ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 812

บทที่ 812 หุบเหวลึก

“เสี่ยวเกอ เธอต้องระวังตัวให้มากๆนะ ขอให้กลับมาอย่างปลอดภัย！”

ก่อนที่จะแยกทางกัน เฉินเสี่ยวก็ได้พูดกำชับกับเฉินเกอ

เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่น้องชายของตัวเองจะมาช่วยเธอได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ยิ่งไม่อยากให้เกิดเรื่องเพราะเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต

“พี่วางใจเถอะ！”

เฉินเกอยิ้มให้กับเฉินเสี่ยว ก่อนจะหันหลังจากไป

โจวโน่เองก็รีบพาเฉินเสี่ยวจากไป

ในเวลานั้น ฉินเหินก็ได้พาคนไล่ตามเขามา ความรวดเร็วเขาที่เป็นคนในขอบเขตเจินเหรินเร็วกว่าที่คิดไว้

แต่ในตอนที่ฉินเหินรอคนมาถึงหุบเขาโยวหมิง พวกเขาก็เห็นเฉินเกอคนเดียวที่กำลังยืนนิ่งสงบอยู่กับที่ รอให้พวกมาตามมา

“เฉินเกอ วันนี้แกต้องตาย！”

ฉินเหินตะโกนใส่เฉินเกอด้วยความโกรธ

หลังจากที่ประโยคนี้จบลง เหล่านักสู้ของตระกูลฉินที่อยู่ด้านหลังของฉินเหินก็บินออกมา

ซึ่งนักสู้ผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ล้วนมีพลังตั้งแต่หลุนหวางชั้นแปดถึงหลุนหวางชั้นเก้า

ถ้าเกิดเป็นเมื่อก่อน เฉินเกอไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้แน่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว เพราะเฉินเกอได้เป็นนักสู้ที่มีพลังหลุนหวางชั้นเก้าในช่วงที่เวลาสุดยอดที่สุด การเผชิญหน้ากับนักสู้เหล่านี้เพียงลำพังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว และยิ่งไปกว่านั้น เฉินเกอได้มีญาณกระบี่ที่มีพลังหลุนหวางชั้นเก้าอยู่ในตัวเขาอีกด้วย ซึ่งก็ถือได้ว่าไม่ใช่แค่เฉินเกอที่สู้ด้วยตัวคนเดียว

เพียงครู่เดียว ก็มีร่างหนึ่งปรากฏออกมาจากร่างของเฉินเกอ แล้วกระบี่เล่มหนึ่งก็พุ่งออกมา

“ซืบ！”

เสียงกระบี่ตวาดออกมา แล้วหัวของใครบางคนก็ร่วงลงพื้น

หัวของนักสู้หลายที่ฉินเหินส่งมาถูกตัดทันที แล้วมันก็กลิ้งไปตามพื้นราวกับลูกโบว์ลิ่ง ส่วนตัวก็ล้มไปอีกทางเกลื่อนกลาดไปตามพื้น

พอเห็นแบบนี้ ฉินเหินก็รู้สึกประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกอจะมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ซึ่งสามารถฆ่านักสู้ที่มีพลังหลุนหวางชั้นแปดและหลุนหวางชั้นเก้าของเขาได้อย่างง่ายดาย

“หึ เฉินเกอ คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะบรรลุหลุนหวางชั้นเก้าแล้ว ดูแล้วฉันจะประเมินแกต่ำไปซะแล้ว！”

“แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะฉันได้เข้าสู่ห้วงพลังของขอบเขตเจินเหรินแล้ว มาสู้กับคนที่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของขอบเขตผู้ฝึกตนแล้วถือว่าต่างกันราวฟ้ากับดิน ซึ่งฉันสามารถที่จะระเบิดหัวแกได้ง่ายๆเลย！”

ฉินเหินจ้องไปยังเฉินเกอพร้อมกับพูดด้วยความมั่นใจอย่างเยือกเย็น

เฉินเกอที่อายุยังน้อยแต่สามารถครอบครองพลังหลุนหวางชั้นเก้าได้ ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เขาดันมาเป็นศัตรูกับเขา ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะทำจะฆ่าเขาไม่ได้

“อะไรนะ？ตาเฒ่า คุณก็ลองดูสิ！”

เฉินเกอไม่ได้มีความเกรงกลัวต่อฉินเหินเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้เขาจะยังไม่ได้เข้าสู่ขอบเขตเจินเหรินแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องกลัวฉินเหิน เพราะเขาไม่ได้คิดว่าฉินเหินจะสามารถฆ่าเขาได้

“จองหอง！”

ฉินเหินตะโกนออกมาอีกครั้งด้วยความโกรธ หลังจากที่พูดจบฉินเหินก็ออกตัว ด้วยความเร็ว ด้วยพลังของคนในขอบเขตเจินเหริน

เพียงพริบตาเดียวเขาก็มาถึงตรงหน้าของเฉินเกอ พร้อมกับปล่อยพลังฝ่ามือไปยังหน้าอกของเฉินเกอ

เฉินเกอไม่มีทางนั่งรอเฉยๆให้ฉินเหินมาทำร้ายเขาฝ่ายเดียว เฉินเกอจึงปล่อยพลังฝ่ามือออกไปต่อต้านฉินเหินเช่นกัน

“บูม！”

เมื่อฝ่ามือปะทะกับฝ่ามือ ทั้งสองก็ถึงกับถอยไปข้างหลังพร้อมกัน โดยที่บริเวณโดยรอบระเบิดจนฝุ่นฟุ้งกระจายไปรอบตัวของพวกเขาทั้งสอง

“หืม？”ฉินเหินตะลึงอย่างห้ามไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะสามารถต้านทานพลังของเขาได้