ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ นิยาย บท 822

บทที่822 ย้อนกลับไปที่โลกยู่

“มีครับ เชิญตามผมมา！”

พนักงานรีบเอ่ยปากตอบรับ

พูดจบ เขาก็พาเฉินเกอและโจวโน่มายังห้องโถงอีกห้องหนึ่ง

ภายในห้องโถงนี้แขวนเต็มไปด้วยฮู้เวทย์มากมาย ที่หลากหลาย และระดับที่แตกต่างกัน

สามารถให้คำหนึ่งมาบรรยายได้เลย：นั่นก็คือสิ่งของที่มีค่าและสวยงามวางอยู่ให้เห็นเต็มไปหมด

ต่อมา เฉินเกอก็ได้เริ่มเลือกฮู้เวทย์ที่นี่

ซึ่งราคาของฮู้เวทย์ที่อยู่ในห้องโถงนี้จะยุติธรรมกว่าหน่อย โดยมีราคาต่ำที่สุดตั้งแต่หลายพันถึงหลายล้าน

หลังจากที่เลือกอยู่เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงกว่า เฉินเกอก็เลือกเสร็จ

เฉินเกอซื้อฮู้เวทย์ระดับกลางนับร้อยกว่าแผ่น และฮู้เวทย์ระดับหายากสิบกว่าแผ่น

เงินที่เขาใช่จ่ายไปทั้งหมดอยู่ที่130ล้านเหรียญ และเฉินเกอก็ออกเงินเองเป็นจำนวน30กว่าล้าน เพียงพอที่จะเห็นว่าฮู้เวทย์นี้มีราคาสูงมากแค่ไหน

และสาเหตุที่เขาซื้อฮู้เวทย์เยอะขนาดนี้ เป็นเพราะว่าเฉินเกอจะใช้มันเพื่อป้องกันตัวเองในกรณีฉุกเฉิน

ซึ่งฮู้เวทย์เหล่านี้ต่างก็สามารถออกฤทธิ์ที่แตกต่างกันออกไป และการใช้งานก็ง่าย อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในอาวุธวิเศษที่น้ำหนักเบาและสามารถพกพาได้สะดวก

หลังจากที่ซื้อฮู้เวทย์เสร็จ เฉินเกอและโจวโน่ก็ได้ออกจากวิหารฮู้

“เฉินเกอ ต่อไปคุณมีแผนอะไร？”

โจวโน่มองไปที่เฉินเกอและถามขึ้น โดยอยากรู้เกี่ยวกับแผนการของเฉินเกอ

“ฉันจะไปเมืองส้งที่โลกมนุษย์หน่อย！”

เฉินเกอไม่ได้ปิดบัง และบอกแผนการของตัวเองกับโจวโน่

“เมืองส้ง？ไปทำอะไรที่นั่นเหรอ？”

โจวโน่รู้สึกสงสัย จึงถามขึ้น

“ก่อนหน้านี้เศษเดนของตระกูลฉินจากโลกยู่ยังถูกกำจัดไม่หมด และในเมืองส้งก็มีตระกูลฉินอยู่ตระกูลหนึ่ง ซึ่งเป็นสุนัชรับใช้ของตระกูลฉินจากโลกยู่ ！”

เฉินเกอเปิดปากอธิบายอย่างแผ่วเบา

หลังจากที่โจวโน่ได้ฟังแล้ว เธอก็เข้าใจ และรู้ว่าเฉินเกอจะไปกำจัดตระกูลฉินแห่งเมืองส้งให้หมดไป

และถ้าเศษเดนอย่างตระกูลฉินไม่ถูกกำจัด สำหรับเฉินเกอแล้วก็เป็นเรื่องที่ยุ่งยากเรื่องหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่เคยเอาตระกูลฉินแห่งเมืองส้งมาอยู่ในสายตาเขาเลยก็ตาม

“ได้ ถ้าอย่างงั้นคุณระวังตัวด้วยนะ และถ้าต้องการความช่วยเหลือ ต้องติดต่อมาหาฉันนะ ฉันจะคอยช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่！”

โจวโน่กล่าวเตือนให้เฉินเกออีกครั้ง

“อืมๆ！”

เฉินเกอส่งยิ้มให้โจวโน่ จากนั้นก็รีบออกตัว และหายไปอย่างรวดเร็ว

โจวโน่มองไปที่แผ่นหลังที่จากไปของเฉินเกอ แล้วในใจของเธอก็รู้สึกแปลกๆ เธอคิดว่าวันหนึ่งเธอจะทำให้เฉินเกอยอมรับเธอให้ได้

ตระกูลหลิน ณ โลกยู่

หลินจื่อเจ๋เดินโซเซกลับไปถึงบ้านของเขา ด้วยสถานการณ์ที่ยากลำบากและกระอักกระอ่วนใจ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยฝุ่น และผมที่ยุ่งเหยิงของเขา ยังมีภาพลักษณ์ความเป็นคุณชายใหญ่แห่งตระกูลหลินสักที่ไหนล่ะ โดยทั้งตัวของเขาไม่ต่างอะไรกับขอทานเลย

“หืม？จื่อเจ๋ เกิดอะไรขึ้นกับน้อง？ทำไมน้องถึงกลายเป็นสภาพแบบนี้？”

ในเวลานี้เองมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายกับหลินจื่อเจ๋เดินออกมา และมองหลินจื่อเจ๋ด้วยความตะลึงพร้อมถามขึ้น

“พี่ ผมถูกคนทุบตี”

หลินจื่อเจ๋แสดงท่าทีที่น้อยอกน้อยใจและมองไปที่พี่ชายของเขาหลินจื่ออ๋างพร้อมกล่าว

และคนคนนี้ก็คือพี่ชายคนโตของหลินจื่อเจ๋ชื่อหลินจื่ออ๋าง อำนาจของเขาอยู่ชั้นที่สองของขอบเขตเจินเหริน และเขาก็เป็นสมาชิกคนหนึ่งของกลุ่มตี้ส้าในโลกยู่

กลุ่มตี้ส้า เป็นอิทธิพลที่ซ้อนอยู่ใต้ดินของโลกยู่ และด้านในกลุ่มประกอบด้วยนักฆ่าที่มีอำนาจมากมารวมกันมาเป็นกลุ่ม ซึ่งมีหน้าที่รับภารกิจบางอย่างโดยเฉพาะ

“อะไรนะ？มีใครกล้าทำร้ายน้องด้วยเหรอ บอกมา คนคนนั้นคือใคร？พี่ไปแก้แค้นให้น้องเดี๋ยวนี้！”

ทันทีที่หลินจื่ออ๋างได้ยิน ก็รู้สึกโกรธ และถามหลินจื่อเจ๋ขึ้นทันที

“ไม่รู้ ผมรู้เพียงแค่ว่าไอ้หนุ่มคนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับโจวโน่แห่งตระกูลโจว และเหมือนว่าจะเป็นแฟนของโจวโน่！”

หลินจื่อเจ๋ตอบกลับอย่างขมขื่น และเมื่อเขานึกถึงเฉินเกอ ในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดและทรมานอย่างมาก

เฉินเกอบีบคอของฉินเจินไว้ แล้วแสดงท่าทีกับรอยยิ้มที่เย่อหยิ่งออกมา และมองไปที่ฉินเจินและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

ใบหน้าของฉินเจินแดงขึ้นทันที จนไม่สามารถหายใจได้ และไม่สามารถหลุดพ้นออกจากกำมือของเฉินเกอไปได้

“เฉินเกอ แกปล่อยพ่อฉัน！”

ฉินซองมองไปที่เฉินเกอด้วยความโมโหและตะโกนพูด

“คุกเข่าลงให้หมด！”

เฉินเกอตะโกนด้วยความโกรธและสั่งอย่างเย็นชา

และเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ สมาชิกของตระกูลฉินต่างก็มองหน้าซึ่งกันและกัน และไม่มีใครยอมคุกเข่าลงสักคน

“ได้ ในเมื่อไม่ยอม ถ้าอย่างนั้นพวกแกก็ไปตายซะ！”

เฉินเกอไม่หวังจะพูดครั้งที่สอง และในดวงตาของเขาก็ปรากฏความเยือกเย็นออกมา จากนั้นมือของเขาก็ออกแรง

เสียงฉึกดังขึ้น เฉินเกอก็บีบคอของฉินเจินจนหักโดยตรง จนฉินเจินตายคาที่ทันที

“ท่านพ่อ！”

“เจ้าบ้าน！”

เมื่อเห็นฉินเจินถูกฆ่า ฉินซองและสมาชิกของตระกูลฉินต่างก็ตะโกนขึ้น

“ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก！”

ฉินซองทนไม่ไหวอีกต่อไป แล้วพุ่งไปที่เฉินเกอด้วยความโมโห

แต่เสียดายที่เป็นเพียงแค่การกระทำที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น และครั้งนี้ที่เฉินเกอมาที่นี่ก็เพื่อที่จะกำจัดตระกูลฉินแห่งเมืองส้งให้สิ้นซาก เหมือนกับกำจัดตระกูลฉินของโลกยู่แบบนั้น และก็จะไม่ปล่อยใครคนใดของตระกูลฉินไปอีก

การใจอ่อนให้ศัตรูก็คือการโหดร้ายกับตัวเอง ความหมายของคำพูดนี้เฉินเกอรู้ลึกซึ้งดีที่สุด

ชั่วพริบตา เฉินเกอก็ฆ่าคนของตระกูลฉินแห่งเมืองส้งทุกคนจนตายกันหมด และยังได้จุดไฟเผาคฤหาสน์ของตระกูลฉินทั้งหมดจนสิ้นซาก

ตระกูลฉิน ถูกกำจัดอย่างหมดจด และสาบสูญไปจากโลกยู่และเมืองส้ง

หลังจากจัดการสิ่งเหล่านี้เสร็จเรียบร้อย เฉินเกอก็ออกจากเมืองส้งไปโดยตรง แล้วกลับไปที่โลกยู่