ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 821

บทที่821 ฮู้เวทย์

วิหารฮู้

เป็นเหมือนพระราชวังขนาดใหญ่และหรูหรา โดยด้านนอกถูกเคลือบด้วยทองคำแท้ และมีศิลาจารึกขนาดใหญ่ตั้งอยู่ที่หน้าประตู

และลักษณะของศิลาจารึกนั้นก็คือฮู้เวทย์ ซึ่งเป็นสัญญาลักษณ์ของวิหารฮู้

แต่ว่าผู้คนที่มาวิหารฮู้ไม่เยอะมากนัก มีเพียงแค่คนที่แต่งตัวดูดีไม่กี่คนเท่านั้นที่มา

และเมื่อเทียบกับสถานที่บริโภคระดับสูงเหล่านั้นแล้วสถานที่แห่งนี้จะมีความยอดเยี่ยมยิ่งกว่า

โจวโน่พาเฉินเกอมาถึงที่ประตูใหญ่ของวิหารฮู้

และตรงประตูมีชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมราวกับเสื้อครุยยืนอยู่

ชายคนนี้เป็นผู้ดูแลที่รับผิดชอบดูแลอยู่ที่ประตูของวิหารฮู้โดยเฉพาะ

และถ้าอยากเข้าไปในวิหารฮู้ละก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน และมันต้องมีเงื่อนไข

โจวโน่หยิบป้ายจากเสื้อของตัวเองออกมาแล้วยื่นให้ผู้ดูแลที่ยืนอยู่ที่ประตู

ทันทีที่ผู้ดูแลรับป้ายมาแล้วดู ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นมาทันที แล้วรีบแสดงรอยยิ้มด้วยความเคารพออกมา

“คุณหนูโจว เชิญครับ！”

ซึ่งป้ายนี้ก็คือบัตรประจำตัวของโจวโน่นั้นเอง และป้ายประจำตัวนี้ก็เป็นสัญญาลักษณ์ของโลกยู่ ส่วนโจวโน่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลโจว และตระกูลโจวก็เป็นตระกูลที่โดดเด่นในโลกยู่ แน่นอนว่าฐานะและตัวตนของโจวโน่ก็ไม่ธรรมดา และแน่นอนว่าส่วนนี้ผู้ดูแลเองก็รู้ดีที่สุด

“เขาเป็นเพื่อนของฉัน จะไม่เป็รไรใช่ไหม ถ้าเขาจะเข้าไปข้างในกับฉัน？”

โจวโน่มองไปที่ผู้ดูแล และถามขึ้นอย่าแผ่วเบา

ผู้ดูแลรีบส่ายหัวและตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า：“แน่นอนว่าไม่เป็นไรครับ เชิญเข้าครับ！”

พูดจบ ผู้ดูแลประตูก็เปิดประตูของวิหารฮู้ออกด้วยความเคารพ และแสดงท่าทางเชิญเข้าไปด้านในให้กับโจวโน่และเฉินเกอ

“ขอบคุณค่ะ！”

โจวโน่กล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ และพาเฉินเกอเดินเข้าไปในวิหารฮู้

ทันทีที่เข้ามาในวิหารฮู้ ก็ทำให้เฉินเกอต้องประหลาดใจมาก เพราะภายในห้องโถงของวิหารนี้เต็มไปด้วยฮู้เวทย์ที่หลากหลายและสวยงาม

“ฮู้เวทย์ที่อยู่ในห้องโถงนี้เป็นฮู้เวทย์ที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลกยู่ทั้งหมด และทุกอย่างก็มีเพียงแค่หนึ่งแผ่นเท่านั้น และเป็นสิ่งที่หายากมาก ดังนั้นเป็นสมบัติอันล้ำค่าของวิหารฮู้ และเป็นระดับสุดยอดของฮู้เวทย์ และไม่ประมูลหรือขายสู่โลกภายนอก！”

โจวโน่ชี้ไปที่ฮู้เวทย์ที่แสดงให้เห็นอยู่ในห้องโถง และกล่าวอธิบายและแนะนำให้เฉินเกอ

“สิ่งเหล่านี้ที่เรียกว่าฮู้เวทย์นั้น ทั้งหมดถูกแบ่งเป็น6ระดับ นั้นก็คือระดับต่ำ ระดับธรรมดา ระดับกลาง ระดับสูง ระดับหายาก และระดับสุดยอด”

“เพียงแต่ว่าฮู้เวทย์ระดับสุดยอด นอกจากที่เห็นอยู่ในห้องโถงนี้ ที่อื่นก็ไม่มีแล้ว！”

โจวโน่อธิบายอย่างละเอียด เหมือนกับมัคคุเทศก์คนหนึ่งที่กำลังพาเฉินเกอเดินวนและเยี่ยมชมรอบ ๆของวิหารฮู้

“ถ้าอย่างนั้นปรมาจารย์ฮู้เวทย์ที่สูงสุดของโลกยู่ในตอนนี้ของพวกคุณสามารถสร้างฮู้ระดับสุดยอดได้หรือเปล่า？”

เฉินเกอถามโจวโน่ด้วยความสงสัย

โจวโน่ส่ายหัวเล็กน้อย และยิ้มอย่างขมขื่น：“แม้ว่าฮิลล์จะเป็นปรมาจารย์ฮู้เวทย์ที่สูงที่สุดแล้ว แต่เขาก็ได้ถึงแค่กระบวนการที่สามารถสร้างได้ในระดับฮู้เวทย์หายากเท่านั้น ยังไม่สามารถเข้าสู้กระบวนการที่สร้างฮู้เวทย์ระดับสุดยอดได้”

“และฮู้เวทย์ระดับสุดยอดทั้งหมดที่อยู่ในห้องโถงนี้ก็เป็นฮู้ที่อาจารย์คากิฮู้เวทย์คนแรกทิ้งไว้เมื่อหลายสิบปีก่อน และตั้งแต่โบราณมาจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังไม่มีใครที่สามารถเหนือกว่าอาจารย์คากิได้ และก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอาจารย์คากิสร้างฮู้เวทย์ระดับสุดยอดนี้ได้อย่างไร และนี่ก็เป็นความลับที่ไม่มีใครรู้！”

หลังจากที่เฉินเกอฟังคำอธิบายเหล่านี้ ก็ยิ่งรู้สึกมีความสนใจในฮู้เวทย์เหล่านี้มากขึ้น

“แล้วเราสามารถไปฝึกฝนเกี่ยวกับการสร้างฮู้เวทย์หรือเปล่า？”

เฉินเกอถามคำถามที่สำคัญกับโจวโน่ขึ้น

“แน่นอนว่าได้ แต่ว่าจะฝึกฝนการสร้างฮู้เวทย์นั้นจำเป็นต้องเข้าร่วมสหภาพแรงงานฮู้ และจำเป็นต้องมีอาจารย์ที่ปรึกษาโดยเฉพาะคนหนึ่งที่เต็มใจสอนด้วย มิฉะนั้นจะไม่สามารถไปฝึกฝนการสร้างฮู้เวทย์ได้”

โจวโน่ได้พูดอธิบายประเด็นที่สำคัญออกมาเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง และเรื่องสำคัญที่ว่านั้นก็คือต้องมีอาจารย์ที่ปรึกษาที่เต็มใจสอนวิธีการสร้างฮู้เวทย์ด้วย

และนี่ก็ทำให้เฉินเกอลำบากใจเป็นอย่างมาก เพราะในโลกยู่เขารู้จักแค่โจวโน่คนเดียวเท่านั้น อย่าว่าแต่อาจารย์ที่ปรึกษาเลย แม้แต่อาจารย์เขาก็ไม่รู้จัก และถ้าเป็นเช่นนี้ เขาอยากจะไปฝึกฝนเกี่ยวกับการสร้างฮู้เวทย์ก็เป็นเรื่องยากเรื่องหนึ่ง