานการณ์ที่ดึงดูดความสนใจของเขาขึ้นมา

คุณชายตระกูลฉินจะจัดงานเลี้ยง!!

นี่นับว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเฉินเกอ

เดิมทีเขามาที่นี่ก็เพื่อต้องการจะมาเยี่ยมเยียนตระกูลฉิน ตอนนี้ได้มาเจอเรื่องดีๆแบบนี้แล้ว ถ้าเช่นนั้นก็ให้คุณชายตระกูลฉินเป็นผู้นำทางตัวเองไปก็แล้วกัน

พอดีกับที่เขาเองก็สามารถให้ของขวัญในการพบกันครั้งนี้กับตระกูลฉินได้อีกด้วย

คิดแล้วนั้น เฉินเกอก็ตามลูกเศรษฐีทั้งสองคนนั้นไปที่จินหยุ่เก่อ

จินหยุ่เก่อ เป็นสถานที่ที่หรูหราที่สุดของเมืองไป๋ตี้ มีเพียงแค่ลูกหลานของตระกูลเศรษฐีและบุคคลที่มีอำนาจตำแหน่งสูงๆเท่านั้นถึงจะสามารถเข้ามาได้

แน่นอนว่า การเข้ามายังจินหยุ่เก่อนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเฉินเกออยู่แล้ว

เฉินเกอกระโดดเข้ามาจากทางประตูด้านหลังของจินหยุ่เก่อ แล้วเดินทะลุผ่านห้องโถงด้วยความระมัดระวังอย่างเงียบๆ และเข้ามาถึงห้องโถงที่จัดงานโดยไม่ได้มีใครสนใจเลยแม้แต่นิดเดียว

เวลานี้ ภายในห้องจัดงานนั้นมีผู้คนนั่งอยู่เต็มไปหมดแล้ว

คนที่มาร่วมงานนั้นล้วนแต่เป็นพวกลูกหลานตระกูลเศรษฐีแห่งเมืองไป๋ตี้หรือพวกคนที่มีอำนาจตำแหน่งสูงๆนั่นเอง

“คุณชายฉินหยู่เฟยมาถึงแล้ว!”

ได้ยินเพียงแค่เสียงหนึ่งที่ดังก้องกังวานขึ้นมา

เสียงดนตรีบรรเลง และบุคคลนั้นก็ปรากฏตัวขึ้น

ชายหนุ่มในชุดสีขาว สวมใส่แว่นตาดำเดินออกมาจากทางด้านหลังผ้าม่าน

เขาก็คือคุณชายตระกูลฉินแห่งเมืองไป๋ตี้ ฉินหยู่เฟย

ข้างๆฉินหยู่เฟยนั้นมีชายผิวสีเข้มอยู่สองคน สีหน้าท่าทางเย็นชา ร่างกายกำยำแข็งแกร่ง เห็นแล้วก็ทำให้รู้สึกได้เลยว่าความสามารถจะต้องไม่ธรรมดา

เฉินเกอเห็นสถานการณ์แล้ว รู้สึกว่าชายผิวเข้มทั้งสองคนนี้จะต้องเป็นบอดี้การ์ดดของฉินหยู่เฟยอย่างแน่นอน ความสามารถอย่างน้อยๆก็คงจะอยู่ในหลุนหวางชั้นสี่

โลกยู่ไม่เหมือนกับที่อื่นๆ

ผู้ที่มีความแข็งแกร่งเป็นจำนวนมากที่อยู่ในโลกยู่นี้ อาจกล่าวได้ว่าแข็งแกร่งเหมือนก้อนเมฆ ผู้ที่มีความแข็งแกร่งของขอบเขตหลุนหวางนั้นก็สามารถพบเห็นได้ทั่วๆไป

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำไมโลกยู่ถึงได้ดูลึกลับและยังมีความแข็งแกร่งมากขนาดนี้

ส่วนคุณชายฉินหยู่เฟยที่อยู่ตรงหน้า ความสามารถนั้นเป็นนักพรตชั้นเก้า ยังไม่ได้เข้าอยู่ในขอบเขตหลุนหวาง

แต่ในสายตาของเฉินเกอนั้น คนเหล่านี้ไม่ช้าหรือเร็วก็ล้วนแต่ต้องเป็นศพที่ร่างกายเย็นเยือกกันทั้งนั้น

การมาของฉินหยู่เฟยนี้ ทำให้ภายในห้องจัดงานเงียบลงในทันใด กล้าที่จะพูดออกมาได้ว่าสายตาของทุกคนล้วนแต่จ้องมองไปยังฉินหยู่เฟยด้วยกันทั้งหมด

คุณชายตระกูลฉินปรากฏตัวออกมาดูมีอำนาจมากพอ เพราะถึงอย่างไรใครๆก็ไม่อยากทำให้ตระกูลฉินรู้สึกไม่พอใจด้วยกันทั้งนั้น

“ทุกท่าน ยินดีต้อนทุกท่านที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของผมฉินหยู่เฟย วันนี้ทั้งงานผมฉินหยู่เฟยจะเป็นคนจ่ายเอง ขอให้ทุกท่านดื่มด่ำและสนุกกันให้เต็มที่!”

ฉินหยู่เฟยตะโกนเอ่ยพูดกับทุกคนที่อยู่ทางด้านล่างภายใต้บรรยากาศที่ดูหรูหราเช่นนี้

“อา! ฉันก็คิดว่าใคร ที่แท้ก็เป็นผู้ชายป่าเถื่อนที่ลักเอาตัวน้องสาวของฉันไปนี่เอง คิดไม่ถึงเลยนะว่าแกจะกล้ามาที่โลกยู่นี่คนเดียว แกใช้ชีวิตจนเบื่อแล้วสินะ!”

ฉินหยู่เฟยหัวเราะเยาะและพูดจาดูถูกเฉินเกอ

“ฮ่าๆๆ คุณชายฉิน ฉันกล้ามาคนเดียว นั่นก็หมายความว่าฉันไม่ได้เห็นตระกูลฉินของพวกแกอยู่ในสายตาอยู่แล้ว ให้โอกาสแกอีกครั้งนึง ให้คนของแกปล่อยตัวพี่สาวของฉันซะ แล้วฉันจะไว้ชีวิตแก ให้แกมีชีวิตอยู่เป็นคนพิการไร้ประโยชน์ต่อไปอีกครึ่งชีวิตที่เหลือ มิเช่นนั้น ฉันจะล้างตระกูลฉินทั้งตระกูลด้วยเลือดอย่างแน่นอน!”

ได้ยินคำพูดของฉินหยู่เฟยแล้วนั้น เฉินเกอก็ไม่ได้รู้สึกโมโห แต่กลับเงยหน้าขึ้นมาแล้วหัวเราะ แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปเคร่งขรึมกว่าจนหาที่เปรียบไม่ได้

ทุกคำพูดนั้นเป็นการเชือดเฉือนใจของฉินหยู่เฟยยิ่งนัก

เฉินเกอไม่ได้ล้อเล่น ตระกูลฉินทำให้น้องชายของตัวเองต้องสูญเสียดวงตาทั้งสองข้างไป พ่อแม่สูญเสียขาทั้งสองข้าง และยังจับตัวของพี่สาวตัวเองมาอีก ความเกลียดแค้นนี้ไม่สามารถลบล้างออกไปได้ง่ายๆเลย

ตระกูลฉิน จะต้องตาย!

นี่เป็นจุดประสงค์ที่เฉินเกอมาโลกยู่ในครั้งนี้

“เจ้าเด็กอวดดี กล้านักนะ แกไม่เห็นตระกูลฉินของฉันอยู่ในสายตาจริงๆ ตระกูลฉินก็จะฆ่าแกเหมือนกับฆ่าเป็ดฆ่าไก่!”

ฉินหยู่เฟยโมโหเดือดดาล รู้สึกว่าเฉินเกออวดดีเกินไปแล้ว

“ใช่หรือ? ฆ่าเป็ดฆ่าไก่? ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูแล้วกันว่าใครจะฆ่าใครกันแน่!”

เฉินเกอตวาดแล้วมุมปากปรากฏความดูถูกนี้ออกมา

สิ้นเสียงนี้เฉินเกอระเบิดปล่อยพลังสังหารที่แข็งแกร่งของตัวเองและเจินชี่ออกมา

ทันใดนั้นเอง ฉินหยู่เฟยก็รู้สึกตกใจขึ้นมา รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองนั้นถูกบีบอัด ทำให้เขาหายใจไม่ออก

“ฟู่! ฟู่!ฟู่!”

คนที่อยู่บริเวณรอบๆจำนวนมากก็พากันกระอักเลือดเสียชีวิตกันหมด ไม่สามารถทนรับกับเจินชี่ของเฉินเกอได้

พลังของหลุนหวางชั้นเก้า คนธรรมดาจะสามารถต้านทานได้อย่างไรกัน?

“ยัง ยังอึ้งอะไรกันอยู่อีก ลุยสิ!”

ฉินหยู่เฟยอดทนกับความรู้สึกไม่สบายในใจ แล้วออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดดชายผิวเข้มสองคนที่อยู่ข้างๆ

ได้รับคำสั่งแล้ว ทั้งสองคนก็พุ่งตัวออกและปล่อยพลังไปยังเฉินเกอ